แน่นอนว่าส่วนลึกของจิตใจนางยินดีที่จะให้หมินหมิ่นออกเรือนไปยังแคว้นอื่น เพราะวันข้างหน้าถ้าเกิดเรื่องที่นางจ้างนักฆ่าไปเล่นงานเฟิ่งต้าชวี่แดงขึ้นมา นางจะได้โยนความผิดให้ผู้อื่นได้ถนัดปากขึ้น
“เรื่องเช่นนี้ให้ฝ่าบาทตัดสินใจจะดีกว่าพระมเหสี ฝ่าบาทมีความเห็นว่าอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”
“เรื่องนี้ข้าเห็นด้วยอยู่หลายส่วน เพราะหมินหมิ่นเองก็เลยวัยที่สมควรจะออกเรือนไปหลายปีแล้ว”
“ถ้าเป็นความประสงค์ของฝ่าบาทหม่อมฉันก็มิอาจขัดข้องเพคะ” พระมเหสีที่แสดงออกอย่างอาลัยอาวรณ์ในตัวน้องสาว กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“ในเมื่อเจ้าเข้าใจข้าก็หายห่วง เรื่องนี้ข้าจะมอบให้เจ้าเป็นคนตัดสินใจก็แล้วกันว่าต้องการให้นางแต่งกับใคร ข้าจะให้ขันทีถานเขียนประวัติขุนนางดีๆ ของแต่ละแคว้นไปให้เจ้าก็แล้วกัน”
“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท” นางจะเลือกแคว้นไกลโพ้นทะเล และส่งหมินหมิ่นไปให้เร็วที่สุดเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง “หม่อมฉันขอ
