19 เธอกับลูกไปอยู่ที่คอนโดของฉัน
1440 Words
19 เธอกับลูกไปอยู่ที่คอนโดของฉันก่อน
“กรี๊ดดดด!! คุณทำแบบนี้ได้ยังไง คอยดูนะ ฉันจะแฉว่าคุณทำร้ายแฟนคลับ!”
“เอาเลย คิดว่าฉันไม่กล้าฟ้องหรอ อยากสู้คดีกับฉันก็มา!” มาร์ตินตะคอกเสียงดังจนน่ากลัว ทำให้สองแม่ลูกเงียบไปและเป็นนางศศิตาที่ออกโรงแทนลูกสาว
“อย่าโกรธหนูนิเลยนะคะคุณมาร์ติน เมื่อก่อนหนูนิเคยโดนเด็กคนนั้นขโมยตังค์ก็เลยจำฝังใจ”
“เลิกใส่ร้ายออสตินสักที!!” เอมิกาหมดความอดทน ลูกของเธอไม่เคยขโมยตังค์ใคร แค่เจอนิโลบลเขาก็รีบวิ่งไปหลบแล้วเพราะหล่อนชอบหาเรื่องกลั่นแกล้งลูกของเธอ “ถ้าแม่ไม่อยากให้ออสตินอยู่ที่นี่ อ้อมจะเป็นคนพาเขาไปอยู่ที่อื่นเอง และค่าใช้จ่ายทั้งหมดภายในบ้าน...อ้อมจะไม่ขอรับผิดชอบอีกต่อไป!!”
ในเมื่อไม่มีใครรักลูกของเธอ ก็จะไม่อยู่ให้ใครทำร้ายออสตินอีกต่อไป สู้ไปตายเอาดาบหน้าสองคนแม่ลูกดีกว่า เพราะที่ผ่านมาถือว่าอดทนมามากพอแล้ว คิดว่าวันหนึ่งจะเปลี่ยนความคิดของคนในบ้านได้ แต่เปล่าเลย แม้กระทั่งพ่อแท้ๆ ยังไม่รัก แถมคนในบ้านยังเป็นต้นเหตุทำให้ออสตินโดนรถชนอีก เธอยอมไม่ได้!
ต่อให้โดนด่าว่าเนรคุณก็ยอม...เพราะพ่อไม่เคยเข้าข้างเธอเลย
“ถ้ามึงไม่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้าน คิดหรอว่าพ่อมึงจะยอม ท่านเลี้ยงดูมึงตั้งแต่เล็กจนโต แต่พอได้ดีกลับทิ้งท่าน อีเนรคุณ!”
“ค่ะ อ้อมยอมโดนด่าว่าเนรคุณ เพราะพ่อไม่เคยเข้าข้างอ้อมเลย อีกอย่างค่าใช้จ่ายในบ้านอ้อมก็เป็นคนรับผิดชอบหมด แต่ทุกคนกลับไม่รักลูกอ้อม เพราะงั้น....อ้อมจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว!”
“หึ! กูจะดูหน้าอีคนเนรคุณไว้ ถ้าคิดจะก้าวขาออกจากบ้านนี้ ก็อย่ากลับมาที่นี่อีก!!” นางศศิตาประกาศลั่น ก่อนหันไปสั่งลูกสาวขนเสื้อผ้าของเอมิกากับลูกออกมาจากบ้าน
ในขณะที่มาร์ตินยืนดูเหตุการณ์นิ่งๆ รอดูว่าคนพวกนี้จะทำอะไรต่อ
“เอาไป! แล้วมึงกับลูกอย่ามาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีก!!” นิโลบลโยนกองเสื้อผ้าใส่หน้าเอมิกา แต่หญิงสาวรับไม่ทัน ทำให้กองเสื้อผ้าเก่าๆ ของเธอกับลูกหล่นไปกองอยู่พื้นสภาพค่อนข้างสกปรก
เอมิกากำลังจะก้มลงไปเก็บ แต่มาร์ตินห้ามไว้
“ไม่ต้องเก็บ!” มาร์ตินถอนหายใจพรืดใหญ่ เท้าหนาก้าวเข้าไปหานิโลบล ดวงตาคมเข้มจ้องไปที่หน้าของเธอจนหญิงสาวรีบถอยหลังกรู่เพราะกลัว “ฉันไม่รู้นะว่าเธอได้นิสัยแบบนี้จากใครมา แต่คิดว่าลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้น ยิ่งเธอทำกิริยาต่ำทรามมากเท่าไหร่ พฤติกรรมเหล่านี้มันก็จะบ่งบอกให้รู้ว่าเธอถูกสอนมายังไง”
“คุณว่าฉันหรอ!”
“นี่ฉันพูดอ้อมๆ ละนะ เธอยังเข้าใจว่าฉันสื่อถึงอะไร”
“…” นิโลบลกำหมัดแน่นด้วยความโกรธจัด ตวัดตามมองเอมิกาด้วยความอิจฉาริษยา อิจฉาที่ในชีวิตมีแต่ผู้ชายดีๆ เข้าหา ต่างจากเธอ นอกจากจะโดนหลอกจนเสียตัวแล้วยังเสียเงินให้ผู้ชายอีก “คิดว่าด่าฉันได้คนเดียวหรอคะ ระวังจะเป็นข่าวไม่รู้ตัว!”
“ฉันให้ลูกน้องถ่ายคลิปไว้หมดแล้ว ถ้าเป็นข่าวขึ้นมาจริงๆ คิดว่าจะสู้ฉันได้หรอ เธอกับแม่มีปัญญาจ้างทนายหรอ”
นิโลบลทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนกำหมัดแน่น ไม่มีทางแพ้เอมิกาหรอก ถ้ามันได้ดี เธอเองก็ต้องได้ดีเหมือนกัน!
“ไปเอาลูกออกมาสิ” เขาหันไปบอกเสียงนุ่มกับเอมิกา เธอกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของแม่เลี้ยง
“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มึงกับลูกห้ามมาเหยียบที่นี่อีก! เชิญไปเอาไอ้เด็กกาฝากคนนั้นออกไปจากบ้านซะ!!”
เอมิกาไม่ตอบโต้อะไรนอกจากขบกรามแน่น ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แล้วใครจะรับผิดชอบค่าใช้จ่าย เพราะตั้งแต่เรียนจบก็ไม่เห็นนิโลบลส่งเงินมาให้ทางบ้านใช้เลย เธอรู้ว่านิโลบลติดผู้ชายจนไม่กลับบ้าน แถมยังถูกผู้ชายหลอกให้เสียเงินอีก มีแค่นางศศิตาเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าลูกสาวของตนเป็นคนยังไง
ถือว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว อดทนมานานหลายปี มันถึงวันที่นกน้อยจะโบยบินออกจากกรงแล้ว
“และผมก็ขอเตือนพวกคุณไว้เหมือนกัน ห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับเธอและลูกอีก ไม่อย่างนั้น....อย่าหาว่าผมไม่เตือน!”
ในที่สุดเขาก็ต้องเปลี่ยนแผนการกะทันหันโดยการพาสองแม่ลูกออกไปจากบ้านหลังนี้ โชคดีที่เขาซื้อคอนโดไว้เมื่อปีที่แล้ว กะจะให้เธอกับลูกย้ายไปอยู่ที่นั่นก่อนชั่วคราวแล้วค่อยคิดหาทางออกของเรื่องนี้ว่าจะเอายังไงต่อดี เพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากให้แฟนสาวรู้เรื่องนี้เหมือนกัน ถ้าอลิสสารู้ขึ้นมาต้องเข้าใจผิดแน่ๆ
เขาไม่สามารถปล่อยลูกกับแม่ของลูกไว้ที่นี่ได้อีกต่อไป ถึงจะไม่ได้รักหรือรู้สึกอะไรกับเธอ แต่เรื่องนี้เขาเองก็เป็นคนผิดเหมือนกันที่เมาแล้วเผลอไปมีอะไรกันจนตั้งท้อง เขาไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำที่จะไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อเห็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองเดือดร้อน ยังไงเด็กคนนั้นก็คือลูกของเขา ถึงจะมาอย่างไม่ได้ตั้งใจแต่เขาก็ไม่มีวันทิ้งลูกของตัวเอง ส่วนแม่ของลูก คงต้องเปิดใจคุยกัน....เพราะเขาต้องการแค่ลูก
อาจจะหางานให้เธอทำใกล้ๆ คอนโด ส่วนลูกก็คงต้องจ้างพี่เลี้ยงดูแล เขาไม่ได้ปิดกั้นอยู่แล้ว เธออยากจะมาหาลูกเมื่อไหร่ก็มาได้ทุกเมื่อ เว้นแต่ลูกโตแล้วตกลงกับอลิสสาได้ วันนั้นเธอจะไม่มีสิทธิ์ได้เจอลูกอีกเลย
นับตั้งแต่ออกมาจากบ้านหลังนั้นหญิงสาวก็ยังร้องไห้ไม่หยุด ส่วนออสตินนอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมอกของแม่ เพราะเพิ่งทานยาไปเลยทำให้ง่วง มาร์ตินปรายตามองเจ้าตัวเล็ก ลูกชายของเขาน่ารักไม่เบา ผิวขาวจั๊วเหมือนพ่อไม่มีผิด อีกทั้งจมูกเล็กๆ นั่นก็โด่งจนดูออกว่าเด็กคนนี้เป็นลูกเสี้ยว
ดูยังไงก็เหมือนเขาตอนเด็กไม่มีผิด
“นี่เธอกับลูก...เจอแบบนี้ตลอดเลยหรอ”
“ค่ะ” หญิงสาวสะอื้นนิดๆ พยายามไม่ร้องไห้แต่ก็ทำไม่ได้ หลังจากนี้ชีวิตจะเหลือแค่เธอกับลูกสองคนตามลำพัง ไม่รู้หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะดูแลลูกให้ดีที่สุด “ฉันกับลูกเจอแบบนี้มาตลอด”
“แล้วเวลาเธอไปทำงานล่ะ ลูกอยู่ยังไง” ให้ตายเถอะ! คิดไม่ตกเลยว่าถ้าเธอไม่อยู่ ลูกจะเจออะไรบ้าง แค่คิดก็เจ็บปวดไปทั้งหัวใจ สงสารลูกตัวเอง
“ช่วงที่ฉันไปทำงานออสตินก็จะอยู่ในห้องค่ะ”
“นี่ลูกอยู่ในห้องทั้งวันเลยหรอ”
“ค่ะ ฉันเลือกไม่ได้จริงๆ ถ้าพาลูกไปที่ทำงานด้วยก็กลัวลำบาก ฉันก็เลยตัดสินใจให้เขาอยู่แต่ในห้อง”
“เห้อ! นี่ถ้าวันนั้นฉันไม่เจอเธอ ป่านนี้ลูกจะเป็นยังไง”
“ฉันกะจะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นอยู่แล้วค่ะ ตอนนี้เพิ่งสมัครงานที่บริษัทใหม่ไป รอแค่เขานัดสัมภาษณ์”
“จะยังไงก็ช่าง แต่หลังจากนี้จะไม่มีใครทำอะไรลูกของฉันได้อีก” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยความเหนื่อยล้าใจ นึกไม่ออกเลยว่าสภาพจิตใจของออสตินจะย่ำแย่แค่ไหน ถ้าเจอกันช้ากว่านี้แทบไม่อยากจะคิดเลย “เอาเป็นว่าหลังจากนี้เธอกับลูกไปอยู่ที่คอนโดของฉันก่อน ฉันพอจะหาทางออกของเรื่องนี้ได้แล้วแหละ”
- Writer
