กลอนประตูถูกล็อค หลังได้คำตอบที่น่าพอใจ คนตัวโตเดินยิ้มกริ่มเข้ามายืนที่ปลายเตียง สายตาคมกริบจ้องมองคนตัวเล็ก ใบหน้าหวานดวงตากลมโตของเธอแฝงด้วยความกังวล
“สัญญานะคะ ว่าจะทำเบาๆ” เสียงเล็กพูดกับคนตัวโตที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
“กลัวหรอ?”
รอยยิ้มแฝงอยู่ที่มุมปาก บรรยากาศโดยรอบเย็นเฉียบจนเธอขนลุก
เขาขึ้นมานั่งบนเตียงกับคนตัวเล็กเบียดร่างเธอจนติดที่กั้นอีกฝั่ง ก่อนจะจับร่างเธอนอนลงข้างๆแล้วโอบกอดอย่างนุ่มนวล หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรง มันรู้สึกหวิวแปลกๆ
“ที่บอกว่าต้องมีอะไรรั้งไว้คือ นอนกอดเฉยๆหรอคะ”
“อืม คิดว่าอะไรละ ยัยบ๊อง”
“แล้วที่บอกว่าจะทำเบาๆ คือ..”
“ก็กอดเบาๆไง” เสียงเรียบ
“ก็พูดสองแง่สองง่าม ใครจะเข้าใจคะ”
“อย่าพูดมาก หรือเธออยากให้ทำอย่างอื่นล่ะ”เขายิ้มกริ่มขณะที่ยังกอดร่างเล็กแนบเข้าหาตัว
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ทุกอย่างในห้องเงียบสนิท มีเพียงลมหายใจของคนทั้งคู่ดังอยู่ข้า
