Gece Sohbeti
Oda karanlıktı, sadece başucu lambalarının sıcak ışığı yanıyordu.
Yarkın yatakta yarı dik oturmuş, elindeki rapor kâğıdını inceliyordu.
Alper ise bir elini başının altına koymuş, tavana bakıyordu.
Yarkın (düşünceli):
“O gün… Pusunun hemen öncesi. Hâlâ net değil aklımda. Sanki biri bizim güzergâhı biliyordu.”
Alper (kısık sesle):
“Biliyordu. Hatta sanki hangi saatte nereden geçeceğimizi de biliyordu. Ateş ilk bizim sağ kanattan geldi.”
Yarkın:
“Ben o sırada seni dere yatağına çekiyordum. Patlayan mayın bize değmedi ama arkadakileri aldı…”
Kısa bir sessizlik oldu.
“Alper, hiç düşündün mü? Bilgi içeriden gitmiş olabilir mi?”
Alper (bakışlarını kaçırarak):
“Komutanım, bu tür şeyleri düşünmek moral bozuyor. Şimdi hayatta kaldığımıza şükredelim.”
Tam o sırada kapı hafi
