Chapter 3

1179 Words
"Janelle, I am giving you a full scholarship na makapag-aral sa Maynila kasama na ang allowance kung iyan ang iniisip mo din.", seroyosong kombinse ko sa kanya. "Wow Janelle, pumayag kana sa alok ni kuya. Nandun naman ako sa Maynila kami hindi ka mapapahamak doon.”, excited na sabi ni Jason. "Oo nga Janelle pumayag ka na sige na! diba matagal mo ng pangarap yan.", pakiusap din ni Kriselda kay Janelle. "Ewan ko po, pasensya na po, nagpapasalamat ako ng Malaki sa offer nyo po, pero pwede ko po bang pag-isipan? pakiusap ni Janelle sa akin habang naluluha. "Yeah sure, you still have until your graduation ofcourse malayo pa naman, pwede mo pang pag-isipan.", sagot ko sa kanya. "Thank you po," maiksing sagot ni Janelle. "Sige po alis na po kami." mahinang dagdag nya. "Sige po Sir Conrad, maraming salamat po.", sabi ni Mang Isidro bago sila tuluyang umalis. "Janelle, sandali lang ihahatid ko na kayo kunin ko lang ang sasakyan ko.",dinig kong aya ani Jason kina Janelle. "No Jason!", sigaw ko na ikinabigla ng lahat. "Bakit Kuya? tanong ni Jason sa akin. "Let me do it, ako na ang maghahatid,total pupunta pala ako sa bayan para kausapin ang interior decorator para dito sa mansion. "Ok Kuya, sige Janelle, si Kuya nalang ang maghahatid sa inyo.",sabi ni Jason. "Hindi na po kailangan Kuya Conrad,"protesta uli ni Janelle. "I insist", sagot ko. Jason's POV Ang saya ko ng pagkagising ko nakita ko agad si Janelle. "Ano kaya ang ginagawa nya dito sa bahay? Ang amo ng mukha nya at ang ganda. Masaya ako at si kuya nag-offer na bigyan sya ng scholarship. So mapapadalas na ang aming pagkikita kung sa Maynila na ito mag-aaral. Sana pumayag si Janelle. Masyadong magaan ang pakiramdam ko for her. I want to see her more often. It's been like an hour, but I miss her already. Gusto ko sana syang ihatid kaso nag insist si Kuya. Sana pumayag sya talaga." sabi ko sa sarili ko. Nang makita ko sya nung isang araw, hindi ko nakilala si Janelle. Dalagang dalaga na.When I saw her picture when she was little, I am already fun of her. She was so cute back then especially now na dalaga na. I have this feeling that she will have a lot of suitors everywhere. I will convince Kuya to really push the scholarship. I guess she was just afraid of us. She doesn't know us. Perhaps being a good friend of her will help so that she will be comfortable. I will go to their house tomorrow to get to know her more. How about asking Kuya to let Janelle stay with us in Manila? It will be so much better kasi parati ko syang makikita at mababantayan!", bigla kong naisip. Janelle's POV Hinatid kami ni Kuya Conrad. Tahimik lang kami sa sasakyan. Nasa likod kami ni Kriselda, samantalang si Itay nasa harap katabi ni Kuya Conrad. Masyadong biglaan ang offer nila sa akin. Ang swerte ko naman kung ganun, kaso mapapalayo ako kay tatay, o kay itay lang kaya?" biglang pumasok sa isip ko ang estranghero sa ilog." Bakit ko ba sya naisip, erase na nga!" sabi ko sa sarili ko. Sino kaya sya? Tagasaan kaya sya? Bakit nya ako kilala? Parati nya raw akong nakikita sa ilog, so parati sya pumupunta doon? Ang lakas ng kabog ng dibdib ko habang nasa sasakyan kami. Di ko maiwasan mapatingin sa mukha ni Kuya Conrad sa salamin. Bakit ganun kinakabahan ata ako lalo. Iba kasi aura ni Kuya Conrad, malakas ang authority nya bukod sa hunk pa talaga sya.", paulit ulit kong kwento sa isip ko. Nang biglang napatingin si Kuya Condrad, nahuli ako na nakatingin sa kanya! "Syanga po pala itay.", sabay hirit ko para hindi halata. "O bakit?", sagot ni Itay. "Pwede po bang bababa nalang kami ni Kriselda dyan sa may palengke kasi may pupuntahan pa kami?", sabi ko kay Itay. "Huh? Saan tayo pupunta?", singit ni Kriselda. "Sa bahay nyo", sabi ko. "Ano naman gawin natin sa bahay, wala naman pagkain doon", kontra ni Kriselda. "Naman itong si Kriselda hindi marunong makisama, ang sarap kutusan myghad." Sabi ko sa sarili ko sabay hinga ng malalim." Huwag na Janella, sa bahay na kayo para mapagtimpla mo na din ng kape si Conrad." Sabi ni Itay. Tumingin ako sa salamin nakita ko na parang nagsmile si Kuya conrad pero nawala din bigla, o baka namalikmata lang ako. "Sige po itay." sagot ko. Conrad's POV Habang nasa byahe para ihatid ko sila Mang Isidro, I can’t help but to look at her. napaka inosente nya talaga. I like her sweet smile. Her habit of talking to herself outloud without her knowing. she is a natural. Walang arte. I love her long black curly hair matches her black eyes, sunkissed skin and cute red lips. Nagulat ako ng makita kong nakatingin sya sa akin. Binawi ko agad tingin ko. Pero biglang nagsalita sya na bababa na sila sa may palengke. "Iniiwasan ba nya ako? o baka di lang sya komportable na kasama ako?" tanong ko sa sarili ko. Mabuti nalang hindi pumayag si Mang Isidro kaya natuwa ako. "Ayoko kasi na kung saan saan pa sya pumupunta na di ako kasama. I dont care if Iam being overprotective. Mahirap na.", konbinse ko sa sarili ko. Umalis naa ko agad pagkahatid ko sa kanila Janella. Hindi naa ko bumaba baka gabihin naa ko sa daan papuntang bayan. Alam ko hindi komportable si Janella sa sinabi ko. I am not sure if she will grab my offer. She loves her father so much. And I can see she is willing to sacrifice her ambition for her father. But of course, I will never allow that, not that Jason told me so. But it is my own decision, after all anak sya ng empleyado ng hacienda. I want people to grow in their lives. To dream. If I can help them, then I will. My parents taught us that we need to love our employees because they are the backbone of our company. Kung wala sila, hindi tatakbo ang isang kompanya. We need to take good care of our people for them to love us, also. Money is not an issue. We are stable. My parents' business is in Manila. But I have my own business in some parts of the world. Yes, I have my own business outside the country. I established my construction firm abroad, and luckily, I did it. I started working in my father's company when I was still 18 years old. I put up my own business when I was 20 years old. He wants me to be fully hands-on in handling clients. People say my father was so harsh with me because I don't have an everyday teenage life, but I like it. I want to protect my family's business. Someday when Jason is ready, I will be handling everything for him. I want all the employees, Jason, and his future family to live the best life from generation to generation under our umbrella. "Janella", sambit ko.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD