สำอางรับรู้เรื่องราวจากปากของเรืองฤทธิ์ด้วยความตกใจ มองลูกสาวด้วยความเป็นห่วงและมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกขอบคุณ
“ขอบคุณฤทธิ์มากนะ ที่เข้าไปช่วยเอาไว้ทัน”
ชายหนุ่มยิ้มให้คนที่เขายกตำแหน่งแม่ยายในอนาคตให้
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ”
คำตอบของเขาทำให้สำอางมองชายหนุ่มอย่างค้นคว้า สงสัย
“แล้วฤทธิ์ไปทำอะไรแถวนั้น”
ชายหนุ่มยิ้มให้คนถาม แล้วหันไปมองคนที่นั่งถัดออกไปจากมารดา ภายในห้องพักของทั้งสอง
“ผมตั้งใจไปรับลูกตาลครับ”
คำตอบของเรืองฤทธิ์ทำให้สำอางนิ่งงัน ขณะที่ลูกสาวกำลังแก้มร้อน เมื่อมารดาหันไปมองหญิงสาวจึงก้มหน้าเก็บตลับยาใส่กล่อง สำอางผ่อนลมหายใจเฮือก แล้วหันมามองอดีตนายจ้างด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“พอดีผมจะมาถามพี่อางด้วยว่าที่ผมเคยถามไว้พี่อางจะว่ายังไง”
สำอางนิ่งคิดครู่หนึ่ง แล้วนึกออก
“เรื่องไปรับจ้างที่สวนฤทธิ์น่ะเหรอ”
ชายหนุ่มพยักหน้า ยิ้มน้อยๆ
“ครับ”
ลลิตาเงยหน้าจากกล่องยา มองมารด
