WHEN YOU ARE MINE ( COMPLETED)

CHAPTER ONE

CHAPTER - 1

"Where the hell  your  going again?" inis na tanong ni Quennie sa panganay na anak.

Kung tutuusin  hindi  pa umiinit ang puwet  nito sa  inipuan ay  muli  itong  tumayo.

"Mommy, huwag ka ng magalit ayaw mo na bang magkamanugang sa  akin? Aba'y baka umahan  pa ako ni  Gwen kapag nagkataon." Kindat at ni Pierce sa ina.

Not knowing  na hindi naman panliligaw ang dahilan ng muli niyang paglabas kundi tawag ng tungkulin pero kilala niya ang kanyang ina kaya hindi niya  na lamang sinabi na may operasyun  ang grupo nila.

"Hep! Hep! Hep! Ano iyan, Kuya? Anong kinalaman ko diyan ha? Aba'y kadarating ko lang ah." Sabad ng bagong dating  from her night duty.

"Ang  sabi ko, Sis, mag-asawa  ka na raw para magkaroon na ng apo  sina  Mommy at Daddy." nakatawang baling ni Pierce  saka mabilis  na lumabas dahil alam niyang hindi siya makakaalis ng  bahay nila kung kukupad-kupad pa siya.

Hindi na siya nagsayang ng oras agad niyang pinasibad  ang sasakyan niyang nakaharang  lang sa hallway.

"Anong problema  ni Kuya, Mommy? Aba'y daig  pa niya ang hindi  mapakaling inahing pusa?" tanong ni Gwen sa ina matapos itong humalik  dito.

"Ewan  ko ba sa kapatid mong iyon,  anak. Halos hindi na nga mahagilap dito sa bahay tapos lagi pang nagmamadali kung nandito," sagot ni Quennie.

"Nagtaka ka pa  sa anak natin,  asawa ko. Don't you worry dahil kahit madalang pa sa  patak ng ulan sa  disyerto kung nandito si, Pierce, pero marami naman siyang buhay na nasasagip at natutulungan," wika ni Wayne sa asawa.

"Mano  po, Daddy, aba'y  mukhang may ipinaglalaban ka ah." Biro  pa ni Gwen sa  ama kahit alam niya ang tinutumbok nito.

"Kaawaan ka  ng, Diyos, anak. Kumusta ang princesa  ko? Well  we all know naman kung ano mayroon ang kuya mo kaya pinapaliwanagan ko lamang ang mommy mo," sagot ni Wayne.

"Tumpak, Daddy, dahil kahit nga umuulan kapag tinatawag sila ng kanilang superior ay  hindi  sila makatanggi. Maiwan  ko po muna kayo diyan ni Mommy, Daddy. I'm  so much  sleepy na." Sang-ayun naman ni Gwen sa  ama saka muling humalik  sa  mga magulang at umakyat na sa  sariling kuwarto.

Nang  nawala na ito sa kanilang paningin ay muling nagsalita  ang haligi ng tahanan.

"Asawa ko, masanay ka  ng laging wala ang mga anak natin. They're  just two. Kapag mag-asawa  na silang dalawa ay mas hindi na sila   mahagilap  dito sa bahay. Let's  say, dadalaw  sila like what we're  doing to our  own parents pero  iba na ang sitwasyun dahil may kanya-kanya ng pamilya. Kaya't  ngayon pa lang na dahil sa trabaho ang dahilan  ng madalang nilang pagparito ay  sanayin na  natin ang ating sarili," paliwanag  niya sa  mahal  niyang asawa.

Napabuntunghininga naman si  Quennie dahil sa  tinuran  ng asawa. Totoo  naman kasi ito , lalo ang panganay  nilang anak na laging  paiba-iba  ang destino. Gano'n  din man ang reporter  nilang anak o  si  Gwen pero nahahagilap pa naman nila ito sa kanilang tahanan.

"Nasanay lang siguro  ako,asawa ko. Way back on their  childhood lives na lagi silang nandito and I'm  missing  that part of our lives. But don't worry asawa  ko, I'm  okay." Nagpakawala si Quennie ng Malcolm na paghinga

"That's  good, asawa ko. So, let's  have a coffee?" tanong naman ni Wayne na nakangiti saka iniabot ang  mug ng asawa na may lamang kape.

Mahigit tatlong dekada na sila bilang  mag-asawa kaya alam na alam na niya kung paano  pasayahin at ibalik ang ngiti ng asawa. He know  that his wife loves  to have coffee  in every  morning  kaya naman ng narinig na niya ang boses nito  na sinisita ang panganay nila ay agad niyang dinala ang kape  nilang mag-asawa sa sala at hindi nga siya  nagkamali dahil agad itong napangiti  as she started to drink her coffee.

Samantala dahil nakabakasyon o off  ni Janelle ay naisipan niyang sumama  sa mga magulang at bunsong  kapatid  sa  airport para sunduin ang kambal niya na galing  sa  U.S. , kung saan ito nakabase  na super  addict sa pagguhit. Hindi nga sila  nagkamali  dahil ilang minuto  lang silang  naghintay ay  dumating na ito kaya naman agad silang  lumapit dito.

"Welcome home, kambal. Mabuti naman at naalala mo pa kami nina, Papa at Mama." Nakataas ang kilay ni Nathalie Janelle sa kambal na ilang buwan din ang ginugol sa ibang bansa para sa doctorates nito bilang isang architect.

"Grabe ka naman, kambal. Sermon agad wala bang hug and kisses muna?" nakangiting sagot ni NC dito.

" Hmmp! Baka akalain pa nilang nobya mo ako abah masyado akong maganda para sa iyo kaya hug na lang." Pagbibiro pa ng dalaga.

"Nakakahurt ka naman, NJ. Parang sinabi mo ng pangit ako. Abah, kambal tayo kaya kung maganda ka guwapo din ako," make face pa na aniya ni Nathaniel Craig.

"Tsk! Ang ingay ninyong dalawa eh para kayong mga palaka sa tag ulan diyan. Para walang maraming usapan ako ang pinakaguwapo sa ating lahat. At dahil nag iisang babae si ate NJ siya ang pinakamaganda na mana kay Mommy," hindi nakatiis na sabad ni Clyde sa mga ito.

Hindi naman napigilang napahalakhak ng mag asawang Dennise Joyce at Rey sa kalokohan ng kanilang mga anak. Na namana pa yata sa tiyuhin nilang alaskador na si papa T kung tawagin ng mga ito.

"Ang daya mo naman, Clyde. Abah ako ang Kuya kaya ako ang guwapo sa ating dalawa." Ayaw paawat ni NC na abot taenga rin ang ngiti.

"Wala ng pero-pero, Kuya. Ako ang guwapo, oh 'di ba? Puwedi na akong maging model mo sa iyong pagguguhit. Pero kung aangal ka pa abah maiwan ka na dito sa airport at uuwi na kami nagugutom na mga alaga ko sa tiyan." Kindat ni Clyde sa kaniyang Kuya.

Kumbaga sa mga bata nagtakbuhan ang mga ito sa sasakyan ng mga De Luna at pinagtitinginan unahan ng kambal ang manibela pero anong laban nila sa tagapagmana ng papa nilang general na in just a blinked of an eye ay nasa harap na ito ng manibela.

"Ahay, may plano ka talagang iwan kami ano? Subukan mo at pauuwiin na talaga kita kay lola sa Paratong." Pagbibiro ni NJ sa bunso nila.

"Biro lang, Ate. Ikaw naman kasi, ginawa mo nang court room ang airport." Nakailing na baling ni Clyde sa kaniyang ate bago binuhay ang makina.

"Yeah I know kiddo don't worry I'm just kidding too. Minsanan na nga lang tayo nagiging buo at sama-sama eh magiging pikon ka pa ba?" ngiting sagot ni NJ.

Napangiwi naman si Clyde sa paraan ng pagtawag sa kanya ng ate niya.

"Huwag ka ng umangal kiddo dahil ikaw ang bunso kaya ikaw ang kiddo." Panggagatong naman ni Nathaniel Craig na nakita sa side mirror ang nakangiwing mukha ng bunso nila.

Sasagot pa sana si Clyde pero siya namang paglapit ng mga magulang nila kaya't ito na naman ang pinagtulungan nilang asarin.

Pero anong laban nila sa pinagmulan nila ng pagkaalaskador? Wala dahil sila din ang sumuko sa biruan nilang mag-anak.

Ilang sandali pa ay tinahak na nila ang daan pauwi sa kanilang tahanan pero nagpatuloy sila sa masayang kuwentuhan, kantiyawan, hanggang sa ang bunso na naman nila ang naging centro ng biruan na kaya daw mas gusto nitong tumira sa Paratong ay may tindera daw itong nobya pero tinawanan lamang ng bunso ang kanilang biro.

Sa kabilang banda, muling  bumalik sa  trabaho si   Pierce kahit kauuwi lamang niya dahil sa tawag ng tungkulin.

"Sorry,Captain Abrasado, but we need you here. Babawi ka  na lang  ng bakasyon in the near future." Hinging paumanhin  ng kanilang superior.

"Wala namang problema, Sir. Dahil  iyan po ang sinumpaan nating  tungkulin," sagot ng binata. Hindi kakikitaan ng pagod kahit pa galing  ito sa night shift  duty.

"Thank you, Captain, for your kindness and understanding. By the way gather your men and we'll  conduct the operation about the peace talk  between  NPA's and the citizens along  Sierra Madre mountains, " pahayag ng superior nila.

Sa  pagkakarinig sa lugar ng tiyuhin ay  napakislot ang  binata bagay na hindi nalingid sa kausap.

"Is there's  something  wrong on  what I've said, Captain Abrasado?" muli ay tanong  ng opisyal.

"Sorry, Sir, pero nabigla lang siguro ako dahil kilala ang Sierra Madre  na tahimik na lugar saka taga doon  ang asawa ni, Papa Dos, ang kapatid ni Mommy," sagot ni Pierce.

"Don't worry, Captain. Dahil hindi mapapahamak ang mga tao o ang mga civilians  doon. Kaya nga magsasagawa  tayo ng patrolya para maiwasan  ang paglala ng nagpipintong sigalot sa kabundukan ng Sierra Madre," wika ng opisyal  saka tinapik  sa balikat  ang balikat ng binata.

Dahil dito ay tumayo na ang binata saka sumaludo.

"Permission  to leave, Sir." Sumaludo siya sa kaniyang Superior.

"Carry on, Captain.  Go on  tell your men and the rest that we'll  be having a meeting later on,"  tugon naman  ng opisyal.

Hindi na sumagot ang binata  bagkos ay tumalikod na siya  at nagtungo  sa mga kasamahan  niya at sinabi ang tungkol sa meeting.

Kinahapunan sa tahanan ng mga De Luna, pababa pa lamang  ng hagdan ang  dalaga  ng maulinigan ang kambal niya na kausap ang mga magulang. Hindi siya agad nagpakita sa mga ito dahil hindi naman  niya alam  kung ano ang pinag-uusapan ng mga ito pero pinukaw siya sa narinig na  pinag-uusapan ng mga ito. Sasabad na sana  siya sa mga ito pero muling nagsalita ang kanilang ama.

"Are you sure of that, anak? Hindi naman sa tutol ako sa plano mo pero ang maipapayo ko lang sa iyo ay alamin mo muna ang history or background ng kanilang lugar baka mamaya niyan ay baka ikaw pang tutulong sa kanila ang maging masama," aniya ni Rey sa anak ng ipinagtapat nito ang tungkol sa lugar nina Jayson at Jane.

"Kaya ko nga po isinangguni sa inyo, Daddy, ang bagay na ito para naman may kaagapay ako sa pagtulong sa kanila. Alam ko daddy kapag ikaw ang makakakita sa lugar nila gano'n din ang gagawin mo iyun ay ang tulungan sila," tugon ni Nathaniel Craig.

"Yes anak nandoon na tayo pero ang sa akin lang ay kung wala kang masasagasaan sa bagay na iyan. Alam mo namang minsan sa kagustuhan nating tumulong tayo na pala ang masama," sagot naman ni Rey.

"Tama ang, Daddy, mo anak. Simulan mo ang pagtulong mo sa kanila sa pag-iimbistiga mo sa kanilang lugar at kapag wala kang masasagasaan go sure why not we will support you the way you wanted to be." Sabad naman ni Dennise na may dala-dalang meryenda.

"Okay po, Mommy, Daddy. Kasi naaawa ako sa kanila. Paano na kapag dumating ang punto na may medyo malakas na hangin? May bagyo? Sa mismong bahay na nga lang nina Jane at Jayson na napasok ko parang tumindig lahat ang balahibo ko sa awa." Napailing si Nathaniel sa pagkaalala sa lugar ng mga teenagers na kaibigan.

Sa narinig ay hindi na nag-atubili si Nathalie Janelle  na sumabad. When  it comes sa pagkawan-gawa ay hindi nahuhuli ang kanilang pamilya.

"Anong kaguluhan ito? Order in the court!" Lumapit si Nathalie Janelle sa mga ito na para bang tunay na nasa loob ng korte.

Kayo, hindi ito pinansin ni Nathaniel bagkus ay pinalapit ito sa kinauupuan.

"Kambal, halika dito may ipapagawa ako sa iyo." Tinapik pa nito ng bahagya ang katabing sofa tanda ng pagpapaupo sa tabi.

"Ang sama mo naman, kambal, eh. May ipapagawa agad? Abah ikaw nga ginawan ni Mommy ng meryenda tapos ikaw may ipapagawa agad baka naman puweding magmeryenda muna ako?" Napataas ang kilay ng dalaga sabay upo sa tabi ng kambal niya. Nasa mukha naman nito ang pagpipigil na huwag matawa dahil sa kalokohan.

"Eh, problema ba iyon kambal magpapadeliver ako ng meryenda mo at dinner nating lahat kasama ang mga kasambahay basta halika at may ipapagawa ako sa iyo." kakamot kamot na aniya ng binata dahil naisahan na naman siya ng abogada niyang kapatid.

Kaya naman hindi napigilang humalakhak ng kanilang mga magulang dahil kahit kailan ay hindi natatalo ni NC ang kambal nito. Kahit sa simpleng biruan ay hindi ito makaporma kapag si NJ ang nagsalita.

"Mommy naman." Napasimangot tuloy ni NC dahil pakiramdam niya'y pinagkaisahan na naman siya ng mga mahal sa buhay.

"Hoy, lalaki ka. Ano ba kasi ang ipapagawa mo sa akin at mukhang kinakakutsaba mo pa sina Mommy at Daddy? Bilisan mo sabihin mo na huwag kang makupad diyan at mas lalong huwag kang magpapagawa kung drawing lang din naman dahil alam kung iyan ang kinahuhumalingan mo." Napatawa tuloy si NJ sabay dampot sa baso ng kambal niya at ininum.

"Wow! nng sarap naman ng fruit shake mo, Mommy," anito sabay lapag sa baso saka tumayo sa mismong harap ng kambal niyang nakasimangot.

"Ayan na anak magsalita ka na kasi dahil totoo naman ang sona ng kambal mo," sabi ni Rey dahil sa pagsimangot ng binata.

"Daig pa si miming na may buwanang dalaw sa hitsura ng mukha." Pangangantiyaw pa ng dalaga na tinutukoy ang alaga nitong pusa.

"Anak, behave." Sawata ni Dennise. Nakikita niya sa babae nilang anak ang kapilyahan niya at nakikita niya kay NC ang young version ng ama nila na tahimik.

Nang makuha ni NC ang pakiramdam na magsalita ay inilatag niya ito sa kambal niya. Imbes na pambayad niya sa abogado ibigay na lang niya sa mga nangangailangan ang pera.

"Hmmm. Samahan mo ako roon bukas kapatid para makapagsimula ako sa pagpapaback ground check. Pero kung hindi ako nagkakamali ang lugar na iyan ang sinasabi nilang dating tahanan ng magpinsan na nagka develop an at nagsama," tugon ng dalaga.

"May gano'n na ba dito sa Baguio anak? Ang alam ko sa ganyang bagay ay sa mga kapatid nating Muslims lamang maaaring magsama bilang mag asawa ang mga magpipinsan," sabad ni Dennise.

"Diyan ka nagkakamali asawa ko. Dahil kung sa mga Muslims lang iyan puwedi, bakit sa Europe may mga mag-pinsan na mag-asawa? Sa England na Catholic country eh may mga ganyan ding kaso ah. Depende naman kasi asawa ko lalo sa ating mga Pilipino malaki ang respeto natin sa ating angkan or should I say iniisip natin na malas sa angkan ang magkamag- anak na mag asawa." Salungat ni Rey.

Hindi naman maiwasang mapaubo ni NC sa paliwanag ng ama.

"Oist magpadeliver ka na ng dinner natin kaysa nag-uubo ubuhan ka diyan." Kalabit ni Nathalie Janelle sa kakamabal saka tumayo.

Akala nilang lahat kung bakit ito tumayo lalo at nakapamaywang na naman pero halos mapahagalpak sila sa sinabi nito. Para bang nasa ROTC ito.

"Manang! Manang! Come over here! Ang alaga ninyong si Nathaniel Craig Harden De Luna ay ipinag-uutos na huwag kayong magluto ng hapunan. Magpapa-deliver daw siya ng pagkain nating lahat. Is that clear?" anito sa kaawa awang may edad ng tagaluto nila na halos magkandadapa-dapa dahil sa lakas ng boses ni Nathalie Janelle.

Walang nagawa ang mga ito kundi ang humalakhak dahil sa kalokohan nito. Na ikinakamot naman sa ulo ng kambal nito.

.

.

.

.

.

.

ITUTULOY! !!!