ตอนที่ 1 ใครก็ได้ช่วยฉันที!!

1425 Words

เสียงแจ้งเตือนดัง ติ๊ง! ขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของฉันในช่วงดึกของคืนหนึ่ง… 📱 [ขอแสดงความยินดี! คุณแมตช์กับคู่เดตของคุณแล้ว!] ห้ะ…? ฉันขมวดคิ้วมองหน้าจอด้วยความงุนงง ก่อนจะเบิกตากว้าง “เดี๋ยววว!! แอปเดตออนไลน์บ้าอะไรเนี่ย!?” “เซอร์ไพรส์!!” เสียงเพื่อนรักตัวดี ‘อัยย์’ ดังขึ้นจากข้างๆ พร้อมกับรอยยิ้มภูมิใจที่ทำให้ฉันอยากกระโดดงับหัวมัน! “แกทำอะไรฟะ!?” ฉันถามเสียงหลง มองมันอย่างไม่อยากเชื่อ “ก็สมัครแอปเดตออนไลน์ให้แกไง! ฉันเห็นแกไม่มีแฟนมานานละ ชีวิตมีแต่มังงะกับเกม! ถึงเวลาต้องออกไปเจอผู้ชายจริง ๆ บ้างแล้ววว~” อัยย์ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ “ไอ้บ้าาา! แล้วใครอนุญาตให้แกใช้ชื่อฉันหาแฟนฟะ!?” ฉันแย่งมือถือมาดู แล้วก็ต้องช็อกอีกรอบ เพราะ ‘คู่แมตช์’ ของฉัน… เป็นผู้ชายที่ใช้โปรไฟล์ ‘R’ ใส่สูทดำทั้งตัว หน้าตาหล่อโคตร แต่แผ่รังสีโคตรน่ากลัว! 😱 “เฮ้ยๆ ทำไมไอ้นี่มันดูอันตรายๆ วะ…” ฉันเริ่มเหงื่อตก “แกดูหน้าเขาดิ! นี่มันพวกเจ้าพ่อมาเฟียหรือไง!?” “เฮ้ออ แกนี่ก็คิดมาก!” อัยย์กลอกตา “ผู้ชายที่ดูดาร์กๆ นี่แหละ มีเสน่ห์! ลองคุยหน่อยเหอะ ฉันแอบดูละ โปรไฟล์เขาโคตรสมบูรณ์แบบ!” “สมบูรณ์แบบบ้านแกดิ! ฉันไม่—” ติ๊ง! 📱 [R: พรุ่งนี้เจอกัน 19:00 น. ที่ M-Café] ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะเฮ้ยยย!!! 😱😱😱 “เฮ้ย! นี่มันบ้าไปแล้ว!” ฉันร้องลั่น พลางหันขวับไปหาเพื่อนตัวดีที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด อัยย์กลับหัวเราะคิกคักเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังทำหน้าตาเหมือนฉันควรจะขอบคุณมันอีกต่างหาก! “โอโห แก! ฉันว่าผู้ชายคนนี้มาเหนือว่ะ!” อัยย์ยื่นหน้ามาส่องจอมือถือฉันอย่างสนอกสนใจ “ดูดิ ยังไม่ทันได้เริ่มคุย เขาก็นัดเจอเลย! ออร่าคนจริงเวอร์!” “คนจริงบ้านแกสิ! เขาไม่ให้ฉันปฏิเสธเลยเหรอ!?” ฉันแย่งมือถือมากอดแน่นราวกับมันเป็นโล่กันผี ก่อนจะรีบเปิดดูโปรไฟล์ของ ‘R’ อีกรอบ ภาพโปรไฟล์เป็นชายหนุ่มสวมสูทดำเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ท่าทางสุขุมราวกับหลุดออกมาจากหนังมาเฟีย เขามีดวงตาคมกริบที่สะท้อนแสงวูบวาบเหมือนมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ แค่สบตาผ่านรูปภาพ ฉันยังรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ …ให้ตายเถอะ ผู้ชายอะไรน่ากลัวชะมัด! 😨 “ดูสิ อัยย์! ไอ้นี่มันออร่าเจ้าพ่อมาเฟียชัดๆ!” ฉันโอดครวญ มือไม้สั่นเลื่อนดูข้อมูลในโปรไฟล์ของเขา ⚔︎ ⚔︎ ⚔︎ ชื่อ: R อายุ:??? อาชีพ: ธุรกิจส่วนตัว ความสนใจ:??? คติประจำใจ: “อย่าถามมาก ถ้าคิดจะอยู่ข้างฉัน” ⚔︎ ⚔︎ ⚔︎ เดี๋ยววว! คติประจำใจบ้าอะไรเนี่ย!? 😵💫💀 “อัยย์! นี่มันโคตรน่าสงสัยเลยนะ!” ฉันรีบหันไปเขย่าแขนเพื่อน “แค่ชื่อยังไม่บอกเลยว่า R นี่มันย่อมาจากอะไร! อาชีพก็คลุมเครือสุดๆ แถมคติประจำใจนี่… คืออะไรฟะ!? แบบนี้มันอันตรายชัดๆ!” “เอาน่า~ บางทีเขาอาจจะเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โตอะไรสักอย่างก็ได้” อัยย์ยักไหล่อย่างไม่เดือดร้อน “อารมณ์แบบทายาทมหาเศรษฐี ที่แค่ต้องการความเป็นส่วนตัวไรงี้!” “เศรษฐีบ้านไหนตั้งคติประจำใจโหดขนาดนี้ฟะ!?” ฉันแย้งเสียงหลง แต่เพื่อนรักของฉันกลับดูเหมือนไม่แคร์แม้แต่นิด “โอ๊ยย แกอะ คิดมากเกินไปละ!” อัยย์ตบบ่าฉันปุๆ “ไหนๆ ก็นัดแล้ว ไปเจอหน่อยเหอะ! อย่างน้อยก็อาจจะเป็นประสบการณ์ใหม่ๆ นะเว้ย” “ประสบการณ์บ้านแกสิ!” ฉันแทบอยากจะร้องไห้ โอ๊ยยย! ฉันจะทำยังไงดี!? 😱😱😱 บรรยากาศในห้องเงียบลงชั่วขณะ มีเพียงเสียงลมหายใจของฉันที่ติดขัด กับแสงจากหน้าจอโทรศัพท์ที่สาดกระทบใบหน้าซีดเผือดของฉัน ในหัวฉันตอนนี้มีแต่คำว่า 'หนีได้ไหม?' 'บล็อกแอคเคานต์นี้ทันไหม?' และ 'อัยย์ นี่แกเป็นเพื่อนหรือศัตรูกันแน่ฟะ!?' ติ๊ง! 📱✨ ฉันสะดุ้งเฮือก เมื่อมีข้อความใหม่เด้งขึ้นมา 📱 [R: ฉันจะรอ อย่ามาสายนะ] เฮ้ยยย! ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะเว้ยยยยย!!! 😱🔥 ⚔︎⚔︎⚔︎⚔︎ วันต่อมา – M-Café ติ๊ง! 🔔 เสียงกระดิ่งประตูคาเฟ่ดังขึ้น ฉันที่กำลังนั่งกดมือถือฆ่าเวลาหันไปมองตามสัญชาตญาณ—แล้วหัวใจฉันก็แทบหยุดเต้น 😱 ร่างสูงในชุดสูทดำก้าวเข้ามาอย่างสง่างามราวกับโลกทั้งใบถูกสโลว์โมชั่น ท่าทางของเขาดูสุขุม หนักแน่น และเต็มไปด้วยออร่าของ ‘เจ้าพ่อมาเฟียสุดโหด’ ที่แทบจะระเบิดออกมาเป็นหมึกดำแผ่ปกคลุมทั่วบริเวณ ใบหน้าของเขาหล่อเหลาราวกับงานศิลปะที่ถูกสรรสร้างขึ้นมาอย่างไร้ที่ติ โครงหน้าคมคาย คิ้วเข้มได้รูป จมูกโด่งสวยราวกับปั้นแต่ง และริมฝีปากที่แม้จะเม้มเข้าหากันเล็กน้อย แต่กลับดูน่าดึงดูดราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่างแผ่ออกมา ผมสีดำสนิทของเขาถูกเซ็ตอย่างดี มีไรผมบางส่วนระอยู่เหนือหน้าผาก ราวกับถูกจัดทรงมาอย่างดีเพื่อให้ดูทั้งสง่างามและเต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกลับ เส้นผมด้านหน้าไล่ลงมาปิดกรอบหน้าบางส่วน แต่ก็ไม่สามารถบดบังดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวได้เลย ดวงตาคู่นั้น…ทั้งลึกล้ำ ทั้งน่าหวาดหวั่น และในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนกำลัง ‘จ้องจับเหยื่อ’ อยู่ยังไงยังงั้น! 😵💫💀 ฉันรู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักอึ้งไปทั่วร่างเหมือนมีเงาดำขนาดมหึมากำลังโถมลงมา หายใจแทบไม่ออกเลยให้ตายเถอะ! “มินาเอะ…?” เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น ไม่ดังมากแต่กลับชัดเจนพอที่จะทำให้ฉันสะดุ้งเฮือก ร่างกายแข็งทื่อเป็นหิน ก่อนจะค่อย ๆ หันไปมอง—และนั่นก็เป็นวินาทีที่ฉันอยากจะหายตัวไปให้รู้แล้วรู้รอด! “อึ่ก...!” 😨 ฉันแทบกลืนน้ำลายไม่ลง เมื่อได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าใกล้กว่าที่คิด ตัวสูงเกือบ 190 ซม. กว่าฉันจะเงยหน้ามองเขาได้เต็ม ๆ คอแทบเคล็ด! เขาอยู่ในชุดสูทดำเต็มยศที่เข้ากับรูปร่างสมบูรณ์แบบเป๊ะ เสื้อตัวในปลดกระดุมเล็กน้อย เผยให้เห็นแนวไหปลาร้าที่เรียงตัวสวย และ— รอยสักสีดำเข้มที่โผล่พ้นแขนเสื้อเล็กน้อย!? 😵 โอ๊ยยย ไอ้นี่มันใช่แน่แล้ว! มาเฟีย 100% ไม่ต้องสืบ! “เธอคือมินาเอะ...ใช่มั้ย?” เสียงทุ้มเย็นๆ ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันรู้สึกได้เลยว่ามันมีแรงกดดันบางอย่างที่ไม่อาจมองข้ามได้ ถึงจะไม่ได้พูดข่มขู่โดยตรง แต่ก็ให้ฟีลแบบ... ‘ตอบให้ถูก ไม่งั้นเดี๋ยวเจอดี’ 😨 ฉันอ้าปากพะงาบๆ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามไรผม ก่อนจะพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น “อะ...เอ่อ...” เฮ้ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!? ทำไมฉันต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้!? “คะ...ค่ะ” และแล้ว...สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ชายหนุ่มตรงหน้าคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะยกมือขึ้น— แล้ว...เขาก็เอื้อมมาจับมือฉัน! 😱😱😱 อ๊ากกก!! ไอ้นี่มันเล่นอะไรวะ!? ฉันยังไม่ทันตั้งสติได้ดี รู้สึกได้เพียงแค่ไออุ่นจากฝ่ามือแข็งแกร่งของเขาที่กอบกุมมือฉันแน่นจนแทบจะถอนออกไม่ได้ และจากนั้น— “ดีเลย...” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลกๆ ก่อนที่ประโยคต่อมาจะทำให้ฉันแทบล้มทั้งยืน “...เธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ” ห้ะ…? อะไรนะ…? ฉัน...เป็นแฟนของไอ้บ้านี่แล้วเหรอออออ!!!!???? 😱🔥 เสียงของโลกเงียบไปชั่วขณะ ฉันรู้สึกเหมือนสมองตัวเองกำลังช็อต… ตามมาด้วยคำถามนับล้านที่เด้งขึ้นมาในหัว! ‘เฮ้ย! ฉันไปตกลงตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!?’ ‘ไอ้บ้านี่บังคับฉันปะเนี่ย!?’ ‘หรือฉันโดนพวกมาเฟียจับตัวไปแล้ว!? ต้องกรีดร้องขอความช่วยเหลือไหม!?’ “เดี๋ยวๆๆๆๆ!!!” ฉันดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แทบจะในทันที ถอยหลังไปก้าวหนึ่งก่อนจะมองเขาด้วยสายตาตื่นตระหนกสุดขีด “ฉันเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!?” แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...รอยยิ้มมุมปากที่โคตรอันตรายของเขา “ตั้งแต่ตอนนี้ไง” โอ๊ยยยยยยย!!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!! 😱🔥💀

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more