3|หลุดพ้น
1351 Words
“ครับ ป้ากลับได้เลย พรุ่งนี้ค่อยเข้ามาจัดการในครัว”
“ค่ะ”
กับข้าวสองอย่างที่วางอยู่ตรงหน้าเป็นฝีมือของณมน เขาสั่งให้แม่บ้านเก็บแช่ฟรีซเอาไว้อย่างดี
ฝีมือทำอาหารของณมนทำให้เขาลืมอาหารหรูหราระดับภัตตาคารตรงหน้าตอนนี้เป็นเมนูที่แสนธรรมดาแต่แฝงไปด้วยกลิ่นอายของความเรียบง่ายและความใส่ใจเล็กๆที่ทำให้เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้กิน
“นายครับ เกิดเรื่องแล้วครับนาย” มือขวาของจินต์ธรพรวดพราดเข้ามาโดยไม่ขออนุญาต
“มีอะไร”
“คุณท่านส่งตัวคุณมนให้คุณลีครับ”
ปัง !
“ทำงานกันยังไง ผู้หญิงแค่คนเดียวทำไมปล่อยให้พลาดได้” สิ่งที่ได้ยินทำให้โกรธจนหูดับทุบโต๊ะอาหารเสียงดังจนมือขวาหน้าถอดสีและพยายามตั้งสติเพราะเรื่องต่อจากนี้สติจะหลุดไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว
“ผมให้คนของเราตามประกบไม่ให้คลาดสายตา เราต้องรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”
จินต์ธรไม่เคยคิดว่าพ่อของตัวเองจะกล้าทำแบบนี้ ในเมื่อเขายอมที่จะพาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาแล้วทำไมถึงไม่หยุดยุ่งกับณมน
รถสปอร์ทสุดหรุมุ่งหน้าด้วยความเร็วไปที่จุดกะพริบบอกตำแหน่ง อีกไม่ไกลก็จะถึงที่หมาย จินต์ธรขับรถด้วยตัวเอง ในใจร้อนรุ่มเหมือนเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชน
“นำไป” เมื่อรถจอดสนิททีมบอดี้การ์ดก็กรูกันเข้ามารับและเคลียทางให้กับประธานใหญ่เข้าไปด้านใน
“คุณท่านยังอยู่ด้านในครับ”
“กูสนที่ไหน ไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้กูก็จะไม่สนใครทั้งนั้นด้วยเหมือนกัน”
ปัง !
“คุณจิน” น้ำเสียงสั่นเครือของหญิงที่เขาคุ้นเคยเอ่ยขึ้นหลังจากประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกด้วยวิธีป่าเถื่อน
“ณมน มานี่” ภาพตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มสติแทบหลุด ณมนสวมชุดเดรสสีดำเปิดอกกว้างนั่งเคียงข้างกับลูกค้าคนสำคัญที่เขาเพิ่งจะเจรจาให้ร่วมลงทุนธุรกิจอสังหาด้วยสำเร็จเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
“แค่ผู้หญิงคนเดียวถึงกับต้องบุกมาถึงนี่ด้วยตัวเองเลยเหรอ”
“ณมนเป็นของผม”
“มันเป็นของทุกคนในบ้าน แกอย่าลืมว่าพวกมันคือทาสรับใช้ของตระกูลเรา จะอีกกี่รุ่นมันก็ต้องทำงานรับใช้คนตระกูลรัตนเศรษศิริ”
“แต่ผมไม่อนุญาตให้ใครมายุ่งกับของของผม”
“ต่อหน้าฉันแกยังไม่เว้น แล้วแบบนี้จะยอมให้ฉันอยู่เฉยได้ยังไง ตื่นสักทีไอ้ลูกชาย ถลำลึกเกินไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรกับตระกูลเรา” ณมนกำหมัดแน่นเพราะแม่ของเธอก็ถูกรัตนเศรษศิริเหยียบย่ำศักดิ์ศรีมาตลอด จงรักภักดีจนตัวตายก็ไม่เคยถูกมองว่าดีในสายตาของคนพวกนี้เลย
“ไอ้นัท พาณมนออกไป”
“ครับนาย” เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆ จินต์ธรออกคำสั่งให้มือขวาพาหญิงสาวออกไปจากที่นี่
“นังนี่มันไม่ใช่ของแกอีกต่อไป”
“พ่อก็รู้ว่าถ้าผมไม่ยอม ก็ไม่มีใครเอาของผมไปได้”
“แกจะลองดีกับฉันใช่มั้ย จินต์ธร” ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาใกล้พร้อมเงยหน้ามองลูกชายของตนด้วยสายตาดุดัน ตั้งแต่เล็กจนโตจินต์ธรก็ยังเหมือนเดิม เก่งกล้า ฉลาดและหวงของไม่ยอมคนเป็นที่หนึ่ง
“แค่เรา อย่าดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยว” เขารีบถอดสูทแล้วโยนให้มือขวาพร้อมยกคิ้วเป็นเชิงบอกให้รีบพาณมนออกจากตรงนี้
“ไปครับนี่ครับสูท” มือขวาคนสนิทยื่นสูทของเจ้านายให้ณมนสวมทับชุดเซ็กซี่ นี่คงเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้จินต์ธรหัวร้อนไม่เกรงกลัวผู้เป็นพ่อ
“เสร็จธุระ เดี๋ยวฉันตามไป”ประโยคที่หลุดออกจากปากของเขาทำให้เธอใจชื้นและยิ้มออก
“คุณจินจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยพี่นัท มนกลัวว่าคุณจินจะถูกปลดจากตำแหน่งเพราะมน”
“มันไม่ได้ปลดกันได้ง่ายๆนะครับ อย่ากังวลไปเลยครับกลับไปรอคุณจินที่คอนโดดีกว่า เจ้านายพี่เก่งไม่มีใครทำอะไรได้หรอก”
“มนก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นค่ะ”
“คาดเข็มขัดแล้วนั่งนิ่งๆ เรากำลังถูกตาม” ณมนรีบหันไปมองด้านหลังด้วยสีหน้าเป็นกังวล ออกมายังไม่ถึงร้อยเมตรก็เกิดเรื่องอีกแล้ว
“ใครคะ พี่นัทรู้มั้ยว่าใครกำลังขับรถตามพวกเรา”
“กูกำลังถูกตาม แจ้งทีมเอด่วน ส่วนพวกมึงรีบสกัดรถตู้ฮุนไดสีดำด้านหลังให้กูด้วย” ทีมเอที่นัทเอ่ยถึงตอนนี้อยู่กับจินท์ธรที่โรงแรม ส่วนทีมบีกำลังขับตามอยู่ไม่ห่าง
“ได้เลยพี่ ไม่ต้องห่วง” หญิงสาวนั่งนิ่งตามคำสั่ง รู้สึกกลัวและกังวลไปหมด ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ มือขวาของจินต์ธรออกคำสั่งกับทีมเอและทีมบีอยู่ตลอด ส่วนเธอก็หันไปมองรถตู้คันดังกล่าวเป็นระยะ
เริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มือทั้งสองข้างก็เย็นเฉียบบีบกันแน่น
“พี่นัท จอดให้มนลงก็ได้นะคะ ทุกอย่างจะได้จบ”ณมนเริ่มสติแตกอาการแพนิคกำเริบ ทุกอย่างจะต้องไม่ใช่แบบนี้ ความเร็วของรถและลีลาการขับหวาดเสียวทำให้เธอทนนั่งนิ่งต่อไม่ไหว
“คุณมน ใจเย็นๆนะครับ”
“พี่นัทมนกลัว มนกำลังสติแตก มนกลัวว่าตัวเองจะทำให้ทุกอย่างพัง ปล่อยมนลงเถอะนะมนขอร้อง”
“ตั้งสติ ถ้าคุณมนไม่หนีวันนี้จะไม่มีโอกาออกจากบ้านรัตนเศรษศิริได้อีกเลยนะครับ”
“ฮึก แต่มนทำให้ทุกคนต้องมาเสี่ยงแล้วคุณจินจะเป็นยังไงบ้าง” ถ้าจินต์ธรอยู่ตรงนี้ก็คงดีเพราะเขารู้วิธีที่จะทำให้เธอสงบลง
“ใจเย็นๆนะครับ”
“มนจะโทรหาคุณจิน” ณมนหยิบมือถือขึ้นมาพยายามบังคับไม่ให้มือของตัวเองสั่นไปมากกว่านี้
รอสายไม่นานปลายสายก็กดรับ
“คุณจิน มนไม่ไหวแล้ว มนกลัวมาก”
(ใจเย็นๆฉันกำลังไป)
“คุณจินตามมาเร็วๆนะคะ”
(ฉันสัญญา)
“พี่นัทระวังค่ะ กรี๊ดดดดดด”
(ณมน)
มีรถตู้ขับข้ามเลนมาตัดหน้าทำให้นัทต้องรีบหักพวงมาลัยกระทันส่งผลทำให้รถเสียหลักฝั่งประตูคนนั่งฟาดเข้ากับราวสะพานเขาอย่างแรง
ร่างเล็กของณมนถูกอัดก๊อปปี้อยู่ในรถ กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ หญิงสาวยังพอมีสติพยายามฝืนลืมตาแล้วหันไปมองด้านข้าง
“พี่นัท”
“อดทนหน่อยนะครับคุณมน คนของเรากำลังมาช่วย” ในบ้านรัตนเศรษฐศิริมีเพียงคนของจินต์ธรเท่านั้นที่ให้เกียรติและเคารพเธอ คนของเขาดูแลเธอดีมากจนถึงตอนนี้
“พี่นัท กลับไปดูแลคุณจินเถอะค่ะ มนขอร้อง” เธอเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงใกล้จะหมดแรงเต็มทน ตอนนี้รู้เจ็บไปทุกส่วนโดยเฉพาะหน้าอก การหายใจเริ่มรู้สึกติดขัดและเหนื่อยหอบขึ้นเรื่อยๆ
“อย่าให้ทุกคนต้องเสียแรงเปล่าสิครับ”
“แต่มนไม่ไหวแล้วค่ะพี่นัท”
“คุณจินกำลังมาครับ” ระหว่างนั้นเสียงหวอของรถพยาบาลพร้อมกับทีมกู้ภัยก็มาถึงพื้นที่เกิดเหตุ นัทถูกนำตัวออกจากรถไปก่อนส่วนณมนทีมกู้ภัยต้องใช้อุปกรณ์ตัดถ่างเข้าช่วยเหลือ
“คุณณมนใช่มั้ยครับ ผมชื่อณดล ได้รับมอบหมายให้นำตัวคุณณมนส่งโรงพยาบาล ในเครือ ติวารัตน์” เสียงที่ได้ยินทำให้เธอพยายามฝืนลืมตาแต่สุดท้ายก็ไม่ไหว
“คุณ คือใคร”
“ผมคือคนของท่าน ชัยวัฒน์ครับ ท่านคือพ่อของคุณหนูครับ”
“พ่อเหรอ”
------
- Writer
