ตอนที่ 15 สงครามประสาท (2)
ร่างที่นอนหันหลังให้กันอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นได้เงียบเสียงสะอื้นลงไปนานแล้ว ท่ามกลางแสงไฟสลัวจากโคมไฟนวลตา ปริชญ์ไม่อาจข่มใจให้หลับใหลตามหล่อนไปได้ อดที่จะเหลียวมองหญิงสาวข้างกายอยู่เป็นระยะไม่ได้ เห็นหล่อนยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง ไม่แม้แต่จะพลิกกายหันกลับมามองหน้ากัน มีเพียงลมหายที่ผ่อนออกมาอย่างสม่ำเสมอ เขาสังเกตเห็นว่าบางครั้งร่างของหล่อนได้สั่นสะท้านขึ้นมา ราวคนกำลังสะอื้นไห้อยู่ในห้วงนิทราก็ไม่ปาน
ชายหนุ่มพลิกกายนอนตะแคงพลางขยับร่างเข้าไปใกล้ มือใหญ่ยื่นไปทำท่าจะแตะลงบนท่อนแขนกลมกลึง แต่เหมือนมีม่านบางๆ กั้นขวางเอาไว้ ทำให้เขารีบชักมือกลับราวชั่งใจ
เขารู้สึกเหมือนมีกำแพงบางอย่างกั้นขวางใจของเขาและหล่อนเอาไว้ กำแพงสูงที่ทำให้ใจของเขาและหล่อนไม่มีวันที่จะมาบรรจบกันได้ แม้กายชิดใกล้ แต่กลับรู้สึกว่าใจเริ่มไกลห่างกันออกไปทุกที
ไม่รู้ว่าใจของใครกัน ที่พยายามถอยห่าง
