Chapter Five
Overwhelming Feelings
Paige Andrada
The car ride is silent after what happened earlier, I can't look at him without blushing like a freaking virgin. What did this sexy devil have done to me?
My mind went back to what happened earlier.
"Good girl." He grinned and went back to pleasuring me. "You don't know how much I wanted to be inside you right now. You just don't know how sexy you look right at this moment. But not yet babe, as much as I want to make you scream so loud the neighbors will hear it, it's not yet time."
My mind is registering his words. Sa hindi malamang dahilan ay excited ako sa mga sinabi niya. I want to feel him, touch him, I want to scream his name. I want him to claim me and make me his property. No matter how absurd that sounds.
His fingers and tongue went faster and I almost came right there and then. Close, so close.
"Come for me babe." He said huskily. And that's all it takes, I came hard and a silent scream came past my lips. My sight turns black for a minute, my toes curles and my back arched like a cat will do.
"Devon.." I whispered his name like a prayer in the middle of it.
I came back to reality when his car pulled up in front of my street. Welcome back to hell.
"Are you sure ayaw mong ihatid kita hanggang sa loob?"
Lumingon ako sa kaniya at tinitigan siya. Tanga lang siguro ang babaeng hindi papayag sa gusto niya. Kahit saang anggulo ay napakagwapo niya. A sexy and gorgeous devil, and I can feel myself burning. Kaya ko kayang makasama siya? Kaya ko bang maging sunod-sunuran sa kaniya?
Yes. The answer came so fast it also shocked me. Yes, I can be with him and yes I will do anything for him. Hanggang sa manawa siya sa akin. Buong buhay ko ay naging sunod-sunuran ako sa aking mga magulang, ginawa ko ang lahat para lang maging perpekto sa paningin nila. Ngayon lang ako nagkaganito nang dahil sa isang lalaki. Sigurado ako na kung nasa poder pa ako ng mga magulang ko ngayon ay ikahihiya nila ako. But who cares? Wala na ako sa pangangalaga nila. Tinakwil na nila ako at ganoon din ang gagawin ko. Balang araw ay ipapakita ko sa mga magulang ko na kaya ko, kaya kong mabuhay at maging matagumpay kahit pa hindi nila ako tulungan. Kahit pa ginigipit nila ako.
Umiling lang ako bilang sagot sa tanong niya, for some reason hindi ako makahanap ng tamang salita na dapat kong sabihin.
"Alright, come to my office tomorrow at exactly five in the afternoon. Don't be late or else I will have to do something to teach you a lesson. Are we clear?"
Tumango lang ako dahil wala akong maapuhap na tamang sabihin sa kaniya. Nakita kong may kinuha siya sa loob ng kaniyang suit at iniabot ito sa akin. Nagtataka man ay kinuha iyon at nang tignan ko ay nakita kong isa pala iyong calling card.
"Bye." Hindi ko na siya tinignan at bumaba na ng sasakyan. Ayaw kong makita niya ang lugar namin at ayaw kong husgahan niya ako pero may parte sa isip ko ang nagsasabing ayaw kong ipaalam sa kaniya ang aking kalagayan dahil natatakot akong baka magbago na ang isip niya at iwanan ako. Ayaw ko iyong mangyari.
Siniguro ko munang malayo na siya bago ako pumasok sa loob. Nagkalat ang mga lasenggero at chismosa sa paligid kahit na ganitong oras na. Naririnig ko pa ang mga pinag-uusapan nila dahil mukhang pinariringgan naman talaga nila ako.
"Mukhang nakabingwit ng malaking isda si pokpok, ang landi talaga."
"Oo nga, eh. Grabe, wala ba siyang mga magulang? Kawawa naman sila 'pag nagkataon. Isang malaking kakahiyang magkaroon ng isang anak na kagaya niyan."
Sa narinig ay sinamaan ko sila ng tingin at tumahimik naman sila. Wala silang karapatang husgahan ako at lalong wala silang pakialam sa mga ginagawa ko dahil hindi nila alam ang mga pinagdaanan ko. Kawawa ang mga magulang ko? Hah! Hindi nila alam kung paano nila ako pinalayas na parang isang aso.
Mabilis na akong naglakad pauwi sa apartment ko at dali-daling pumasok. Umupo ako sa maliit na kama at bumuntong-hininga. Kailan kaya ako makakaalis dito? Kailan ako malalayo sa mga walang magawang tao na iyon kung hindi pag-piyestahan ang buhay ng iba?
Tinignan ko ang calling card na ibinigay ni Devon. "Devon Montgomery, CEO of Montgomery enterprises." I read out loud.
I chewed on my bottom lip. I should have known dahil sa penthouse siya nakatira. Nanliit ako sa nalaman, napakalayo nang agwat namin sa buhay. Bakit ako pa ang pinili niya gayung napakarami pang babae ang nakakahigit sa akin? What is so special about me? I'm a slut, a stripper and he's a millionaire. Marumi na akong babae kung tutuusin, hindi na ako birhen kaya bakit ako?
At paano kung manawa na siya sa akin? Ngayon pa lang ay nakakaramdam na ako ng kakaibang damdamin para sa kaniya. Ipinangako ko na hindi na muna ako magmamahal dahil ayaw kong masaktan at maiwang luhaan. Iniwan na ako ng mga magulang ko at hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ang isa pang taong malapit na sa akin kapag iniwan na niya ako.
Ipinikit ko ang mga mata ko at humiga. Ano'ng mangyayari bukas? Pwede ko bang hilingin na maging maayos ang lahat?