เราสองคนอาบน้ำแต่งตัวลงมาทานข้าวข้างล่าง โดยพี่อาทิตย์เป็นคนอุ้มฉันลงมา
“วางบ้างก็ได้@คุณลุง ยิ้มกริ่ม
“ทำไมครับ ผมกลัวทอฝันเดินไปชนโน้นชนนี้อีก พ่ออยู่เฉยๆเถอะครับ”
“ขอบใจนะอาทิตย์ ถ้าปล่อยให้เดินเองคงได้เจ็บอีกข้างแน่”
“แม่ค่ะ ฝันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”ทำหน้ามุ่ย
ฮาาาาา!!
ทุกคนต่างหัวเราะ มองเหมือนฉันเป็นเด็กไม่กี่ขวบ#.#
.
.
หลังทานข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกลับห้องขึ้นไปนอน แม่เดินมาส่งฉันจนถึงห้อง ทำให้ใครบางคนได้แต่ทำหน้ามุ่ยพูดอะไรไม่ออก
“พรุ่งนี้มีเรียนมั้ยลูก”
“มีค่ะ 10โมง^^”
“เดียวพรุ่งนี้ผมไปส่งเองครับ ผมต้องเข้าไปแก้งานกับอาจารย์พอดี”
“ดีจ้ะ งั้นฝากอาทิตย์เหมือนเดิมนะ พรุ่งนี้น้าต้องไปทำบุญแต่เช้า อาจจะได้ส่ง”
“ครับ^^”
พูดจบฉันก็เข้าห้องปิดประตูแล้วเดินกระเพิกๆไปนอนที่เตียง พอกำลังจะเคลิ้มหลับ
ป๊อกๆ
เสียงเคาะประตูกระจกตรงระเบียงก็ดังขึ้น พอหันไปมองที่ต้นเสียง ก็ถึงกับถอ
