“ไม่ต้องขอบใจข้าหรอกสาวน้อย แต่เจ้าไม่มีอะไรจะแสดงต่อหน้าพระพักตร์พระมเหสีบ้างหรือ อย่างน้อยเจ้าก็น่าจะร้องเพลงหรือเขียนโคลงสักบทหนึ่งนะ”
“ข้าไม่ถนัดเขียนโคลงหรอกเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ แต่ถ้าพระมเหสีไม่รังเกียจ หม่อมฉันขอร้องเพลงง่ายๆ ถวายพระพรแทนได้ไหมเพคะ”
“ได้สิ” พระมเหสีคลี่ยิ้มกว้างอย่างมีไมตรีจิต
ต้าชวี่ลุกจากที่นั่งอีกครั้งแล้วออกมายืนข้างหน้าพระมเหสี กระแอมเบาๆ
“Happy Birthday to you.
Happy birthday to you.
Happy birthday.
Happy birthday.
Happy birthday to you.
จู้ หนี่ เซิง ยื่อ ไคว่ เล่อ
จู้ หนี่ เซิง ยื่อ ไคว่ เล่อ
เซิง ยื่อ ไคว่ เล่อ
เซิง ยื่อ ไคว่ เล่อ
จู้ หนี่ เซิง ยื่อ ไคว่ เล่อ”
“หม่อมฉันขออวยพรให้พระมเหสีมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะเพคะ” ร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดสองภาษาให้พระองค์แล้วตบท้ายด้วยคำอวยพร
“เพลงอะไรของเจ้า ทำไมข้าไม่เคยได้ยินเลย” พระมเหสีรู้สึกสนใจ
