เฟิ่งต้าชวี่เข้าใจความหมายของพระองค์แล้วในตอนนี้ นางจึงคลี่ยิ้มบางเบาแล้วย่อกายทำความเคารพ
“พระองค์ทรงหยอกหม่อมฉันเหรอเพคะ”
“ใช่ เราต้องการหยอกพี่สะใภ้ของเราเล่นเท่านั้น หวังว่าพี่สะใภ้จะไม่โกรธเรา”
“ไม่โกรธเพคะ แต่พระองค์ทำให้หม่อมฉันตกใจมากเพคะ อีกอย่างหนึ่งก็คือ...”
“พูดมาเถอะไม่ต้องกลัว” โอรสสวรรค์กล่าวอนุญาตเมื่อเห็นท่าทางลังเลของหญิงสาว
“อย่าเรียกหม่อมฉันว่าพี่สะใภ้เลยเพคะ เพราะความสัมพันธ์ของพวกหม่อมฉันกับท่านผู้นั้นคลุมเครือเกินกว่าจะใช้คำว่าสามีภรรยาเพคะ”
“ทำไมถึงพูดเช่นนั้นล่ะ พี่ชายเราไม่ดีต่อเจ้าหรือ” รู้ทั้งรู้อยู่เต็มอกว่าสามีภรรยาคู่นี้ต่างก็อาศัยอยู่คนละชายคามาร่วมปีแล้ว แต่พระองค์ก็ยังแกล้งถามเหมือนไม่รู้
“ดีมากเพคะ หม่อมฉันได้กินข้าววันละสามมื้อ ของว่างวันละสามมื้อ แต่ละมื้อล้วนเป็นอาหารดีๆ เทียบเท่ากับวังหลวง แม้แต่อนุทั้งสามของท่านอ๋องก็ยังได้กินอาหารดีๆ ไม่ต่าง
