ตอนที่ 16
พรางรัก พรางใจ
แสงเจิดจ้าที่สาดส่องลอดม่านเข้ามาในห้อง ปลุกให้ร่างที่กำลังหลับใหลลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางสมองที่มึนงง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันจนยุ่ง เมื่อรู้สึกปวดหนึบหนับอยู่ตรงบริเวณกระบอกตา และปวดศีรษะจนแทบระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ซ้ำตัวยังรุมๆ ทำท่าคล้ายจะมีไข้ หญิงสาวเหลียวมองข้างกาย วรรณเลขายังคงนอนหลับสนิทแม้ดวงตะวันจะมาทักทาย ตามนิสัยของเจ้าตัวที่เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ยามตื่นความทรงจำเมื่อคืนเริ่มหวนมาในห้วงคำนึงอีกครั้ง หัวใจต้องไหววูบราวมีมือมืดมากระชากออกไปจากร่าง เมื่อความจริงอันแสนเจ็บปวดย้อนกลับมาเล่นงานให้ต้องน้ำตาตกในอีกครั้ง หล่อนระบายความเจ็บปวดจนไม่มีน้ำตาจะไหลอีกต่อไป พยายามข่มเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดออกมาให้ร่างที่นอนอยู่ข้างกายได้ยิน ความเสียใจที่อัดแน่นอยู่ในหัวอกยังไม่รู้ว่าจะทานทนไปได้อีกสักกี่เดือนกี่ปี
เขาทิ้งหล่อนให้นอนเดียวดายตั้งแต่ตอนไหนนั้นไม่อา
