ตอนที่ 18 ว่าที่แม่สามี(มาเฟีย)มาแล้ว!

1237 Words

หลังจากคืนนั้น... ฉันกับอัยย์ก็ไม่ได้กลับไปที่คอนโดของตัวเองอีกเลย เรย์จิเหมือนตัดสินใจไปแล้วแบบไม่ถามใคร เขาสั่งลูกน้องหน้าโหดของเขา—ซึ่งโหดจนแค่เดินเฉียดก็กลั้นหายใจแล้ว ไปขนของทั้งหมดของฉันกับอัยย์มาไว้ที่คฤหาสน์หลังโตของเขาเรียบร้อย ฉัน... นอนกับเรย์จิในห้องนอนขนาดใหญ่ที่มีเจ้าหมาไทกะตัวแสบจอมขโมยหมอนนอนด้วย ส่วนอัยย์—นางก็โดนจัดให้นอนห้องติดกับไอ้คิน (แบบบังเอิญ... ที่ตั้งใจมากกกก) และจากประสบการณ์การสังเกตมาหลายวัน ฉันขอยืนยัน ณ จุดนี้ว่า สองคนนี้... ต้องมีซัมติงกันแน่นอน!!! 😏 ชีวิตในคฤหาสน์... หรูหราอย่างกับหลุดเข้ามาอยู่ในซีรีส์เกาหลีตระกูลมาเฟียระดับเวิลด์คลาส ฉันกับอัยย์แทบไม่ต้องทำอะไร เดินไปทางไหนก็มีแม่บ้านคอยรับใช้ หันไปอีกมุมก็เจอบอดี้การ์ดที่หน้าตาเหมือนหลุดออกมาจากเกม GTA คอยยืนขรึมๆ กันเป็นแพ็ค ฉันใช้ชีวิตอย่างกับ ‘ควีนแห่งโลกมาเฟีย’ ในห้องนอนมีเครื่องเกมทุกเครื่องที่เคยฝันถึง คอมพิวเตอร์สเปกเทพสำหรับทำงาน ชุดนอนผ้านุ่มระดับพรีเมียม และหมอนที่นุ่มกว่าชีวิตฉันทั้งชีวิตรวมกัน ...คือถ้าจะให้ออกจากที่นี่ตอนนี้ คงต้องลากฉันไปทั้งเตียง แต่ในวันที่ชีวิตกำลังชิลๆ อย่างบ้าคลั่ง อยู่ดีๆ วันหนึ่ง— เรย์จิก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย... แต่สีหน้านิ่งกว่าปกติเล็กน้อย “วันนี้แม่จะมา” ... สามคำสั้น ๆ แต่ทำฉันแทบหงายหลังลงพื้น!!! 😱💥 “...แม่ของนาย!?” ฉันแทบกระโดดหลบหลังโซฟา “แม่จริง ๆ เหรอ!? ไม่ใช่แม่แบบโค้ดเนมหัวหน้าแก๊งลับใช่มั้ย!?” เรย์จิหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่ ‘นิ่งกว่าไม้แขวนเสื้อ’ ก่อนจะตอบเรียบ ๆ ว่า “แม่จริงๆ” ... ... “แต่เธอก็เป็นอดีตหัวหน้าแก๊งเหมือนกัน” อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!! 😱💥 ฉันอยากจะวาร์ปกลับไปเป็นเด็กเนิร์ดที่นั่งกินขนมแล้วเล่นเกมอยู่ในห้องคนเดียว อย่ามายุ่งกับฉัน!!! ฉันยังไม่พร้อมเจอแม่แฟนที่เป็นอดีตเจ้าพ่อ!!! ...หรือควรพูดว่า “เจ้าแม่” 😭 🖤 แม่ของเรย์จิ: ‘โฮชิโนะ คุโรซาวะ’ อดีตหัวหน้าแก๊งคุโรซาวะ— ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่า ‘งามอย่างราชินี และเฉียบขาดยิ่งกว่านักฆ่า’ เธอเป็นตำนานในวงการมาเฟียที่แค่เอ่ยชื่อก็ทำให้หลายแก๊งต้องหยุดหายใจ ใบหน้าคม ดวงตาดุ ริมฝีปากแดงเหมือนกุหลาบต้องคำสาป แม้จะวางมือจากแก๊งแล้ว แต่ชื่อของเธอยังเป็น ‘อิทธิพลเงา’ ในทุกดีลใหญ่ และเธอ... ไม่ชอบสิ่งที่อ่อนแอ และไม่เคยคาดคิดแม้แต่น้อยว่า ลูกชายของเธอจะควง ‘เด็กเนิร์ดติดเกม’ มาเป็นแฟน!!! 😱 วันนั้น บ่ายคล้อย แสงแดดส่องผ่านกระจกสีในคฤหาสน์อย่างสวยงาม แต่ภายในหัวใจของฉัน... คือพายุลูกยักษ์ที่กำลังถล่มโลก แกร๊ก… แกร๊ก… เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นหินอ่อนของโถงคฤหาสน์ดังก้อง ผู้หญิงสวมเดรสสีดำเรียบหรู เดินเข้ามาด้วยจังหวะที่มั่นคงและทรงพลัง ใบหน้าของเธอคมชัดเหมือนหลุดออกมาจากภาพยนตร์ ริมฝีปากแดงเฉียบ ดวงตาคมกริบที่แค่ปรายมอง... ก็เหมือนมีดาบซามูไรฟาดเฉียดผ่านหัวใจ “เรย์จิ” เธอเรียกลูกชายด้วยน้ำเสียงนิ่งกริบ “เด็กผู้หญิงคนนั้น... อยู่ไหน” ... และฉัน... หลบอยู่หลังเสาเหมือน NPC หนีบอสในเกม!!! 😱💥 “มินาเอะ...” เสียงของเรย์จิเรียกฉันเบา ๆ ด้วยความเยือกเย็นที่ฟังแล้วร้อนวูบในอก “ไม่เอาอ่าาาาาาา!!!!” ฉันร้องประท้วง เกาะเสาแน่นเหมือนเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์จากแดนสวรรค์ “ฉันยังไม่พร้อมมมม!!!” เสียงฉันสั่นไปถึงกระดูก เรย์จิหันมามองฉันอย่างจริงจัง “อย่าทำให้แม่คิดว่าเธอไม่มั่นใจ” “ก็ฉันไม่มั่นใจจริง ๆ โว้ย!!!” 😭 แต่สุดท้าย... ฉันก็โดนลากออกมาจากหลังเสาอย่างหมดรูป 🧨 บททดสอบที่เหมือนสอบผ่านนรกของแก๊งมาเฟีย ฉันนั่งตรงข้ามกับแม่ของเรย์จิ โต๊ะชากลางระหว่างเราเหมือนเป็นสนามรบย่อมๆ ชากุหลาบหอมละมุนวางอยู่ในถ้วยพอร์ซเลนสุดหรู... แต่ฉันไม่กล้าหยิบแม้แต่นิดเดียว กลัวมือจะสั่นจนทำแก้วหล่นแล้วโดนไล่กลับทันที!! “ชื่ออะไร” “มินาเอะ ซาโตะ ค่ะ!!” (ทำไมต้องตะโกนวะ…เสียงสะท้อนห้องยังตกใจเลย) “อายุ?” “ยะ…ยี่สิบเอ็ดค่ะ!!” (นี่มันสัมภาษณ์เข้าทำเนียบมาเฟียเหรอ!?) แม่ของเรย์จิมองฉันนิ่งๆ ก่อนเอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเฉียบ “เคยถือปืนไหม” “…เคยในเกมค่ะ!!” 😱💥 “เคยถูกยิงไหม” “เคยค่ะ…ในเกมอีกเหมือนกัน!!” 😭 เธอจิบชากุหลาบอย่างสง่างาม ก่อนจะพึมพำเบาๆ แต่ดังพอให้ฉันได้ยินชัดเจนจนใจจี๊ด “ลูกฉัน... มีรสนิยมแปลกกว่าที่คิดแฮะ” โอ๊ยยยย!!! เจ็บจี๊ดแต่จริง!!! หนูไม่ไหวแล้วแม่ขาาาา!!! 😭💔 😳 แต่แล้ว… เสียงของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง ประโยคที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยิน คำพูดที่ออกมาจากปากของอดีตหัวหน้าแก๊งผู้เย็นชา ...กลับไม่ใช่คำตำหนิ แต่คือสิ่งที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงกว่าเดิมหลายเท่า “แต่เด็กคนนี้… ไม่โกหก” เสียงเรียบๆ ของคุณแม่โฮชิโนะดังขึ้น เธอยังคงมองฉัน... ด้วยสายตานิ่งเฉียบที่ไม่ยอมหลบ แต่ในแววตานั้น มีอะไรบางอย่างที่ฉันเองก็อธิบายไม่ถูก “หือ?” ฉันขมวดคิ้วงงๆ เหมือนยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ได้ยิน “ฉันเคยเห็นผู้หญิงมากมาย” เธอพูดต่อ ช้าๆ ชัดๆ น้ำเสียงนิ่งและมั่นคง “...ผู้หญิงที่พูดหวานกว่านี้ ยิ้มเก่งกว่าเธอ ฉลาดกว่าด้วยซ้ำ แต่พอมองตาแล้ว... ก็รู้ทันทีว่า ไม่จริงใจ” “แต่เด็กคนนี้...” เธอหยุดนิดหนึ่ง ก่อนมองมาที่ฉันอีกครั้ง “โง่หน่อยๆ ... แต่ไม่โกหก” “……” เรย์จิยกยิ้มมุมปาก แบบที่ฉันรู้ว่าเขา...พอใจในสิ่งที่แม่พูด ส่วนฉัน— นั่งนิ่ง น้ำตาแทบไหลด้วยความงง ไม่รู้ว่าควรรู้สึกดีใจ รู้สึกอาย หรือควรไถลตัวลงใต้โต๊ะดี และในจังหวะที่หัวใจฉันกำลังพองๆ อยู่ แม่ของเขาก็ลุกขึ้น ยืนอย่างสง่างามราวกับราชินี ...แล้วมองมาที่ฉันอีกครั้ง ด้วยสายตาที่ไม่มีความอ่อนโยน แต่กลับหนักแน่นและจริงจังจนน่าขนลุก “ถ้าเธอจะเดินอยู่ในโลกของเรย์จิ…” เธอพูดช้าและชัด ขณะที่ฉันได้แต่นั่งกลืนน้ำลายไม่รู้กี่รอบ “…จงจำไว้ว่า โลกนี้ไม่ได้ใช้แค่ ‘ความรัก’ แต่ต้องมี ‘ความกล้า’ ด้วย” ... จากนั้น เธอก็เดินผ่านฉันไปอย่างช้าๆ ปลายนิ้วเรียวลูบหัวเจ้าหมาไทกะเบาๆ ก่อนจะหยุดยืนที่หน้าประตู หันกลับมาเหลือบตามองฉันอีกครั้ง แล้วทิ้งประโยคไว้... “ฉันจะจับตาดูเธอ… ในฐานะ ‘ว่าที่สะใภ้’ ของบ้านคุโรซาวะ” ฉัน: “ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!?” 😱💥💥💥 เสียงฉันแทบทะลุหลังคาคฤหาสน์ ขณะที่เรย์จิยังคงนั่งนิ่ง ยิ้มนิดๆ แบบมีความสุขเงียบๆ และแม่ของเขาก็เดินจากไป... อย่างงดงามแต่โคตรกดดัน!!! โอ๊ยยยย!!! ใครก็ได้ช่วยอธิบายที!!! ฉันเนิร์ดแค่ไหน ถึงกลายเป็นสะใภ้มาเฟียได้วะเนี่ย!!! 😭❤️ °❀⋆.ೃ࿔*:･°❀⋆.ೃ࿔*:･

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more