ตอนที่ 14
ชายร้อยเล่มเกวียน (1)
“ช่างแส่ดีจริงๆ คนในบ้านนี้ มันน่าไล่ออกให้หมด”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดด้วยความขุ่นเคืองในอารมณ์ ขณะยอมผละออกมาจากร่างเย้ายวนอย่างอ้อยอิ่ง เมื่อเขาถอยห่างออกไปแล้ว วิมลยารีบยันกายลุกขึ้นนั่ง พลางดึงรั้งผ้าห่มมาปิดบังกายสาวเอาไว้ด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน นึกอับอายไปถึงการแสดงออกถึงความต้องการของตนเมื่อสักครู่อย่างเหลือแสน
เสื้อผ้าที่ถูกเหวี่ยงจนกระจายอยู่ทั่วพื้นห้องถูกรวบขึ้นมากองไว้บนปลายเตียง ก่อนที่เขาจะรีบหยิบส่วนของตนมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว เมื่อจัดการกับตัวเองเป็นที่เรียบร้อย มือหนากระชากผ้าห่มออกอย่างแรง เพราะเห็นว่าหล่อนยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนกาย
“วิใส่เองได้ค่ะ”
หญิงสาวรีบแย่งชั้นในที่อยู่ในมือของเขามาถือเอาไว้ เมื่อเห็นว่าเขาทำท่าจะสวมใส่ให้ตน สายตาคู่คมไล่มองไปบนเรือนร่างของหล่อนอย่างสำรวจ และเมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกจับจ้อง หญิงสาวรีบดึงรั้งผ้าห่มมาอ
