ตอนที่ 8 คำสัญญา (2)

1247 Words

การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสี ยังไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำให้กัน จนกระทั่งเคนพลาดโดนชายร่างใหญ่ต่อยเข้าเต็มหน้าของเขาทำให้มีเลือดไหลออกมาทางมุมปาก ชายหนุ่มรู้สึกมึนงงและล้มลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ชายร่างใหญ่สบโอกาสจึงตามเข้าไปเพื่อซ้ำ เคนเห็นเช่นนั้นจึงฉากหลบออกมา และตวัดเท้าไปที่ข้อพับของช่ายร่างใหญ่ ส่งผลให้มันล้มลงกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า ชายหนุ่มฉวยโอกาสขึ้นคร่อมร่างนั้นพร้อมกับต่อยแบบคาราเต้ไปที่หน้าของมันอย่างรวดเร็ว ทำให้ชายร่างใหญ่สลบเหมือดสิ้นฤทธิ์ไปทันที เคนนั่งลงอย่างเหนื่อยและหอบ หันไปมองทางหน้าต่างของห้องออฟฟิศก็เห็นรุมิยืนมองและส่งยิ้มให้เขาอย่างดีใจ ชายหนุ่มยกนิ้วโป้งขึ้นมาส่งให้กับเธอ เป็นสัญญาณว่าเขาจัดการเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้น และหยิบกุญแจที่คาดเอวของชายร่างใหญ่ออกมาเดินไปเปิดล็อคให้รุมิ “เคน!!!” รุมิโผเข้ากอดเคนอย่างลืมตัว เนื่องจากเธอดีใจมากที่เขามาช่วยเธอ “โอ๊ยๆๆ เบาๆ หน่อยสิคุณ ผมเจ็บนะ” เคนรับร่างของรุมิเอาไว้ได้ แต่เขาก็เจ็บหนักเหมือนกันเนื่องจากเพิ่งต่อสู้กับชายคนนั้นเสร็จ “ขอโทษ เป็นยังไงมั่ง” รุมินึกได้จึงผละตัวออกห่างจากเคน แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย และเอามือกอดรอบเอวเธอไว้หลวมๆ “เลือดคุณออกนี่!!” รุมิเห็นเลือดที่ไหลออกจากมุมปากของเคน เธอจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและซับให้เขาอย่างนุ่มนวล “ผมน่ะไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่คุณน่ะ โดนพวกมันทำร้ายรึเปล่า” เคนจับมือของรุมิเอาไว้ และมองสบตาของเธออย่างอ่อนโยน เขารู้สึกโล่งใจที่เห็นรุมิไม่บาดเจ็บ หญิงสาวสั่นศีรษะเป็นเชิงบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก “งั้นเราออกจากที่นี่กันเถอะ ก่อนจะมีคนมา” เคนบอกรุมิ และรีบจูงมือของเธอออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะฟื้นขึ้นมา เคนค่อยๆ พารุมิออกมาจากโกดังทางด้านหลัง โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าด้านหน้าของโกดังนั้น จีนได้มาถึงแล้ว และเมื่อเขาได้เข้าไปภายในโกดังก็พบว่าห้องที่ขังรุมิเอาไว้ประตูเปิดออก และสมุนของเขานอนแผ่หลาอยู่บนพื้น จีนสั่งให้ชายชุดดำคนอื่นๆ ออกตามหารุมิ โดยให้ปิดล้อมรอบบริเวณโกดังเอาไว้ เคนค่อยๆ ส่งตัวรุมิขึ้นบนกำแพงทางด้านที่เขาปีนเข้าไป และก็ยืนรอรับรุมิอยู่ด้านนอกให้เธอกระโดดลงมา พลั่ก!!! “โอย...คุณนี่กระโดดลงมาเบาๆ ไม่เป็นหรือไง” เคนรับตัวรุมิเอาไว้ได้ก็จริง แต่ก็ทำให้ทั้งสองคนเสียหลักล้มลงไปนอนทั้งคู่ “เอ้า คุณ ปล่อยมือสิ” เคนเกาหัวอย่างงุนงง เมื่อเห็นรุมิยังคงกอดคอเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย “ฉัน...ฉันนึกว่าคุณจะไม่มาช่วยฉันซะแล้ว” รุมิพึมพำเบาๆ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเคน ชายหนุ่มเอียงคอมองเธอที่ก้มหน้าอยู่อย่างสังเกต ก่อนจะเชยคางเธอขึ้นมามองหน้าเขา ก็พบว่าหญิงสาวมีน้ำตาคลอ เพราะก่อนที่เคนจะมาช่วย เธอพยายามข่มความกลัวเอาไว้ตลอดเวลา หญิงสาวกลัวว่าเธอจะไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าชายคนนี้อีกแล้ว แต่เมื่อเคนมาช่วยเธอ ความอดทนของเธอก็สิ้นสุดลงจนอยากจะร้องไห้ออกมา “ยัยโง่เอ๊ย!!ผมจะปล่อยให้คุณเป็นอะไรได้ยังไงเล่า” เคนปาดน้ำตาที่เริ่มร่วงลงมาจากตาของรุมิออกอย่างอ่อนโยน “ใครจะปล่อยให้คุณตายกัน” เคนพูดพร้อมกับดึงตัวรุมิเข้ามา และบรรจงจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนหวาน โดยหญิงสาวยินยอมให้เขาจูบแต่โดยดีไม่มีขัดขืน “เอ้า!!ทางโน้นล่ะ ไปดูรึยัง!!!” เสียงคนตะโกนโหวกเหวกเสียงดังทำให้เคนกับรุมิผละออกจากกันและลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ไปกันเถอะ พวกมันคงรู้ตัวแล้ว” เคนบอกรุมิพร้อมกับจูงมือเธอให้วิ่งตามเขาไปเพื่อออกจากที่แห่งนี้ “ทางนั้นไง!!!เจอตัวแล้ว!!!!!!!!” เสียงชายชุดดำตะโกนบอกพรรคพวก เมื่อเคนกับรุมิพลาดให้พวกมันเห็น ทั้งสองคนจึงต้องรีบวิ่งหนีไปด้วยความเร็ว จีนเดินมามองทางที่รุมิกับเคนวิ่งหนีไปด้วยกันอย่างใจเย็น เขาขอปืนที่มีกล้องส่องทางไกลจากลูกน้อง และส่องปืนไปยังทั้งสองคนที่กำลังวิ่งอยู่ จีนเล็งไปที่หัวของเคน แต่ทว่ามีรุมิคอยบังไว้อยู่ เขาจึงเปลี่ยนใจเล็งไปที่ไหล่ขวาของเคนและยิงออกไปอย่างไม่ลังเล ปัง!!!!!!!!!! ลูกกระสุนวิ่งออกไปและเข้าที่ไหล่ด้านขวาของเคนอย่างตรงเป้า “โอ๊ย!!!!” เคนล้มลงเมื่อโดนยิงเข้าที่ไหล่ ทำให้รุมิล้มตามไปด้วย เลือดไหลทะลักออกมาจากไหล่ของเขา “เคน!!!” รุมิกรีดร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นเขาโดนยิง เธอพยายามเอาผ้าเช็ดหน้ากดห้ามเลือดที่ไหล่ของเคนเอาไว้ จีนส่งปืนคืนให้กับลูกน้อง และค่อยๆ เดินไปยังจุดที่รุมิกับเคนล้มอยู่อย่างใจเย็น สีหน้าเย็นชา “รุมิ!!คุณ...คุณ...รีบหนีไป” เคนบอกรุมิอย่างกระท่อนกระแท่น แม้จะไม่โดนจุดสำคัญแต่เขาก็บาดเจ็บหนักจนไม่สามารถเคลื่อนตัวหนีไปไหนได้ “ไม่!!!ฉันจะไม่ไปไหน!!!ถ้าคุณไม่ไปด้วย!!!” รุมิส่ายหน้าปฏิเสธ น้ำตาคลอ เธอกลัวว่าเคนจะต้องตายเพราะเธอ บรื้น!!!เอี๊ยดดดดดดดดดด!!!!!!!!! “เคน!!รุมิ!!!เร็วเข้า!!!” โคจิโร่ที่ขับรถย้อนกลับดูเห็นเคนกับรุมิ จึงขับรถปาดเข้ามาเปิดประตูให้ทั้งคู่ขึ้นรถ “รีบไปสิ!!!ยัยโง่!!!” เคนตะโกนใส่หน้ารุมิเมื่อเห็นทางรอดของเธอ ส่วนเขานั้นรู้ตัวดีว่าไม่สามารถลุกขึ้นได้ และพวกจีนกำลังใกล้จะมาถึงแล้ว หญิงสาวส่ายหน้าเพราะเธอไม่อยากทิ้งเคนเอาไว้ “ผมสัญญา ผมไม่ยอมตายหรอกน่า ไปสิ!!” เคนสัญญากับรุมิพร้อมกับไล่เธอ หญิงสาวมองไปทางพวกจีนที่กำลังจะเดินมาถึงอย่างตัดสินใจ เธอปาดน้ำตาทิ้งลุกขึ้นและขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว “คุณห้ามตายนะ!!!คุณสัญญาแล้ว!!!” รุมิตะโกนบอกเคนน้ำตานองหน้า โคจิโร่รีบขับรถออกจากตรงที่เคนอยู่อย่างรวดเร็ว โดยมีกระสุนปืนซึ่งยิงมาจากพวกของจีนที่เดินมาถึงตรงนั้นตามหลังไป “พอ!!!หยุดยิง!!!” จีนออกคำสั่งกับลูกน้องให้หยุดยิงรถที่รุมิขึ้นหนีไป และหันมามองเคนที่นอนยิ้มเยาะอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา “เอาตัวมันกลับเข้าไปที่โกดัง!!” จีนออกคำสั่งให้ลูกน้องพาตัวเคนเข้าไปในโกดัง และหันไปมองทางที่รุมิหนีไปอย่างครุ่นคิด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more