กุหลาบเหนือเพชร

มาเฟียเล่นตัว

จริงๆ เขาก็ห้ามได้แหละ แค่กดเธอลงกับที่นอนแล้วเดินไปห้องน้ำ แต่ร่างกายมันไม่ยอมไง!

วันนี้ดูท่าเธอจะเอาจริงไม่ถอย และเขาก็จะอดใจไม่ไหวแล้วด้วย เหนือเพชรตัดสินใจลุกขึ้นนั่งโดยที่เธอยังคร่อมเขาอยู่ ดึงรั้งสะโพกสวยเข้ามาชิดจนหน้าท้องติดกัน โรสตื่นเต้นไม่คิดว่าครั้งนี้จะได้ผล แววตาของเขาไม่เย็นชาเหมือนตอนแรกแล้ว แต่มันเต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาลุกโชนอยู่ม่านตาเล็ก

“จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม?”

“เอาแบบไหนก็ได้ขอแค่เป็นนายก็พอ”

“ดี”

รสรินทร์ยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อถูกเขาจับกดลงบนที่นอนอย่างรวดเร็ว ภาพในฝันคือเหนือเพชรเล้าโลมอย่างร้อนแรง ชุดนอนไม่ได้นอนถูกฉีกขาดย่อยยับ โรสยิ้มยั่วเมื่อเขายกมือเธอทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ แล้วคว้าเนคไทจากไหนไม่รู้ มัดเธอเอาไว้กับซี่ไม้บนหัวเตียง รู้สึกซู่ซ่าไปทั้งตัวคิดไว้แล้วว่าเหนือเพชรต้องเป็นคนฮอต ที่เร่าร้อนและเจนจัดในเรื่องบนเตียง คุณหนูโรสรู้สึกตื่นเต้นกับประสบการณ์แปลกใหม่ที่กำลังจะได้ลิ้มลอง

ดวงตากลมโตราวตุ๊กตาปิดเข้าหากัน ใบหน้าของเธอเปื้อนยิ้มอย่างเป็นสุข หลังจากที่หาสารพัดวิธีอ่อยเหนือเพชรมาหลายวัน ในที่สุดวันนี้เธอก็สมหวังจะได้กินเขาทั้งตัวแค่คิดก็ใจสั่นไปหมด ระหว่างที่กำลังจินตนาการอย่างสนุกสนาน เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เหนือเพชรไม่ได้ทำในแบบที่ฝัน พอมัดเสร็จแล้วเขาก็เขยิบไปนั่งข้างๆ จ้องมองเธอด้วยแววตาที่เฉยชา

“นี่นายนั่งทำอะไรอยู่ล่ะมาต่อสิ” รสรินทร์รู้สึกขัดใจที่เขาเอาแต่นั่งเฉย

“ต่อ?”

“อือ เร็วๆ สิมันค้างนะ” คำพูดคำจาของรสรินทร์เหมือนคนเจนจัดในเรื่องเซ็กส์ แต่เปล่าเลยเธอไม่เคยมีครั้งแรกด้วยซ้ำ โรสก็แค่เป็นผู้หญิงที่เปิดเผยและตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเอง

“คิดว่าฉันจะทำอะไร?” เหนือเพชรยังคงหน้านิ่งทั้งที่เขาเองก็เกือบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แต่เมื่อคิดถึงปัญหาที่จะตามมาภายหลัง เขาต้องรีบเบรกตัวเองเอาไว้ก่อน

เป็นที่รู้กันทั่วว่าป๋ากิจหวงลูกสาวมาก และไม่ชอบพวกมาเฟียมือไม่ใสใจไม่สะอาด หากเข้าไปพัวพันกับลูกสาวสุดที่รักของป๋า เหนือเพชรเกรงว่ามันจะกระทบกับธุรกิจ ตัวเขาเองไม่ได้เกรงกลัวใครแต่แค่อยากอยู่อย่างสงบบ้าง การมีปัญหากับผู้มีอิทธิพลประจำเมืองมันทำให้ชีวิตอยู่ยากขึ้นหลายเท่า

“ก็ทำอย่างว่าไง เร็วๆ สิ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ” คุณหนูโรสผู้เอาแต่ใจยังคงออกคำสั่งอย่างเคยชิน โดยที่ไม่รู้เลยว่าเหนือเพชรไม่ได้คิดจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ

“ไม่ไหวก็ต้องไหว อยู่ท่านั้นไปจนกว่าจะเช้า”

“หะ นายหมายความว่าไง นี่! เหนือเพชรนายจะมาทำแบบนี้กับฉันนี้ไม่ได้นะ!” เมื่อทราบว่าตัวเองเสียรู้ก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันที ปกติแล้วไม่มีใครกล้าชัดใจคุณหนูอย่างเธอ จะมีแค่คนเดียวก็เหนือเพชรนี่แหละ ไม่เคยทำตามความต้องการของเธอสักอย่าง เขาเอาแต่ต่อต้านท่าเดียว

“ได้สิ” เหนือเพชรขยับตัวมาอยู่ริมเตียงแล้วนอนเหยียดตรงในพื้นที่ที่จำกัด เขาเว้นระยะห่างจากรสรินทร์ไว้มากพอสมควร มากพอที่เธอไม่สามารถใช้ส่วนใดในร่างกายมาแตะต้องตัวเขาได้

“เหนือเพชร! นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ อีตาบ้า! จะมัดฉันไว้ทั้งคืนแบบนี้ไม่ได้ ปล่อยๆๆ ได้ยินไหม” คุณหนูผู้เอาแต่ใจร้องเอะอะโวยวายที่ทุกอย่างไม่เป็นแบบที่คิด ซ้ำยังถูกมัดเอาไว้อีกเหลือเพียงขาเท่านั้นที่ยังเป็นอิสระ เธอพยายามเอี้ยวตัวหวังใช้ขาสะกิดเขาแต่ก็แตะไปไม่ถึง

“หุบปาก ถ้าไม่อย่างงั้นจะเอาเทปมาปิด” เหนือเพชรพูดโดยที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง น้ำเสียงของเขาจริงจังฟังแล้วรู้เลยว่าไม่ได้ล้อเล่น

รสรินทร์จำต้องเงียบทั้งที่รู้สึกอึดอัดและไม่พอใจเป็นอย่างมาก ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับคุณหนูโรสมาก่อน ถ้าคุณป๋ารู้คุณป๋าจะต้องไม่พอใจมากแน่ๆ แต่เธอจะกล้าฟ้องพ่อได้อย่างไร ในเมื่อคุณป๋าของเธอไม่ชอบมาเฟีย ขืนรู้เรื่องมีหวังถูกคุมเข้มแน่ๆ ได้แต่ระบายความไม่พอใจผ่านเรียวขาเล็กที่ดีดดิ้นยกขึ้นกระแทกที่นอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ไม่ได้บรรเทาความโมโหให้ลดลงเลย

ตรงกันข้ามกับเหนือเพชรที่นอนนิ่งไม่ไหวติง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขายังหายใจอยู่หรือเปล่า เพราะเขานิ่งเกินไปแม้แต่เสียงลมหายใจก็ไม่ได้ยิน รสรินทร์นิ่วหน้ามองดูเขานอนอย่างไม่พอใจ ก็เธอทำได้แค่นี้นี่นาหากโวยวายด่าทอ เดี๋ยวเขาก็เอาเทปกาวมาปิดปากอย่างที่ขู่จริง คุณหนูขี้วีนนอนมองเขาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหลับไปแบบไม่รู้ตัว

รสรินทร์รู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว ข้างกายเธอว่างเปล่าเหนือเพชรไม่อยู่ และเธอตอนนี้ข้อมือของเธอเป็นอิสระแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แค่ว่าเธอหลับสบายมากไม่รู้สึกเมื่อยหรือเจ็บข้อมือเลยสักนิด นิ้วเรียวสวยเลื่อนไปหยิบสมาร์ทโฟนมาดูเวลา เพิ่งจะแปดโมงเช้าเองคุณหนูโรสได้แต่สงสัยว่าทำไมเหนือเพชรรีบออกไปจัง แต่ไม่มีเวลามาค้นหาเหตุผลเพราะเธอก็ต้องกลับคฤหาสน์แล้วเช่นกัน ป่านนี้คุณป๋าของเธอคงรู้แล้วว่าลูกสาวสุดที่รักไม่ได้กลับบ้านตลอดทั้งคืน

คุณหนูโรสโทรเรียกคนสนิทมารับ ไม่เกินห้านาทีรถก็มาจอดอยู่ที่ด้านข้างของบ้านเหนือเพชร ระยะทางกลับบ้านใช้เวลาไม่เกินยี่สิบนาที เมื่อคืนนี้เธอเตรียมชุดมาไว้ในรถเรียบร้อยแล้ว เพราะหากกลับไปในสภาพนี้คุณป๋าคงซักถามเป็นการใหญ่ เมื่อรถเคลื่อนตัวออกรสรินทร์ก็หยิบเสื้อเชิ้ตที่เตรียมไว้มาสวมทับชุดนอนสุดวาบหวิว และตามด้วยกางเกงผ้าตัวยาว เพียงเท่านี้ก็ดูเรียบร้อยไม่สะดุดตา

เมื่อตัวรถมาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ รสรินทร์ก้าวขาลงแล้วตรงเข้าไปในครัว เพราะเวลาแบบนี้คุณป๋ามักจะเพลิดเพลินกับอาหารเช้าอยู่ ซึ่งเมื่อมาถึงเห็นท่านกำลังนั่งจิบกาแฟไปพร้อมๆ กับเช็คงานในสมาร์ทโฟน

“คุณป๋า ลูกกลับมาแล้วค่ะ” คุณหนูโรสเสียงอ่อนเสียงหวาน เดินเข้าไปกอดบิดาจากทางด้านหลังเก้าอี้

“เที่ยวจนเช้าอีกแล้วสิ ไม่เบื่อบ้างหรือไง” บิดาของโรสเหมือนจะบ่นแต่ก็ไม่ได้บ่นเสียทีเดียว เพราะเลี้ยงลูกมาอย่างตามใจตั้งแต่เด็ก เมื่อรสรินทร์ทำตัวเหลวไหลก็ไม่กล้าที่จะบังคับลูกสาวเพราะกลัวว่าโรสจะเสียใจ