รักรสขม

บทที่ 3 ทำตัวไม่ถูก

ออกัสไม่กลับห้องของตัวเอง เลือกที่จะนอนอยู่บนเตียงของซัมเมอร์

ซัมเมอร์เองที่ล้างเนื้อล้างตัวเสร็จแล้วเธอก็ใส่ชุดนอนของเธอกลับคืนสู่ร่างดังเดิม แล้วนั่งอยู่หน้ากระจกอยู่แบบนั้น อย่างเหม่อลอย

เราต้องทำตัวยังไงต่อไป ทำมัยพี่มาทำแบบนี้ ต่อไปจะมองหน้ากันติดมั้ย นี่คือความคิดที่แล่นวนเวียนให้หัวของเธอซ้ำๆ

"จะนั่งอยู่อย่างนั้นจนเช้าหรือไงหะ" เสียงทุ้มของออกัส ที่พูดออกมา ทำให้ซัมเมอร์หลุดจากความคิดในหัวของเธอ

"พี่ก็กลับห้องไปสิคะ"ซัมเมอร์พูดออกมาโดยไม่หันไปที่เตียง

"ฉันจะนอนห้องนี้ เธอจะทำมัย"

"ก็ได้ค่ะเดี๋ยวซัมเมอร์ นอนที่พื้น"

"อย่าเรื่องมากซัมเมอร์ ฉันไม่ใช่คนใจดี เธอก็รู้"

"แต่เราไม่ควรนอนเตียงเดียวกันค่ะ มันดูไม่ดี"ซัมเมอร์ตอบออกมา โดยที่ยังไม่หันไปมองที่เตียง เธอไม่รู้เลยว่า ออกัสเดินมาหาเธอโดยที่เขามีแค่ผ้าเช็ดตัวพันที่เอวไว้หลวมๆ ออกัสจับเข้าที่แขนด้านซ้ายของเธอ

ซัมเมอร์เอง ตัวสะดุ้งอย่างตกใจ หันมองพี่แล้วร่างกายเธอก็สั่นสะท้านออกมาอย่างนึกกลัว

"ไปนอนบนเตียง" ออกัสพูดออกมาอย่างเน้นคำ

"แต่"

"อย่าให้ฉันต้องโมโห ทำมัยฉันจะนอนเตียงนี้ไม่ได้ เธอเป็นเมียฉันแล้ว มันจะดูไม่ดีอะไร"

สิ้นเสียงของออกัส ซัมเมอร์มองหน้าพี่แววตาสั่นไหว

"พี่ไม่ใช่"ซัมเมอร์พูดออกมาแล้วหลบตา

"ไม่ใช่งั้นเหรอ เมื่อกี้มันไม่ชัดใช่มั้ยหะ" ออกัสพูดแล้วอุ้มซัมเมอร์ขึ้น

"อย่า ซัมเมอร์ไปนอนที่เตียงแล้วคะ"ซัมเมอร์หลับตากลัวแล้วพูดออกมา

"หึ ก็แค่นี้" ออกัสพูดอย่างพอใจ แล้ววางซัมเมอร์ลงบนเตียง อย่างเบามือ เขาเองเดินขึ้นไปนอนข้างๆ แล้วดึงเธอเข้ามากอด

ซัมเมอร์พยายามขัดขืน

"อย่าดิ้น ไม่งั้นฉันอาจจะอดใจไม่ไหว เอาเธออีกรอบก็ได้นะ "เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูของซัมเมอร์

เล่นเอาเธอนอนตัวแข็งทื่อ ไม่กระดุกกระดิก

เล่นเอาออกัส อดที่จะขำไม่ได้ และด้วยความเพลียที่ซัมเมอร์โดนพี่แสดงความเป็นเจ้าของ เธอจึงหลับไปแล้ว ในวงแขนของออกัส

ออกัสเองก็หลับตามน้องลงไปเช่นกัน

เช้า

ซัมเมอร์รู้สึกตัวในช่วง 6 โมงเช้าเหมือนทุกวัน

แต่ว่าตอนนี้พี่ไม่อยู่บนเตียงแล้ว

"กลับไปแล้วสินะ พี่มาทำแบบนี้กับซัมเมอร์ แล้วซัมเมอร์จะไปต่อยังไงละเนี่ย ถ้าหนีออกจากบ้านก็จะไม่ได้เจอพี่อีก แต่ถ้าอยู่ที่บ้านหลังนี้ ซัมเมอร์จะวางตัวยังไง"ซัมเมอร์พึมพำกับตัวเอง แล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำบุญตามที่คุณป้านัดเอาไว้ เพราะวันนี้คือวันเกิดของเธอ ร่างบางลุกจะลงจากเตียง สายตาของเธอนั้นเหลือบไปเห็นคราบเลือดบนที่นอน ก็นึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน

ทำเอาหน้าของเธอร้อนผ่าว ก่อนจะรีบถลกผ้าปูที่นอนเพื่อจะบอกให้แม่บ้านของที่นี่ มาเปลี่ยนให้ใหม่

แล้วร่างบางก็รีบก้าวเข้าห้องน้ำ และทำทุกอย่างให้ปกติ

ตอนนี้ซัมเมอร์หมุนตัวดูความเรียบร้อยที่หน้ากระจก เธอสวมเดรสสีครีมพิมพ์ลายดอกไม้สีหวาน แล้วรวบผมครึ่งหัวติดโบว์สีขาวสะอาดตา แล้วเปิดประตูออกจากห้องเพื่อจะลงไปด้านล่าง เพราะเธอคิดว่าปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานๆไม่ดีนัก

แกร่ก!

แกร่ก!

เสียงลูกบิดประตูของทั้งสองห้อง ดังขึ้นพร้อมกัน

เมื่อซัมเมอร์ ก้าวท้าวออกมาจากห้อง ก็เจอกับออกัส ที่แต่งตัวสบายๆ กางเกงขาสั้นสีครีมเสมอเข่า แล้วก็เสื้อเชิตแขนสั้นสีเขียวมิ้นท์พิมพ์ลายใบกัญชา ปลดกระดุมข้างบน 3 เม็ด

ซัมเมอร์จะก้าวท้าวเดินไปด้านล่าง แต่ก้าวเดินได้อย่างไม่เร็วนัก เพราะเธอเอง ยังเจ็บตรงนั้นอยู่มาก ออกัสเดินมาประชิดตัวน้อง

"ฉันออกมาตอนตี 5 ไม่ได้ทิ้งให้เธอนอนคนเดียว" เสียงทุ้มพูดออกมา

ซัมเมอร์ก็ยังคงก้มหน้าเดิน

"หูเธอดับเหรอ"

"เปล่าค่ะ แต่ซัมเมอร์ไม่รู้จะตอบอะไร"

"หึ งั้นเหรอ"

ซัมเมอร์ไม่ตอบอะไร แล้วยังก้าวท้าวเดินลงไปชั้นล่างต่อ

"เมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกัน" ออกัสก้มลงกระซิบซัมเมอร์

"ละ แล้วซัมเมอร์ต้องทำยังไง" เธอถามออกมาอย่างตกใจ

"กินยา"

"ยาอะไรคะ"

"พูดเก่งแล้วเหรอ"

"พี่ออกัส อย่าแกล้งซัมเมอร์ ซัมเมอร์ต้องกินยาอะไรคะ" ซัมเมอร์บอกร่างสูงอย่างกังวน

"ฉันเตรียมมาให้แล้ว" ออกัสไม่แกล้งน้องต่อ เพราะเห็นท่าทีวิตกของเธอแล้วสงสาร

เขาเดินลากแขนของเธอมาที่ตู้เย็น แล้วเทน้ำให้ซัมเมอร์ ก่อนจะส่งยาคุมฉุกเฉินให้น้อง 1 เม็ด

ซัมเมอร์รีบกินยา ทันที

"มันต้องกินสองเม็ด"

"แล้วอีกเม็ดต้องกินตอนไหนคะ" ซัมเมอร์ยังคงถามอย่างกังวล

"ถึงเวลา แล้วฉันจะเอาไปให้เอง" ออกัสพูดเพียงแค่นั้นแล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก

"คุณหนู คุณหนูเล็ก คะ คุณผู้หญิงให้มาเรียก อยู่นี่กันนี่เอง" นกแก้ว หัวหน้าแม่บ้านของที่นี่มาเรียก ทั้งสองคนที่ในครัว

"ขอบคุณค่ะ พี่นกแก้ว"

"คุณหนูเล็ก รีบพาคุณหนูตามมานะคะ" นกแก้วบอกซัมเมอร์ แล้วเดินออกจากห้องครัว

"ไปเถอะค่ะ" ซัมเมอร์บอกแค่นั้นแล้วเดินนำ แต่ท่าทีที่เธอเดิน ทำเอาออกัสอดถามไม่ได้

"เจ็บเหรอ" เสียงทุ้มถามออกมาเบาๆ

"คะ?"

"หมายถึง เจ็บตรงนั้นเหรอ ทำมัยถึงเดินแบบนี้" เสียงทุ้มของร่างสูง เอ่ยออกมาอีกครั้ง

"อะ ออ ค่ะ เจ็บ"ซัมเมอร์บอกออกมาตามตรง อย่างทำตัวไม่ถูก

"รอบหน้าฉันจะระวังแล้วกัน"

"มะ หมายความว่าไง" ซัมเมอร์ไม่เข้าใจในความหมายของพี่นัก

"หึ ชั่งเถอะ ไปกัน" ออกัสพูดจบก็เดินจูงมือน้องออกมาตามที่มารดาของเขาเรียกหา