โดมินิกซ์เดินเข้าห้องมาอย่างอารมณ์เสีย เขาดูโง่ที่สุดเลยในบ้านนี้ ผู้ชายคนที่มายืนเสนอหน้าอยู่ในบ้านเขานี้คือบุตรบุญธรรมของแม่เขา **บารอน เนลสัน** นี่มัมไปรับมันเป็นลูกบุณธรรมตั้งแต่เมื่อไร แล้วเมียของเขาไปสนิทสนมขนาดให้มันจับมือถือแขนเลยเหรอ นึกแล้วก็หงุดหงิด
ปึง !!! "อุ๊ย " เสียงประตูที่ปิดลงอย่างแรงนั้นทำให้ร่างเล็กที่เดินเข้ามาก่อนนั้นต้องหันไปมอง อลิลสบตาเข้ากับร่างสูงของคนเจ้าอารมณ์ นี่อารมณ์เสียอะไรอีกแล้ว ตั้งแต่ที่อยู่ข้างล่างแหละ หญิงสาวคดในใจ พรางเดินเอาของไปเก็บเพื่อจะรินน้ำให้ชายหนุ่มดื่ม
"ดื่มน้ำเย็นๆก่อนสิค่ะจะได้อารฒณ์ดีขึ้น" มือเรียวยกแก้วน้ำที่มีหยดน้ำเกาะติดอยู่ข้างนอกบ่งบอกว่าของเหลวข้างในนั้นเย็นจริงๆ
"ขอบใจ นึกว่าจะไม่สนใจผัวตัวเองอีกซ่ะแล้ว" โดมินิกรับมาดื่มพร้อมกับออกเสียงระแหนะกระแหนหญิงสาว อลิลเงยหน้ามองชายหนุ่มแล้วทำท่าถอนใจ
"พี่ดอมค่ะ นี่โกรธอะไรอลิลอีกแล้ว
