“คุณภัทร!”
ฮะ...หึ่ม...!!
ตั้งแต่มีลูกเป็นตัวเป็นตนเขาเองก็นอนน้อยลงเช่นกัน
พุฒิภัทรสะดุ้งตัวโหยงเมื่อปลานิลมาร้องเรียกขณะตนขณะที่กำลังท่องโลกนิทรา
“มานอนอะไรตรงนี้คะ”
“เห็นคุณกับลูกนอนสบาย ผมก็เลย...” พุฒิภัทรหาววอดด้วยความงัวเงีย การนอนโซฟาไม่ใช่เรื่องแย่เพราะเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นคุณภาพดีราคาแสนแพง
“กลับไปนอนในห้องเถอะค่ะ...”
...
“เดี๋ยวนิลไปอุ้มปพนกลับไปที่เตียงเขาเอง”
“ไม่ต้อง! ปล่อยเขานอนไปเถอะนิล”
หญิงสาวกำลังจะกลับหลังหันเข้าไปทางเติมเพื่ออุ้มลูกชายแต่ทว่าฝ่ามือใหญ่คว้าข้อมือเล็กไว้ทันควัน
ให้ลูกชายนอนบนเตียงกว้างของเขาคนเป็นพ่อจะว่าอะไร
“คุณภัทรเข้าไปนอนเถอะค่ะ”
“แล้วคุณล่ะ”
“นิลจะเร่งทำงานให้เสร็จค่ะ”
“แต่นี้มันดึกแล้วนะ นิลทำงานหนักไปหรือเปล่า”
“นิลทำงานดึกๆ จนชินแล้วค่ะ เดี๋ยวถ้าง่วงก็นอนตรงนี้แหละตอนเช้าจะได้ตื่นมาดูปพน” คุณแม่ยังสาวเดินหอบผ้าห่มกับหมอนและกระ
