KYLE POV.
Nakaramdam ako ng panunuyo sa aking lalamunan habang nakatingin sa anak kong si Kyla. Marami akong gustong sabihin at itanong sa kanya. Pero walang lumabas sa aking bibig na salita bagkus ay nananatili lang akong nakatitig sa kanyang mukha.
"Daddy ko, bakit ka po umiiyak?” hindi ko man lang pala namamalayan na pumapatak pala ang aking luha.
“Kyla, my princess can I hug you, anak? marahil ay sa sobrang pananabik ko sa kanya kaya naluluha ako.
"Yes, po Daddy ko and thank you dahil pinuntahan mo ako dito.”
Walang salita na gustong lumabas sa aking bibig. At nananatiling tahimik lamang ako habang walang tigil ang pagbukal ng aking luha.
"Please, Daddy ko, huwag ka pong umiyak. H-Hindi ka po ba masaya na naririto ako sayo?"
"Hindi iyon ang ibig sabihin ng aking pag-iyak anak.
