ร่านสวาทพ่อเลี้ยง

ตอนที่ 1

เอมิกา คือชื่อของฉัน สาวน้อยสวยใสวัยแค่สิบแปด กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยและมีพี่สาว คือ อันดา ที่อายุห่างกันสองปี พี่สาวของฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสอง หน้าตาของเราสองคนคล้ายกัน ก็แน่ล่ะ เป็นพี่น้องหน้าตาต้องคล้ายกันอยู่แล้วนี่นะ หน้าตาของพวกเราจะเป็นประเภทสวยหน้าใส หวานจัด หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นแต่หุ่นของเราดูภายนอกเหมือนว่าจะไซส์มินิ แต่ขอโทษเถอะนะ เห็นพวกเราหน้าตาเหมือนตุ๊กตาน่ารักอย่างนี้แต่เราทั้งสองคนซ่อนรูป มักมีคนทักว่าฉันตัวเล็กกว่าพี่สาว แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าฉันน่ะแอบซ่อนความสะบึมไว้ยิ่งกว่าอันดา พี่สาวแสนสวยหุ่นเซ็กซี่ที่ใคร ๆ ก็มองว่าหล่อนเพอร์เฟ็ค และมักมีคนชื่นชมมากกว่า บางทีมันก็ทำให้ฉันแอบอิจฉาเล็ก ๆ เหมือนกัน

เราใช้ชีวิตอยู่ร่วมชายคากับแม่ที่หย่ากับพ่อมานานหลายปีดีดัก แม่ของฉันก็หน้าตายังสวยพริ้ง พวกเราน่าจะได้รับดีเอ็นเอแสนวิเศษมาจากแม่นั่นล่ะ เพราะขนาดอายุตั้งสี่สิบกว่าแล้วแต่แม่ยังดูสาวกว่าอายุ หน้าเด็กและที่สำคัญรูปร่างของแม่ยังอึ๋มอั๋ม แม่ชอบวิ่งออกกำลังกาย หรือไม่ก็เล่นโยคะ

 แม่ทำงานเป็นแค่ลูกจ้างในหน่วยงานหนึ่ง และหลายปีมานี้แม่ยังครองความโสดไว้อย่างเหนียวแน่น มีคนมาจีบแม่เยอะแยะมากมายและพวกเราสองคนพี่น้องก้มักถามแม่เสมอว่าทำไมไม่เลือกใครสักคน เราไม่ซีเรียสเรื่องที่แม้จะแต่งงานใหม่หรอกนะ ยังบอกแม่เลยว่าถ้าแม่จะมีความรักครั้งใหม่มันจะทำให้ชีวิตของแม่สดใสและหายเครียด เพราะมันไม่แน่หรอกว่าพวกเราในอนาคตต้องมีครอบครัว 

หรือไม่เวลาที่พวกเราไปเรียนต่างจังหวัดแล้วแม่จะต้องอยู่คนเดียวหรือเปล่า ตอนนั้นแม่ให้เหตุผลว่ายังไม่เจอใครที่ถูกใจ ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว หรือไม่ถ้าเลือกที่เด็กกว่าก็จะเป็นปัญหาเพราะสาว ๆ สมัยนี้หน้าตาน่ารักและเย้ายวนกันทั้งนั้น เด็กหนุ่ม ๆ ที่ไหนจะมาใช้ชีวิตอยู่กับคนแก่ได้นาน บางทีอาจจะมาหลอกเอาเงินก็เป็นได้ พวกเราน่ะเหรอ...ก็โล่งใจลึก ๆ ว่าไม่ต้องเจอกับพ่อเลี้ยงไง แต่ว่า...ที่ไหนได้ แม่ยืนกรานความคิดของตัวเองได้ไม่ถึงสองเดือนก็ตกลงปลงใจให้ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับลูกสาวแสนสวยสองคนอย่างพวกเราซะนี่

เขาชื่อ สมรักษ์ ผู้ชายที่แม่ตกลงปลงใจใช้ชีวิตอยู่กับเขาอีกครั้ง เป็นอดีตนายทหารเก่าอายุราว ๆ ห้าสิบกว่า ก็คราวพ่อของเราได้แล้วล่ะ แต่ผู้ชายคนนี้มีอะไรพิเศษนะเหรอถึงทำให้แม่ยอมเริ่มต้นความรักครั้งใหม่อีก แม้แต่เราซึ่งเป็นลูกสาวก็ยังรู้สึกว่าแม่น่าจะตัดสินใจไม่ผิด

 แม่ให้เราเรียกผู้ชายคนใหม่ของครอบครัวว่า พ่อรักษ์ ถือว่าเขาเป็นพ่อคนใหม่ของเราซึ่งทั้งฉันและพี่อันดาก็ไม่ได้นึกรังเกียจกับการที่ต้องเรียกผู้ชายคนใหม่ว่าพ่อหรอกนะ พ่อรักษ์มีสิ่งพิเศษที่ฉันสังเกตว่ามันอาจเป็นเสน่ห์ที่มัดใจแม่ซึ่งไม่สนผู้ชายมาหลายปีได้อยู่หมัด พ่อรักษ์เป็นผู้ชายที่ดูดี ภูมิฐาน ร่างกายบึกบึนมีกล้ามเป็นมัดและผิวสีแทนจัด ฉันแอบเห็นตอนพ่อรักษ์ถอดเสื้อและปลูกต้นไม้ข้างบ้าน

ไม่รู้ทำไมสิน่าฉันถึงได้ชอบแอบมองพ่อรักษ์ในอากัปกิริยานั้นบ่อย ๆ เวลาที่พ่อรักษ์สวมกางเกงเพียงตัวเดียว ไม่สวมเสื้ออวดมัดกล้ามหน้าอกนูนแน่นสมชายชาตรี หน้าตาของพ่อรักษ์ก็ยังอ่อนกว่าวัยทั้งที่อายุตั้งห้าสิบกว่าแล้วแต่ยังใสเหมือนคุณอาไม่มีผิด และยิ่งน่าแปลกที่ฉันมักเกิดอาการใจหวิวเวลาอยู่ใกล้ผัวใหม่ของแม่ ฉันพยายามไม่คิดว่าฉันมีความคิดบ้า ๆ เพราะกลัวบาป แต่ฉันก็เก็บความรู้สึกนี้เอาไว้คนเดียวตั้งแต่พ่อรักษ์เข้ามาอยู่ในบ้านจวบถึงวันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี แต่ไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่าว่าพี่อันดาไม่ค่อยชอบหน้าผัวใหม่ของแม่ จนคืนนั้นที่ฉันนอนอ่านหนังสือบนเตียงในห้องนอนแล้วพี่สาวก็เข้ามา ฉันได้ยินเสียงถอนหายใจเบา ๆ ของพี่อันดาที่จู่ ๆ ก็เข้ามานั่งข้าง ๆ จนฉันต้องปิดหนังสือและหันไปคุยด้วย

“เจ้อันกินข้าวยัง?”

“กินแล้ว...เฮ้อ”

“อ้าว...กินข้าวแล้วมานั่งถอนหายใจทำไม มีอะไรเหรอ หรือว่าหนักใจเรื่องที่มหาลัย”

“เปล่าหรอก เจ้ไม่ได้หนักใจเรื่องเพื่อนหรือเรื่องเรียนหรอก”

“แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น เหมือนกำลังเบื่อ ๆ นะ มีอะไรหรือเปล่า?”

“ถ้าพูดให้ฟังเอมอย่าพูดเรื่อองนี้กับใครนะ”

ฉันพยักหน้าไปงั้นด้วยความอยากรู้ “อือ...ว่ามาสิ”

“เจ้กำลังคิดเรื่องพ่อเลี้ยงของเรา”

“เจ้คิดอะไร พ่อรักษ์ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกตินี่นา เขาก็เข้ากันกับแม่ได้ดีนะ หรือว่า เจ้ไม่ชอบเขา”

“ประมาณนั้นล่ะเอม...ชู่ว!...อย่าเสียงดังไปนะ”

บทที่ 2    

“แล้วเอมจะพูดเรื่องนี้กับใครล่ะคะเจ้ แต่ว่า...ทำไมเจ้ถึงไม่ชอบพ่อรักษ์ล่ะ เขาก็ออกจะมีน้ำใจนะ ชอบทำกับข้าวให้แม่กิน ชอบปลูกต้นไม้ ดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นดีออก”

“แต่เจ้รู้สึกเหมือนกับว่าเขาไม่จริงใจ ไม่รู้เขาจะมาหลอกแม่หรือเปล่า”

“เจ้ต้องพูดเรื่องนี้กับแม่ตั้งแต่แรก นี่พ่อรักษ์เข้ามาอยู่บ้านเราตั้งเกือบสามเดือนแล้วน๊า พึ่งจะมารู้สึกตัวตอนนี้เหรอ เอมว่าเจ้ลองมองเขาใหม่ดีกว่าม้าง”

“เอ๊ะ! นี่แกเข้าข้างพ่อเลี้ยงเหรอเอม ฮั่นแน่...แกคิดอะไรอยู่รึเปล่า”

“เฮ้ย...เอมจะคิดอะไร เจ้พูดอะไรของเจ้อ่ะ เขาเป็นพ่อใหม่ของเรานะ”