BAD ROMANCE(A filipino Novel)

The last Part (Finale)

Bahagya kong hinaplos ang pisngi ng lalaking katabi ko .

"Im sorry"

umiiyak kong bulong sa kanya .

Patawad ,mahal na mahal kita

At isang halik muna ang ginawa ko bago ako umalis sa tabi ng taong mahal ko ,bago pa ako makaalis ay isang sulyap muna ang ginawa ko at marahan kong pinahid ang mga luha ko.

DEXTER POINT OF VIEW ...

Bahagya kong idinantay ang mga kamay ko sa lalaking katahi ngunit nagulat na lamang ng wala na akong katabi na siyang nagpamulat ng mga mata ko.

"Denver" malakas kong tawag sa kanya.ngunit wala man lang sumasagot .Agad akong nilukuban ng kaba na baka tama ang panaginip ko na iniwan na ako nito.ngunut na wala ang kaba ko ng makarinig ako ng ingay na nag mumula sa labas marahil ay nauna na itong bumangon upang ipaghanda ako ng almusal ,sweet naman ng asawa ko.

Tumayo na ako pupunta sa pinto ng mapansin kong may nalalaglag na sulat galing sa kama.

Kukay asul na bondpaper ang nalaglag ,nakakunot noo kong kinuha ang papel na nalaglag mula sa kama.

"Kanino toh?" natatakang tanunong ko .Tiningnan kong mabuti ang sulat na nasa kamay ko at nahagip ko ang nakasulat na pangalan ko at hindi pwede akong magkamali kong sinong nagsulat nito dahil alam na alam ko ang handwritten ng taong mahalaga sa akin na walang iba kundi si denver .

Tuluyan ng pumatak ang luha ko ng mabasa ko ang nakasulat sa papel.

Ba-bakit ? bakit mo ako iniwan ? anong nagawa ko?

nalukuha kong tanung sa sarili ko ,mabilis kong pinahid ang luhang pumagak sa aking mga mata agad akong bumaba upang pumunta sa sasakyan ko para masundan ito pero laking pagkadismaya kong wala na akong naabutan pang sasakyan na nakalagay sa garahe marahil ay sinadya nitong gamitin ang sasakyan ko upang hindi ko ito masundan .

Hindi ko na hinayaan pang lamunin ako ng takot agad akong bumalik sa itaas at kinuha ang wallet ko at nagsuot narin ako ng damit bahala na pero kailangan kong malaman ang lahat kailangan kong malaman kong anong ibigsabihin ng pang iiwan nito sa akin .

Hilam man ang mga mata ko dahil sa matinding pag iyak ay ipinagsa walang bahala ko na lamang ito at tumakbo na ako papunta sa station ng bus at matiyagang naghintay at ng makakita ako ng sasakyan ko papuntang maynila ay agada kong pumara kahit puno na ito ay pinilit kong makisakay para lang makarating agad .

ilang oras din ang biniyahe ko bago ako nakarating sa subdivision na tinitirahan naming dalawa .lakad ,takbo ang ginawa ko upang makarating na sa kanialng bahay .Ng makarating na ako sa bahay nila ay agad akong tumakbo papasok ng kanilang bakuran alam kung may tao sa loob nito dahil may ilaw sa loob ng bahay.

"Denver " tawag ko sa kanya habang binubuksan ko ang pintuan pero laking gulat ko ng makita ko si denver na kahalikan ni raven na siayng pagpatak ng luha ko.

kaya ba niya ako iniwan ay dahil parin ba sa kanya?

"Denver" paggambala ko sa kanila habang pinipilit kong pinakalma ang sarili kahit anang totoo ay babagsak na ako dahil sa sobrang pagod at sakit nanararamdaman ko.

"Oh ikaw pala dexter"

lalo na lang akong naluha ng makita ko itong ngumiti sa akin at ni isa ay walang bahid na pagkabahala sa nakita ko.

"Inistorbo mo naman kami pare" hindi ko na pinansin ang sinabi ni raven bagkus ay kay denver lamang ako nakatingin .

"Paano mo nagawa sa akin toh!' naluluha kong tanung sa kanya .

"yun ba ? wala lang" sagot nito na parang wala lang sa kanya talaga .

"Wala lang ,wala as in wala ,paano ang mga gabing magkasukob tao ,mga init ng yakap mo ,at mga tamis ng hakikan nating dalawa at yung sulat mo anong ibigsabihin non!tapos wala lang" naguguluhan kong sahi sa kanya.

"Yun ba ,its part of my revenge at about naman dun sa sulat ko ,wag mo na lang yun pansinin" sagot nito sa akin habang deritsong nakatingin sa aking mga mata wala akong makapang emosyon sa kanyang mga mata na parang ibang tao na ang kausap ko.

"Revenge!Denver hindi ako nakikipagbiruan sayo !" sigaw ko sa kanya .

"Opss!dahan dahan lang sa pagsigaw nakakahiya ka" natatawa nitong sabi sa akin na siyang lalong nagpagulo sa akin.

"Gusto mo bang malaman ang totoo lahat ng nangyari aa atin nung mga panahon na magkasama tayo lahat ng iyon ay parte lamang ng paghihiganti ko sayo.at nagtagumpay naman akong maibakik sayo lahat ng sakit nanararamaman ko lahat ng iyon !" galit na sigaw nito sa akin na siyang nagpaluha sa akin .

"Alam kong nagsisinungaling ka lang ,please sabihin mong mali lahat ng narinig ko please,bawiin mo lahat ng sinabi ko please" pagmamakaawa kong sabi sa kanya .

"I'm sorry pero lahat ng narinig mo ay tama at ito na ang una at huli kong sasabihin sayo hinding hindi kita makakayang mahalin dahil ang totoong mahal ko ay parin si raven " .

Ng marinig ko ang sinabi nito ay siyang nag paluha lalo sa mga mata ko.

"patunayan mo sa akin kung siya talaga ang mahal mo" sabi ko sa kanya at kahit alam kung sasaktan ko lamang ang sarili ko.

"Gusto mo pa bang masaktan bago mo marealize na hindi na kita mahal,pero kung yan ang gusto mo sige" at tuluyan na akong napaiyak ng ng halikan nito sa harapan ko ang lalaking pinili nito.

Tumakbo na ako papapunta sa sakyan kong nakaparada sa harap ng bahay nila pero bago pa ako sumakay sa sakyan ko ay isang sulyap pa ang ginawa ko."Magsisi ka denver na hindi ako ang pinili mo" galit kong turan habang nakatingin sa bahay nito at pinahid ko na rin ng pabalang ang mga luha ko.

agad akong pumasok sa sasakyan ko at ng makapasok na ako ay agad kong ipanasok ang susi sa susian ng sasakyan ko at tinapakan accelaration ng sasakyan ko at mabilis iyon pinasibad .

THIRD PERSON POINT IF VIEW...

Dahil sa puno ng luha ang mga mata ni dexter ay hindi na nito pa na nasin ang isang malaking truck na kasalubong nito .Tatapakan pa sana nito ang brake upang makapreno man lang ngunit hindi na ito naagapan pa dahil tuluyan ng bumangga ang sarili nitong sasakyan sa truck .halos masira ang buong kotse dahil sa napakalakas na impact .

DEXTER POINT OF VIEW...

Naramdaman ko na lanag ang subrang sakit ng katawan ko dahil sa pagkakaipit ng katawan ko sa nayuping harapan ng kotse ko.

"Denver im sorry sa lahat ng ginawa ko ,sorry kung iniwan kita at ngayon siguro tamang sabihin na wala na talaga akong pag aasa sayo dahil tadhana na mismo ang gumawa ng kapalaran nating dalawa , i love you"

at tuluyan ko nang ipinikit ang mga mata ko kasabay ng matinding ingay sa kapaligaran ko.

THE END