CİHANGİR
Yeliz karnı burnunda haliyle beni sakinleştirmeye çalışırken aceleyle amcamı aradım. Melik Şah’a yaptıklarından sonra onu ilk defa arıyordum ama bu durumdayken ondan başka gidecek kimse yoktu.
Ahmet amca telefonu açınca durumu bildirip özel uçağını istedim. Beni en hızlı götürecek vasıta oydu.
“Ben zaten Adana’dayım. Hemen Gülay’ın yanına gidiyorum. Hastanede görüşürüz.”
“Sağol amca. Gülay sana emanet.”
Yeliz çantasıyla kapıda belirince “Hamilesin, doğuma az vakit kalmışken stresli bir yolculuk geçirmen doğru değil. Burada dönmemi beklemeni istiyorum,” dedim.
Yeliz dolu gözlerle bana bakıp “Ben böyle zor bir süreçte seni yalnız bırakamam. Ben de seninle geleceğim. Beni götürmezsen ilk otobüse atlar peşinden gelirim,” dedi kararlılıkla.
“Tamam küçüğüm, sen kazandın. Doğum ç
