ท่านแม่ทัพในความฝัน

บทที่ 2 ฝันถึงใครก็ไม่รู้

ในคฤหาสน์หลังใหญ่อันเป็นสถานที่พักของเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของประเทศ บนเตียงนอนอันหรูหราราคาแพงกลางห้อง ม่านมุ้งปักลวดลายด้วยความประณีต

ปรากฏร่างบางของหญิงสาวนางหนึ่งหลับพริ้มประหนึ่งกำลังฝันดี ริมฝีปากงดงามได้รูปยกมุมหนึ่งแล้วกลับมาราบเรียบดังเดิม

ดูภายนอกคล้ายนอนหลับสบายเป็นอย่างยิ่ง แต่ในห้วงฝันนั้นปรากฏว่าตนเองมาอยู่ในสถานที่ไม่รู้จัก ทั้งลวดลายของผ้าม่าน รูปแบบของเฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ มองไปรอบ ๆ ก็เจอเข้ากับรูปแบบบ้านอันเป็นเอกลักษณ์

นี่คือเรือนรูปแบบจีนโบราณอย่างแน่นอน อีกทั้งการตกแต่งยังเป็นแบบโบราณดั้งเดิม จนเธอเองถึงขนาดยกมือขึ้นมาสัมผัสลวดลายการปักอันประณีตของผ้าม่าน

เรือนหลังนี้เงียบงันคล้ายไม่มีผู้คน หญิงสาวจึงเดินสำรวจลึกเข้าไปเรื่อย ๆ โดยคาดว่าต้องพบเจอบางอย่าง..

ไม่ใช่ว่าตอนนี้เธอฝันอยู่รึไง ? ก็ในเมื่อพึ่งหลับลงไปบนเตียงกว้าง มั่นใจได้ว่านี่ต้องเป็นฝันอย่างแน่นอน..

จุดมุ่งหมายสิ้นสุดที่คิดว่าตนเองจะก้าวไป นั่นก็คือห้องนอนของเจ้าของบ้าน ด้วยเพราะความอยากรู้อยากเห็น เข้าใจว่าตอนนี้ตนเองกำลังหลับฝัน และหลุดมาเที่ยวในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งในความคิดของตนเองเท่านั้น จึงไม่ได้คิดระแวดระวังต่ออะไรทั้งสิ้น

แม้กระทั่งหลงลืมไปว่ามารยาทที่ตนเองควรมี ก็ยังหลงลืมไป เพราะคิดว่าในเมื่อเป็นความฝันของตนเอง จึงไม่ผิดหรอกที่จะขอสำรวจสักหน่อย

เดินไปเรื่อย ๆ ก็มาถึงห้องนอนของผู้อื่นจริง ภาพที่เห็นในครรลองสายตาคือชายหนุ่มผู้หนึ่งนอนนิ่งอยู่บนเตียง โดยไม่แม้แต่จะดึงมุ้งลงมาปิดคลุมเอาไว้ หญิงสาวเดินเข้าไปด้วยเท้าอันเปลือยเปล่า ร่างในชุดนอนแสนบางสายเดี่ยวไม่ได้คิดระมัดระวังตนเองแต่อย่างใด นั่นเพราะเข้าใจว่าตนเองกำลังฝันจึงไม่ได้ตระหนักว่าอาจเกิดอันตรายหรือไม่

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นเหตุ

อยากรู้ผู้ที่นอนอยู่บนเตียงกว้างนั้นหน้าตาเป็นเช่นไร จะหล่อเหลาเหมือนกับพระเอกในซีรีย์หรือไม่ ยังไงก็เป็นบ้านสไตล์จีนโบราณ จึงคิดเองไปว่าตนเองอาจกำลังฝันถึงพระเอกซีรีย์สักคนก็ได้

เพียงเดินเข้าไปใกล้กลิ่นหอมจางกระทบเข้ากับโสตประสาทของชายหนุ่มที่นอนอยู่ ด้วยสัญชาตญาณนักรบผู้ตื่นรู้ตลอดเวลา คว้านางลงมายังเตียงกว้างแล้วกดคร่อมร่างงดงามเย้ายวนเอาไว้

" ว้าย ! "

หญิงสาวส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ ร่างบางดิ้นขลุกขลักไปมาภายใต้ร่างกายอันใหญ่โตของชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยชุดจีนโบราณเนื้อบาง

" เจ้าเป็นผู้ใด เข้าเรือนข้ามาได้เช่นไร " เสียงทุ้มของผู้กุมข้อมือหญิงสาวกดไว้กับเตียงนอนถามขึ้น

เพียงเงยหน้าขึ้นสบตาก็พบเข้ากับบุรุษหน้าคมเข้มดวงตาคมดุเย็นชา ประหนึ่งเตรียมหักคอหญิงสาวก็ไม่ปาน

" คุณปล่อยฉันนะ จะทำอะไร "

ได้ยินเสียงหวานกล่าวสำนวนประหลาด ท่านแม่ทัพจึงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย หญิงสาวผู้นี้แต่งกายก็แปลก คำพูดคำจาก็แปลก ถึงอย่างนั้นด้วยความระแวดระวังจึงได้เค้นคำตอบจากนางด้วยท่าทีก้าวร้าวยิ่งขึ้น

มือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบคอนางไว้ อีกมือก็ยังคงกุมข้อมือบางจนเกิดรอยแดง พยายามไม่สนใจผิวขาวนุ่มนิ่มที่ตนเองสัมผัส แต่เพราะยอดถันที่ถูไถไปมาใต้เรือนร่าง ทำให้ท่านแม่ทัพหนุ่มถึงกับครางเสียงพร่าในลำคอ

มารดามันเถอะ.. นี่เขาถูกเล่นตลกอันใดอยู่ !

หญิงสาวนางนี้ใส่เพียงเอี๊ยมยาวตัวเดียวเท่านั้น อีกทั้งความยาวของมันเพียงเลยหน้าขาขึ้นมา ด้วยร่างกายอ้อนแอ้นเย้ายวนเช่นนี้ ยอมรับด้วยใจจริงว่าเขาเองรู้สึกกายร้อนฉ่าขึ้นมาเป็นอย่างมาก

แต่ก็ยังข่มความรู้สึก แล้วเอ่ยคาดคั้นอีกประโยค..

" ผู้ใดส่งเจ้ามา "

" คุณปล่อยนะอย่าทำอะไรเลย ฉันไม่รู้ว่ามาที่นี่ได้ยังไง " หญิงสาวดิ้นรนขัดขืน ขอให้เขาปล่อยด้วยท่าทีแตกตื่นตกใจ

" เจ้าโกหก นี่เป็นเรือนแม่ทัพโจวอู่ซาง อยู่ดี ๆ เจ้าอยากเข้าก็สามารถเข้ามาได้โดยง่ายงั้นรึ คิดว่าที่นี่เป็นเพียงสวนหลังเรือนของตนเองหรืออย่างไร ยังสามารถหลบองครักษ์ของข้าได้อีก พูดมา ! "

ไม่ต้องค้นกายก็รู้ว่านางมีเพียงชุดบางเพียงชุดเดียวเท่านั้น จะเอาความสามารถที่ใดมาหลบหนีองครักษ์ของเขาได้กัน

" ฉันไม่รู้จริง ๆ ปล่อยเถอะนะฉันอยากกลับบ้าน " กล่าวอ้อนวอนทั้งที่ยังไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง

พลันคิดไปว่าหรือตนเองกำลังฝันร้ายอยู่..

แต่ความเจ็บที่ข้อมือ และความร้อนจากเรือนกายสูงใหญ่ที่ทาบทับอยู่ กลับดูสมจริงจนเธอเองถึงกับกายสั่นเทา

" หึ.. "

ช่างไม่เกรงกลัวสิ่งใดแล้วจริง ๆ

ด้วยเพราะเพิ่งเคยพบเจอความหอมหวานเช่นนี้ ท่านแม่ทัพหนุ่มจึงได้ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดลงไป นัยน์ตาคมเยี่ยงอสรพิษจดจ้องริมฝีปากนุ่มนิ่มอิ่มชวนลิ้มลอง หน้าเองก็งดงามหมดจดราวกับจิ้งจอก

จับท้ายทอยเล็กเอาไว้นิ่ง แล้วพลันประกบริมฝีปากหนาอุ่นร้อนลงไป บดเบียดละเลียดชิมความหอมหวานนั้นคล้ายพบเจอของอร่อยเป็นครั้งแรก มือหนาเลื่อนมากอบกุมปทุมถันใต้ร่างบีบเคล้นเต็มฝ่ามือด้วยความอยากรู้อยากเห็น ลิ้นร้อนไล่ต้อนกระหวัดเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กจนคนใต้ร่างหายใจไม่ทัน แม่ทัพหนุ่มจึงได้ผละออก

..โจวอู่ซางคล้ายเจอผีหลอกเป็นครั้งแรก

นางสลายไปต่อหน้าทันทีที่เขาถอนริมฝีปากออก ร่างงดงามแทบจะเปล่าเปลือยตรงหน้า พลันจางหายไปคล้ายเป็นฝุ่นละอองระลอกหนึ่ง มองมือตนเองด้วยความสับสน

...นี่มันเรื่องอะไรกัน

นางเข้ามายังห้องของเขาแล้วหายไปง่าย ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร ชายหนุ่มตื่นตะลึงกับสิ่งแปลกประหลาดนี้อย่างยิ่ง