โซ่มองพวกมันอุ้มร่างเจ้าขาออกไปด้วยอาการสงบนิ่งอย่างผิดปกติแต่นัยตาสั่นระริกด้วยความโกรธถึงขีดสุด ไม่แสดงอาการครั่งเหมือนที่เคยทั้งที่ในใจเต้นระรัวจนมันจะระเบิดออกมาเต้นนอกอกอยู่แล้ว สันชาตยานบอกเขาว่ามันไม่มีประโยชน์
'ผมไม่เคยหวังว่าใครจะมาช่วยเพราะมันเป็นไปไม่ได้ผมต้องเพิ่งตัวเอง ยัยดื้อต้องเพิ่งผม!!!'
'ไอ้หน้าบากมองผมอย่างวิเคราะห์ ผมก็มองมันเหมือนกันพอคิดว่าจะขวดโค๊กยัดตูดเอาประทัดยัดปากมันตอนระเบิดหน้ามันคงดูดีกว่านี้ จากนั้นอาจจะค่อยๆทุบด้วยค้อนปอนให้แหลกไปทีละส่วน คงบันเทิงน่าดู'
ชายหน้าบากดูจะรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตจนมันขนลุกขึ้นมาดื้อๆ มันค่อยๆเดินออกไปอย่างเก๊กๆอยากจุดบุหรี่สูบแต่มือไม้มันสั่นชิบหาย
'พอมันพ้นสายตาไปผมเริ่มออกแรงดึงโซ่ข้างหนึ่งจนเส้นเลือดปูดโปน โซ่เหล็กขูดไปกับเนื้อจนเป็นแผลถลอกมีเลือดไหลซิบๆพอให้คันๆ แต่ถึงจะแกร่งแค่ไหนผมก็เป็นแค่คนๆหนึ่ง ร่างกายผมจะถึงขีดสุด
