Donup kalmıştım.Ayağa kalktığımın bile farkında değildim. Brad karşımda gülüyordu bense kafayı yediğimi düşünüyordum.Kesin rüyaydı.Yoksa onun şuan karşımda olması çok saçma !
Elimi tutmasıyla irkildim ve çığlık atmak için ağzımı açtım fakat hemen eliyle ağzımı kapattı ve beni odadan dışarı çıkardı.Neler oluyordu böyle ??
Koluma girerek hızlıca beni merdivenlerden indirmeye çalıştı.
"Kimse görmemeli" dedi.Tanrım bu onun sesi..
Hala konuşmuyordum ve inmeye devam ediyorduk.Acaba ben mi ölmüştüm ? Olabilir yani.Telaşla kendime baktım.Sağlamdım, eski yaralarım duruyordu sadece.Sonra yemek salonuna girdik ve kapıyı kapattı.Karşıma geçti ve beni masaya oturttu.Gülüyordu.Ama boşuna..Çünkü ben kendimde değildim.Tepki vermediğimi görünce kolumdan tutup salladı.
"Kristen..! " dedi.Adımı söyledi.
