5|สายเลือด
1066 Words
ตลอดหลายวันที่ผ่านมาณมนติดตามข่าวผ่านหลายช่องทาง ได้รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวของตระกูลรัตนเศรษศิริที่ทำให้ใจดวงน้อยแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
จินต์ธรเปิดตัวคู่หมั้นในงานวันเกิดของพ่อตัวเอง เป็นข่าวดังเพราะว่าที่ภรรยาของเขาดีกรีไม่ธรรมดา หลังจากนี้ JJ กรุ๊ปคงแข็งแรงมากขึ้นกว่าเดิมอีกพันเท่า
“ยังคิดถึงมันอีกมั้ย มันทำขนาดนี้พี่ยังจะรักมันอยู่มั้ย”
“ใครให้นายเข้ามา”
“ผมคิดว่าพี่คงต้องการ คนอยู่ข้างๆ พวกมันไม่เคยเห็นหัวพี่เลยแม้แต่นิดเดียว เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะพี่ไม่มีผลประโยชน์ให้พวกมันกอบโกย”
“อย่าพยายามปั่นหัวฉัน ฉันโตพอที่จะคิดเองได้”
“แล้วไง มันประกาศตัวคู่หมั้น ดูดิ หอมกงหอมแก้มกันด้วย” ณมนรีบคว้ารีโมทมากดปิดทีวีมีเพื่อตัดปัญหาตัวปั่นเรื่องยุ่งยากนี้ให้กลายเป็นสงครามประสาท
“ฉันมีวิธีของฉัน”
“พ่อคงดีใจที่พี่คิดได้”
“ฉันไม่อินกับคำว่าพ่อแล้วก็ครอบครัวของพวกนาย”
“ไม่อินก็ต้องอินถ้าพี่อยากเอาคืน อยากเห็นรัตนเศรษศิริย่อยยับมั้ย ติวารัตน์ทำให้พี่ได้ ให้มันคลานมากราบขอขมาก็ยังได้เลย” ณมนไม่รู้ว่าพ่อลูกคู่นี้แค้นอะไรรัตนเศรษศิรินักหนา ถึงขั้นอยากเห็นพวกนั้นย่อยยับจมดินไม่มีพื้นที่ให้ยืน ความคับแค้นที่มีคงไม่ธรรมดา
“ฉันไม่รู้ว่าพวกนายมีเรื่องอะไรกัน อย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยว”
“แน่ใจว่าพี่ไม่แค้นพวกมัน” คำถามนั้นทำให้ณมนเบือนหน้าหนีในทันที ความแค้นที่เธอมีมีมากพอๆ กับความซื่อสัตย์และความรักที่มีให้กับจินต์ธร
ยิ่งรักก็ยิ่งแค้น
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนาย”
“อีกหน่อยเราก็ต้องลงเรือลำเดียวกันแล้ว”
ถ้าพ่อของจินต์ธรรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่อีกไม่นานก็คงให้คนมาตามเก็บ คุณท่านคงไม่มีวันปล่อยเธอไปง่ายๆ สถานการณ์ในตอนนี้คงไม่มีที่ไหนปลอดภัยเท่าที่นี่อีกแล้ว เธอต้องมีหลักมั่นคงเอาไว้ประคองชีวิตของตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยหาวิธีจัดการเรื่องอื่นต่อ
3เดือนต่อมา
หลังจากงานแต่งสุดอลังการที่สุดแห่งปีของจินต์ธรจบลง หญิงสาวก็รับรู้บางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายของตนเอง
“จะเอายังไงก็ว่ามา ถ้าอยากจะเอาไอ้ก้อนเลือดนี้ออก พ่อจะพร้อมซับพอร์ตแกอย่างเต็มที่” สมองว่างเปล่าไร้ความคิดหลังจากรับรู้ว่ากำลังมีอีกหนึ่งชีวิตค่อยๆ เติบโตในท้อง
“เขาคือลูกของมน”
“เลือดของรัตนเศรษศิริ จะทำให้ทุกอย่างไม่ง่าย”
“แต่มันก็จะไม่ยาก มนจะเก็บเขาเอาไว้”
“ยังรักไอ้จินต์ธรอยู่ใช่มั้ย”
“จะรักหรือไม่รักมนก็จะเก็บเด็กไว้ เพราะนี่คือความเจ็บปวดแรกที่เขาจะต้องได้รับ” หญิงสาวก้มมองหน้าท้องแบนราบด้วยความกลัวพร้อมหัวใจที่กำลังสั่นไหว
“ลูกต่างหากที่เป็นคนเจ็บปวด” คนเป็นพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อต้องเห็นลูกเจ็บปวดเพราะถูกคนตระกูลนั้นย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจ
“แต่พวกนั้นจะต้องเจ็บมากกว่ามนหลายเท่า สายเลือดของพวกมันอยู่ในตัวมน ผู้หญิงที่พวกนั้นเกลียดนักหนากำลังตั้งท้องสายเลือดของพวกมันอยู่” มีแต่ความสะใจเต็มไปหมด ณมนไม่เคยคิดอยากทำแบบนี้ แต่เพราะความซื่อสัตย์ที่มีให้ถูกทำลายจนย่อยยับไม่หลงเหลือเยื่อใยที่ดีให้บ้าง ทำให้เธอต้องลุกขึ้นทำอะไรสักอย่าง
และตัวแปรหลักสำคัญของเรื่องนี้ก็คือ แม่ สิ่งที่ท่านต้องเจอและยอมก้มหัวให้กับตระกูลรัตนเศรษศิริมาตลอดจะถูกลบล้างและปลดปล่อย แม่ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวอย่างที่คนพวกนั้นตราหน้า แม่ไม่ใช่ทาสรับใช้ของพวกมันอีกต่อไป
“พ่อจะช่วยเอง ตอนนี้ลูกคือคนของตระกูลติวารัตน์ จำเอาไว้ว่าลูกคือสายเลือดแท้ๆ ของพ่อ หลานในท้องนั่นก็ด้วย” ณมนยังไม่ยอมให้อภัยผู้ชายคนนี้ที่แทนตัวเองว่าพ่อ แต่ที่ยอมก้าวเข้ามาในตระกูลติวารัตน์ก็เพื่อความปลอดภัยและอีกหลายๆ อย่างที่จะทำให้ตัวเองเหนือกว่ารัตนเศรษศิริ
“ขอบคุณที่ไม่ผลักไสเขาเหมือนที่เคยทำ” เรื่องราวชีวิตของณมนเปรียบเสมือนละครน้ำเน่าหลังข่าว พล็อตเดิมๆ ซ้ำๆ แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง ครบทุกรสชาติแสนสาหัสกว่าจะเติบโตขึ้นมาเป็นณมนในวันนี้
“พ่อคงชดเชยเวลาที่ผ่านมาให้ไม่ได้เพราะมันทดแทนกันไม่ได้อยู่แล้ว”
“แค่ให้ที่อยู่ที่กินมนก็พอแล้วค่ะ”
“ลูกจะได้มากกว่านั้นแน่นอน”
“มนไม่ได้ต้องการ”
“แต่ลูกต้องใช้ จะแก้แค้นรัตนเศรษศิริ สิ่งแรกที่ต้องมีคือเงินและอำนาจ” นั่นคือเรื่องจริงที่ไม่อาจปฏิเสธ รัตนเศรษศิริเติบโตและเข้มแข็งขึ้นมากหลายเท่าหลังจากเปลี่ยนมือมาเป็นจิต์ธร
“มนทำอะไรไม่ค่อยเป็น เรียนก็ไม่จบ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ลูกมีน้องชาย มีพ่อ ขอให้เชื่อใจและไม่กลับไปหาไอ้จินต์ธรก็พอ”
“ช่วงนี้มนยังไม่อยากเจอใคร อยากพักผ่อนเงียบๆ จนกว่าจะหายแพ้ท้อง”
“ไปอยู่ต่างประเทศสักพักมั้ย”
“ก็ได้ค่ะ”
..........
“ไม่พบครับนาย”
“แค่ผู้หญิงคนเดียว ทำไมทำงานกันไร้ประสิทธิภาพแบบนี้วะ”
“หรือว่า..ผมไม่ได้แช่งนะครับ”
“ถ้าตายจริงก็ไปหาศพมายืนยัน แล้วกูจะยกเลิกคำสั่งตามหาณมนทั้งหมด มึงทำได้มั้ยไอ้นัท” หลังจากเข้าพิธีวิวาว์กับลูกสาวนักธุรกิจพันล้าน จินต์ธรก็ย้ายตัวเองออกมาอาศัยอยู่คอนโดเพียงลำพังตั้งแต่คืนแรกที่เข้าหอ
“ทำได้ครับนาย”
“ได้ แต่กูยังเชื่อว่าณมนยังไม่ตาย”
“นาย”
“ถ้าจัดการเรื่องนี้ไม่สำเร็จมึงก็ไม่ต้องเสือกอยากจะทำงานอื่น ไป!”
“ครับๆ”
----------------
- Writer
