ปึก ๆๆๆ !!! เสียงส้นเท้าของหญิงสาวกระแทกกับอิฐบล็อกคอนกรีต ในสวนหย่อมระหว่างเดินออกไปยังห้องอาหารนั้น ใบหน้าสวยของคนเดินบ่งบอกถึงอารมณ์ของเจ้าของ
"ทำไมๆต้องแวะคุยกับหล่อนด้วยพี่ดอมบ้า " หล่อนบ่นพึมพำๆพรางแก้มป่อง
"ก็จะได้บอกหล่อนไงว่าให้กลับไปได้แล้ว " เสียงทุ้มดังมาจากข้างหลัง โดมินิกซ์มองร่างบ้างเมียของเขาแล้วอมยิ้ม
"ชิ ไปบอกหรือว่านัดแนะกันค่ะ " อลิลค้อนเขาพรางสะบัดผมสลวยแล้วเบี่ยงตัวเองออกห่างเขาอย่างหงุดหงิด
"นี่อลิล ไม่เชื่อพี่เหรอ " เขารั้งร่างเล็กเข้ามาสู่อ้อมอก หญิงสาวเงยหน้าพรางเม้มปากแน่น
"ไม่ค่ะ"
ฟอดดดด!!! " อื้ออ.....พี่ดอมอายคนอื่นเขาน๊า" หล่อนแก้มแดงพรางลูบแก้มตัวเองเบาๆ สายตากวาดมองไปรอบๆตรงนั้น
"อายทำไมที่นี่ไม่มีคนรู้จักสักหน่อย แถมทุกคนก็มาหวานกันทั้งนั้น " เขาพูดพร้อมกับก้มลงชิดพวงแก้มใสที่เห็นเส้นเลือดนั้น
"อื้อ ก็นั่นแล่ะค่ะ อ๊ะ อย่าน๊า " มือเรียวรีบดันใบหน้
