เขาดึงเรือนร่างระหงนั้นขึ้นมาในระดับเดียวกัน จ้องหน้านางแล้วกอดนางแนบอก กระซิบหนักแน่นด้วยเสียงที่ไม่ค่อยมั่นคงดั่งเดิม
“เจ้าทำให้ข้าเจียนคลั่งแล้วรู้ไหม”
“จริงหรือ” มือเรียวลูบไล้เรือนผมมัดเกล้าที่เริ่มหลุดลุ่ยไปบ้าง “ข้าทำให้ท่านคลั่งได้จริงๆ หรือหรงซาน” นางกระซิบถามเสียงหวานแล้วลากลิ้นหยอกเย้าใบหูของเขา
ขนกายที่นอนสงบนิ่งมาตลอดหลายสิบปีที่จำความได้ แข่งกันตั้งชันด้วยความสยิวซ่านเพราะปลายชิวหาของนางจนต้องเบี่ยงหน้าหนี แล้วยกนางขึ้นเล็กน้อย
“เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจนัก เจ้าทำให้ข้าต้องการเจ้าอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน”
“ต้องการข้ามากเลยหรือ” นางกระหยิ่มอย่างผู้มีชัย
“ใช่”
“ข้าไม่เชื่อท่านหรอก”
“ข้าต้องการเจ้า นี่คือคำสัตย์จริง”
ในที่สุดนางก็เป็นฝ่ายชนะ เรียวปากอิ่มคลี่ยิ้มกว้างเมื่อคำนั้นหลุดออกมาจากปากของเขา ขยับตัวลุกออกจากร่างใหญ่นั้นอย่างตัดใจยากยิ่ง
“แต่ข้าไม่เคยต้องการท
