บทนำ 2

1747 Words

“ไม่บ้านะ หนูน่ารักจะตาย ว่าแต่พี่เถอะมีแฟนหรือยัง” ไอริณเอ่ยถามชายหนุ่มหน้าเข้ม หล่อ ๆ แบบนี้จีบเสียเลย แล้วคุณพ่อจะว่าไหมนะถ้าจะจีบผู้ชายเข้าบ้าน “เด็กบ้า ฉันไม่อยากจะคุยกับเธอแล้ว” ภูชิตอดไม่ได้ที่จะต่อว่าเด็กสาวตรงหน้า เธอทำแบบนี้เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าเด็กสาวคนนี้เป็นเด็กเสี่ยเข้าไปใหญ่ สงสัยอยากให้เขาเป็นเสี่ยเลี้ยงคนต่อไป “อือ ไม่เอาหนูยังอยากคุยกับพี่อยู่เลย หนูชื่อไอริณนะคะ หรือเรียกหนูว่าหนูริณก็ได้นะคะพี่สุดหล่อ” ไม่ว่าเปล่า ไอริณลุกขึ้นจากเก้าอี้ของตัวเอง เดินมาอีกฝั่งก่อนจะเบียดชิดร่างกายถูไถกายแกร่ง ทรวงอกนุ่มๆ ถูไถลำแขนแกร่งของชายหนุ่มทำเอาถึงกลับอึ้ง ตัวแข็งทื่อ โอ้...พระเจ้า เขาใช้ชีวิตมาสามสิบกว่าปีต้องมาแพ้ทางเด็กสาววัยสิบแปดอย่างนั้นเหรอ “ปล่อย ฉันจะกลับแล้ว” ภูชิตเริ่มหายใจติดขัด จากนั้นก็ลุกขึ้นออกจากร้านไปโดยไม่บอกไม่กล่าว ทิ้งให้เด็กสาวหัวเราะคิกคักคนเดียวอย่างสบายอารมณ์ เธอเพิ่งเคยเห็นผู้ชายแก้มแดงก็วันนี้แหละ หลังจากนั้นหญิงสาวก็นั่งรถกลับบ้านหลังใหญ่ พอเข้ามาถึงภายในบ้านก็ไม่ผิดหวังเลยสักนิด บิดามารดากำลังนั่งสวีตหวานส่งยิ้มกว้างมาให้เธอ “พ่อจ้า แม่จ้า” ไอริณวิ่งเข้าไปสวมกอดบิดามารดาพร้อมทั้งหอมแก้มของทั้งสองด้วยความคิดถึง ซึ่งดาริณกับทิเบตก็อดหัวเราะไม่ได้ในความน่ารักของลูกสาวสุดรัก ต่อให้ผ่านไปกี่ปีความขี้อ้อน น่ารัก น่าชังก็ไม่เคยหมดลงไปในตัวของลูกสาวคนนี้ “ขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยนะเรา” ทิเบตมองบุตรสาว ไอริณยิ้มเล็กน้อย เหมือนบิดาจะรู้ทันเธอไปเสียทุกครั้ง “ก็หนูคิดถึงพ่อกับแม่นะคะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน พ่อกับแม่ยังดูสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชมเปาะ “พูดแบบนี้วันนี้คงไม่อยากอยู่บ้านสินะ” ดาริณเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันลูกสาวตัวแสบ “แหม หนูก็อยากไปเจอเพื่อนบ้างนี่คะ นะคะคุณแม่คนสวยของหนู นะคะคุณพ่อ สัญญาว่าหนูจะไม่กลับดึก ให้ลุงบุญมีขับรถไปส่งก็ได้นะคะ” ไอริณอ้อนเต็มที่หวังให้ผู้เป็นพ่อผู้เป็นแม่อนุญาต จนทิเบตทนลูกอ้อนของลูกสาวตัวน้อยไม่ไหว พยักหน้าน้อยอย่างยอมจำนน โดยไม่สนว่าภรรยาคนสวยกำลังหน้าบึ้งอยู่ก็ตาม “ไม่ได้นะคะพี่ทิเบต แบบนี้ลูกก็ได้ใจตลอด” ดาริณบ่นเบา ๆ เธอก็อดน้อยใจบุตรสาวเพียงคนเดียวไม่ได้ ไอริณยิ้มก่อนจะขโมยหอมแก้มมารดา “นะคะคุณแม่คนสวยของหนู” ไอริณอ้อนมารดาอีกครั้ง เพื่อหวังจะออกไปเปิดหูเปิดตาในตอนเย็น เธอไปเรียนอยู่เมืองนอกตั้งแต่เด็ก พอถึงเมืองไทยเธอก็อยากไปเที่ยวให้หนำใจเสียหน่อย “ก็ได้ แต่คราวหน้า แม่ไม่ใจดีแบบนี้แล้วนะ” ดาริณเอ่ยอนุญาต ส่วนไอริณก็หอมแก้มมารดาอีกครั้งอย่างดีใจเดินบรรยาย พร้อมวิ่งขึ้นไปห้องนอนของตัวเอง อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบแต่งตัวเพราะเธอนัดกับเพื่อนสมัยเด็กเอาไว้ ไม่รู้จะมาตามนัดหรือเปล่า ไอริณอดคิดถึงชายหนุ่มที่กล่าวหาว่าเธอเป็นเด็กเสี่ยไม่ได้ “คนบ้าหาว่าเราเป็นเด็กเสี่ย” ไอริณบ่นเบา ๆ ใบหน้าของเขาขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นเธอ ไอริณอดกลั่นแกล้งไม่ได้ ถ้าจีบเขาเป็นแฟน เขาจะยอมเธอไหมนะ ขอเจออีกครั้งด้วยเถอะนะ เดี๋ยวหนูไอริณคนนี้จะจับให้อยู่หมัดเลย ใครบอกอยากให้ทำหน้าโหดนัก ผับเคเค “ลุงมีไม่เข้าไปด้วยเหรอคะ เข้าไปดูเด็ก ๆ เต้นกันเผื่อลุงมีอยากมีแฟนเหมือนคนอื่นเขาบ้าง” ไอริณเอ่ยชวนลุงบุญมีคนขับรถสุดอบอุ่น “ไม่ดีกว่าครับคุณหนู คนแก่ ๆ อย่างผมคงไม่เหมาะหรอกครับ” บุญมีหัวเราะเบา ๆ กับคุณหนูจอมแสบแม้ว่าอายุเขาจะห่างจากบิดาของเธอแค่ไม่กี่ปี เขาอดเอ็นดูในตัวของเด็กสาวไม่ได้ ไอริณเป็นคนน่ารักให้เกียรติเขาไม่ต่างจากบิดาของเธอ เหมือนกับทิเบตที่นับถือเขาเป็นพี่ชายเสมอ จนบางทีเขาไม่อยากสนิทสนมกับคุณหนูจอมแสบมากเกินไปเดี๋ยวจะไม่มีใครเข้ามาจีบไอริณ “ไม่ไปจริงเหรอ ๆ” ไอริณเขย่าแขนของลุงบุญมีสุดหล่อเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในผับ ไอริณมองหาเพื่อนสาวก็ยังไม่เจอ หญิงสาวไม่คิดอะไรมากก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะพร้อมกับสั่งเครื่องดื่มแบบอ่อน ๆ มาดื่ม พลันสายตาอันว่องไวเหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่คุ้นตา สาวน้อยรีบลุกขึ้นไปหาทันที ก่อนที่จะถึงตัวชายหนุ่มก็มีสาวสวยแสนเซ็กซี่ตัดหน้ามาทำความรู้จักกับชายหนุ่มเสียก่อน ไอริณอ้าปากค้างกับการกระทำของหญิงสาวที่กล้าตัดหน้าเธอ “สวัสดีค่ะ มาคนเดียวเหรอคะ” ไอริณไม่รอช้าเดินไปข้างกายของชายหนุ่ม “เขากับกับเมียจ๊ะป้า” ไอริณไม่พูดเปล่า เธอขยับตัวเข้าไปใกล้ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มมึนงงนั่งตักแกร่งของเขาพร้อมกับทำท่าทำทางสนิทสนมจนสาวใหญ่ยอมถอยห่างออกไปง่ายดาย “อือ คนบ้า เนื้อหอมมากรู้ไหม” ไอริณกระซิบข้างหู “อือ ปล่อยนะยัยเด็กบ้า แล้วใครสั่งใครสอนให้แต่งตัวแบบนี้เนี่ย” ภูชิตกวาดสายตามองเรือนร่างที่กำลังนั่งบนร่างกายของเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ กางเกงยีนขาสั้นเสื้อกล้ามสีขาวเขาแอบเห็นเสื้อชั้นในตัวเล็กของเธออยู่ร่ำไร แถมลูกส้มโอสองลูกก็ช่างยั่วตายั่วใจเขาเหลือเกิน “หนูไม่ปล่อย จนกว่าพี่จะบอกมาก่อนว่ามีแฟนหรือยัง” เด็กสาวยังถามไม่เลิก “จะมีได้ยังไงล่ะ เด็กบ้าเกาะติดขนาดนี้” ภูชิตบ่นเบา ๆ พยายามไม่มองเรือนร่างของเด็กสาว ทว่าใบหน้าของเจ้าหล่อนกับยื่นหน้ามาใกล้ ๆ เขาจนปลายจมูกชิดกับแก้มสาก ๆ ของเขา ทำเอาอวัยวะส่วนล่างเริ่มทำงานอย่างหนักขึ้นมาเสียดื้อ ๆ “อยากเป็นเด็กเสี่ยมากหรือไงหึ” ภูชิตถามด้วยน้ำเสียงแหบห้าว เขาไม่อยากจะคิดว่าหญิงสาวคนนี้เป็นเด็กเสี่ย หรือเด็กป๋า “ถ้าหนูเป็นเด็กเสี่ยแล้วจะยอมเลี้ยงหนูปะ หนูกินเยอะนะ จะบอกให้” ไอริณทำหน้าราวกับภูมิอกภูมิใจนักหนากับการเป็นเด็กเสี่ย ต่างจากชายหนุ่มที่ทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจ “อยากเป็นเด็กเสี่ยจริง ๆ เหรอ” “แล้วคิดว่าหนูเป็นเด็กเสี่ยจริง ๆ เหรอ” หญิงสาวถามกลับอย่างอยากรู้บ้าง พอมองเขาใกล้ ๆ แล้วช่างมีเสน่ห์เหลือเกินคนอะไร ยิ่งทำหน้าโหดเธอก็ยิ่งหลงเสน่ห์เขาเข้าไปอีก “ของแบบนี่มันต้องลองกันหน่อย” ชายหนุ่มพูดขึ้นราวกับเป็นคนละคน น้ำเสียงของเขาเหมือนหนุ่มหื่นที่เคยมาขายขนมจีบให้เธอบ่อย ๆ แววตามีประกายเจ้าเล่ห์ปนหื่นกาม “แล้วอยากลงไหมล่ะคะ” ไอริณถามอย่างยั่ว ๆ โดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเล่นกับอะไรอยู่ ปกติเธอก็มักบริหารของเธอเป็นประจำแต่กลับผู้ชายตรงหน้านี้เธอรู้สึกพิเศษอย่างบอกไม่ถูก “อายุเท่าไหร่แล้วเรา ถึงต้องมาเป็นเด็กเสี่ยเนี่ยหึ” ภูชิตถามอย่างจริงจัง เขาไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงที่อายุยังไม่ถึงสิบแปด ทว่าเสี้ยวหน้าบางส่วนของหญิงสาวกลับทำให้เขานึกถึงเด็กดื้อบางคนที่ทั้งขี้อ้อนขี้อ่อยไม่แพ้เธอเลย กลิ่นตัวอ่อน ๆ ของเธอเด็กสาวทำให้เขากระวนกระวายอยากสัมผัสเรือนร่างของเธอให้มากกว่านี้ “หนูอายุเลยสิบแปดมานานแล้วนะ ตอนนี้จะยี่สิบแล้ว” เด็กสาวบอกก่อนจะแก้มป่อง ๆ เมื่อชายหนุ่มทำท่าทางไม่เชื่อเธอ “เชื่อได้อย่างนั้นเหรอ” “เชื่อได้นะ หนูนะอะไร ๆ ก็พร้อมหมดแล้ว หนูอยากจะมีสามีแล้วนะ” ตอนนี้เขาคิดเข้าข้างตัวเองว่าเด็กสาวคงเมาแล้วพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่เขากลับไม่ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเธอเลยสักนิด “เบื่อเด็กแก่แดด” ภูชิตพูดออกตรง ๆ พลางมองหญิงสาวที่นั่งบนตักด้วยสายตายากจะคาดเดา “อือ ลองจูบหนูดูสิ แล้วจะรู้ว่าหนูไม่เด็กแล้ว” ไอริณบอกพร้อมเผยอริมฝีปากเล็กน้อย อย่างยั่วเล็กน้อย พร้อม ๆ กับลูบลำแขนแกร่งของชายหนุ่ม “อ่า...เด็กบ้า ถ้าไม่อยากตายคาอกฉันก็คอยดู” ชายหนุ่มครางเสียงแหบพร่า เขาควบคุมตัวเองไม่ไหว “อือ หนูขอโทรไปบอกลุงบุญมีก่อนนะคะ” เมื่ออยากจะเล่นกับไฟแล้วก็ต้องเล่นให้ถึงที่สุดนะไอริณ เขาทั้งหล่อทั้งถูกใจเธอแบบนี้ ภูชิตไม่ว่าอะไรขยับตัวให้หญิงสาวคุยโทรศัพท์อย่างสบายใจ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะเป็นเสี่ยเลี้ยงของหญิงสาวเพียงคนเดียว “เสร็จแล้วค่ะ” ไอริณหันมาส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม พลางเกาะแขนเขาเอาไว้แน่น จากนั้นสายตาคมกริบก็จ้องมองหญิงสาวไม่วางตา สาวน้อย ไอริณไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากแกล้งดื่มน้ำเมาตรงหน้า พอดื่มได้เล็กน้อยแก้มสาวก็แดงซ่านขึ้นมาทันที ชายหนุ่มโอบเอวบางไว้ไม่ห่าง เมื่อมีสายตาหนุ่มมองเธอกันเป็นมัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more