กั้นรักร้ายนายน้ำแข็ง

โมเดลบ้านหลังน้อย

20.00 น.

สามสาวที่พึ่งเรียนจบมาฉลองกันอยู่ที่บ้านของหนูดีตอนนี้สองสาวลีน่ากับคะนิ้งเพื่อนรักเพื่อนสนิทของหนูดีกำลังนั่งจัดการกับวัตถุดิบที่จะทำหมูกระทะที่ลานหน้าบ้านมีเพียงแต่หนูดีเท่านั้นที่มัวแต่ง่วนอยู่กับโมเดลในมือเธอตั้งใจทะทำโมเดลรูปแบบบ้านให้เสร็จเพื่อเป็นของขวัญต้อนรับการกลับมาของใครบางคน

หนูดีตอนนี้โตเป็นสาวขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากทรวดทรงองเอวของเธอก็ดูเป็นรูปเป็นทรงมากขึ้นผิวพรรณงามผุดผ่องสะพรั่งเพราะรู้จักดูแลตัวเองมือเรียวงามของเธอยังจดจ่อจับจ้องอยู่กับโมเดลเธอตั้งใจจะทำให้มันเสร็จนานแล้วแต่ติดด้วยเรื่องที่ต้องเรียนหนักเพราะใกล้จบจึงยังค้างๆคาๆไม่เสร็จเสียทีพอมาวันนี้เธอไม่ต้องห่วงเรื่องการเรียนแล้วจึงตั้งใจจะทำให้มันเสร็จเป็นรูปเป็นรางอย่างที่เธอตั้งใจเอาไว้

“เมื่อไรจะเลิกนั่งประดิดประดอยบ้านน้อยของแกเนี่ยห้ะ...มากินก่อน”

คะนิ้งสาวเสียงใสใบหน้ารูปไข่ตาโตผิวขาวอมชมพูปากนิดจมูกหน่อยตัวเล็กไม่ได้มาตรฐานเพราะเธอหญิงไทยเท่าไรสูงเพียง150น้ำหนัก38เสียงแหลมจี๊ดแสบแก้วหูนิดหน่อยเวลาพูดยิ่งตอนนี้ตะโกนเรียกเพื่อนเธอยิ่งแหลมเสมือนกินเข็มหมดไปทั้งแผง

เมื่อเธอกับลีน่าจัดการทุกอย่างจนถึงขั้นตอนที่จะเตรียมกินได้แล้วเพื่อนเธอก็ยังคงง่วนอยู่กับโมเดลบ้านของตัวเองจนเธอต้องส่งเสียงเรียกให้เพื่อนสาวเธอละมือจากตรงนั้นก่อนไม่รู้ว่าจะห่วงอะไรกับโมเดลนั่นนักหนา

“พวกแกกินไปก่อนเลยอีกนิดเดียวฉันก็จะทำเสร็จแล้ว”

หนูดีปรายตามองเพื่อนเธอเล็กน้อยพร้อมบอกให้พวกเธอนั้นกินไปก่อนได้เลยโมเลของเธออีกนิดก็จะเสร็จแล้วเธออยากจะให้มันลุล่วงไปก่อนที่จะทำอย่างอื่น

“เรือนหอแกหรอ”

ลีน่าสาวลูกครึ่งไทยอังกฤษสาวหน้าคมฉบับสายฝรูปร่างดีไม่แพ้นางแบบดังๆนิสัยค่อนข้างห้าวๆเล็กน้อยผิดกับสองสาวเพื่อนของเธอหญิงสาวคีบเนื้อหมูที่พึ่งปิ้งเสร็จใหม่ๆเข้าปากยิ้มกริ่มหันไปแซวหนูดีเล็กน้อยที่ดูจะตั้งใจเสียเหลือเกิน

“จะบ้าหรือไง...ฉันก็แค่ทำเอาไว้ให้พี่เจมส์เท่านั้นเผื่อว่าเค้าจะชอบ”

หนูดีหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อโดนลีน่าแซวพร้อมตอบกลับเพื่อนเธอด้วยท่าทีเคอะเขินเล็กน้อย

“พี่เจมส์..พี่เจมส์...พี่เจมส์...ฉันฟังชื่อนี้จนเอือมละ..จะทำอะไรก็ทำไปเถอะไม่เหลือให้กินแล้วอย่ามาบ่นมีหลังก็แล้วกัน”

คะนิ้งบุ้ยปากหมั่นไส้ที่เพื่อนเธอให้ความสำคัญกับผู้มีพระคุณของเธอเสียเหลือเกินตลอดเวลาที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่งเธอกับลีน่าจะได้ฟังชื่อนี้มาตลอดแต่ก็ไม่เคยได้เห็นหน้าเสียทีว่าพี่เจมส์ที่หนูดีพูดถึงนักหนาหน้าตาจะเป็นแบบไหน

“แกว่าที่หนูดีมันไม่ยอมเป็นแฟนกับใครเลยทั้งที่มีคนจีบตั้งเยอะเพราะอีพี่เจมส์อะไรนี่หรือเปล่าวะ”

คะนิ้งอิงแอบกระซิบกับลีน่าด้วยความสงสัยและคาใจทานานเรื่องหนูดีเพื่อนเธอที่ตกลงแล้วคิดยังไงกับพี่เจมส์อะไรของนางกันแน่เพราะตั้งแต่เรียนด้วยกันมาเห็นผู้ชายมาจีบหนูดีไม่เว้นว่างแต่มายักจะเห็นเพื่อนเธอสนใจเลยแม้แต่น้อย

“ฉันก็สังเกตมาหลายทีแล้วเหมือนกันแกดูเวลามันพูดถึงพี่เจมส์อะไรนั่นดีตาเยิ้มมดจะขึ้นอยู่แล้วแต่แค่ไม่ได้อยากพูดอะไรออกมาเพราะเดี๋ยวแกว่าฉันคิดไปเอง”

ลีน่าก้มลงกระซิบกระซาบกับคะนิ้งในเรื่องที่เธอคิดเหมือนกันและความสงสัยนี้เธอเองก็สงสัยมานานแล้วด้วยแค่ไม่กล้าที่จะพูดออกมาเท่านั้น

“ฉันก็สงสัยมานานเหมือนกัน”

ยิ่งเพื่อนเธอมีความเห็นตรงกันแบบนี้คะนิ้งเองก็อดที่จะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงไปไม่ได้

“สงสัยอะไรหรอ”

หนูดีเดินเข้ามาหมายจะร่วมวงกับเพื่อนเธอแต่ดันได้ยินเพื่อนทั้งสองของเธอกำลังสงสัยอะไรบางอย่างจึงอยากจะรู้บ้าง

“อ่อ..เปล่านี่แค่สงสัยว่าหมูมันทำไมไหม้ง่ายจัง”

ลีน่าเหลือบสายตาพร้อมชี้ไปที่กระทะที่ตอนนี้หมูทั้งกระทะมันจะไหม้หมดแล้วเพราะพวกเธอมัวแต่สงสัยกันกับเรื่องเมื่อครู่

“เอ้า..ก็พวกแกไม่ได้ดูถ่านเลยหรือไงไฟแรงขนาดนี้ทำไมไม่เอาถ่านออกบ้าง”

หนูดีรีบหาผ้ามายกกระทะขึ้นพร้อมคีบถ่านออกส่ายหัวเล็กน้อยที่เพื่อนเธอทั้งสองไม่ได้ใส่ใจดูไฟที่กำลังเผาไหม้ลุกโชนอยู่ตอนนี้เลย

“อ่อ..เออเนอะพวกฉันก็ไม่ทันดูน่ะ..แฮร่ๆ”

คะนิ้งทำสีหน้าเจี๋ยมเจี้ยมเล็กน้อยดีที่ลีน่าหาข้อแก้ตัวทันในเรื่องที่คุยกันเมื่อครู่

22.30 น.

“กลับก่อนนะแก”

คะนิ้งส่งเสียงแหลมบอกหนูดีพร้อมยิ้มหวานโบกไม้โบกมือก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถยี่ห้อหรูของลีน่า

“บาย..”

“กลับดีๆล่ะ”

ลีน่าสะพายกระเป๋าผ้าของเธอยืนยกมือบ้ายบายเพื่อนเธอตามสไตล์สาวห้าวก่อนจะเปิดประตูไปนั่งฝั่งคนขับแล้วขับออกไปหลังจากที่ร่ำลากับหนูดีกันเสร็จแล้ว

“เฮ้อ..”

หนูดีนั่งถอนหายใจอยู่บนเตียงหลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็มานั่งจ้องโมเดลที่เธอพึ่งสร้างเสร็จอย่างไม่ละสายตาเธอไม่รู้ว่าเจมส์จะชอบหรือไม่แต่โมเดลบ้านหลังนี้เป็นแบบที่เธอชอบมากๆเป็นบ้านที่ไม่ใหญ่มากพื้นที่ใช้สอยก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก

เธอรู้ว่าเจมส์ชอบซื้อบ้านและที่ดินหรืออสังหาเก็บเอาไว้ของชิ้นนี้เธอจึงตั้งใจทำให้เขามากๆหวังและในใจก็ว่าสักวันมันจะมีโอกาสเกิดขึ้นเป็นความจริงไม่ใช่แค่โมเดล

หนูดีเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าตาน่ารักตอนนี้เธออยู่ตัวคนเดียวที่บ้านของเจมส์แถวนนทบุรีหญิงสาวอยู่ที่นี่ตั้งแต่พึ่งจบมัธยมปลายใหม่ๆด้วยเหตุที่ว่าเธอไม่มีที่ไปนั่นเอง

ตอนนั้นเธอพึ่งอายุ18และจบมัธยมปลายใหม่ๆด้วยว่าทางบ้านของเธอไม่มีเงินใช้หนี้ให้เสี่ยใจโหดเธอจึงถูกนำตัวมาขายเพื่อใช้หนี้ดีที่ตอนนั้นเธอเจอกับแพรวาและแจ็คกับเจมส์พวกเขาช่วยเธอเอาไว้โดยเจมส์นั้นเป็นคนซื้อตัวของเธอมาเองและยังให้ที่อยู่ที่พักพิงและส่งเธอเรียนจนจบอีกด้วยบุญคุณชีวิตครั้งนี้เธอจะตอบแทนยังไงก็ไม่มีทางหมด