“คารวะท่านอ๋อง” จวงเล่ยตามหลังผู้เป็นนายเข้ามาในกระโจมในเวลาเกือบจะไล่เลี่ยกัน
“ข้ามีเรื่องส่วนตัวให้เจ้าไปทำ”
“ขอรับท่านอ๋อง” รองแม่ทัพคนสนิทน้อมรับคำสั่งและรู้ว่าเรื่องนี้มีเพียงตนเท่านั้นที่รู้ เพราะในกระโจมหลังนี้มีเพียงตนและเขาเท่านั้น
แม่ทัพใหญ่เกาหรงซานเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างทาง และแผนการที่วางไว้ให้จวงเล่ยฟัง
“ข้าจึงอยากให้เจ้าสะกดรอยตามมัน สืบให้รู้ว่ามันติดต่อกับใคร หลังจากนั้นก็ส่งมันไปรับโทษที่นรก โทษฐานที่มันคิดจะฆ่าชายาของข้า”
“ขอรับท่านอ๋อง แล้วเมื่อไหร่ท่านอ๋องจะปล่อยมันไปขอรับ”
“อีกเจ็ดวัน”
“ท่านอ๋องจะปล่อยมันในวันที่เราเคลื่อนทัพกลับเมืองหลวงหรือขอรับ”
“ใช่ ข้าคิดว่าวันนั้นเหมาะสมที่สุด เพราะพวกเราทุกคนจะวุ่นวายกับการเตรียมตัวเดินทาง ความวุ่นวายจะทำให้มันคิดไม่ถึงว่าเราแกล้งปล่อยให้มันหนี แต่หลังจากนั้นเจ้าต้องคอยติดตามมันอย่างใกล้ชิด ห้ามคลาดสายตาเด็ดขาด”
