ตำหนักโบตั๋น
“ซางกงลี่เจ้ารู้หรือไม่ว่าวันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จตำหนักไหน”
ซางกงลี่ไม่กล้าตอบคำถามของพระนาง ได้แต่ทำท่าอึกอัก
“คงเป็นตำหนักดอกเหมยสินะ”
“เพคะพระมเหสี”
“มันน่าเศร้าจริงนะ ข้าคือจอมนางคู่บัลลังก์ของต้าหมิง แต่คนที่ได้รับความรักจากเจ้าของบัลลังก์อย่างแท้จริงกลับเป็นซู่เฟย ช่างน่าขายหน้ายิ่งนัก” มันเจ็บปวดที่หัวใจเหลือเกิน บุรุษที่นางหลงรักและทำดีกับนางมาตลอด แท้จริงแล้วไม่ได้มีใจให้นางเลยสักนิด หัวใจทั้งดวงของเขากลับไปอยู่กับซู่เฟยที่ไร้สกุลคนนั้นจนหมดสิ้น
“อย่าตรัสเช่นนั้นสิเพคะพระมเหสี นางยังเด็กและยังใหม่อยู่เท่านั้น อีกหน่อยนางก็จะถูกลืม แต่พระองค์ยังคงเป็นที่หนึ่งและเป็นคนที่ฝ่าบาทไม่ลืมแน่นอนเพคะ” ซางกงลี่ปลอบใจเจ้านายที่นางรักและเทิดทูนเหนือชีวิต
“ไม่ลืมแต่ไม่รัก สู้ให้เขารักข้าสักครั้งยังจะดีกว่า ข้าก็มีหัวใจนะ ข้าอยากได้รับความรักเหมือนพระราชเทวีบ้าง”
“แต่ฝ่าบาทดีกั
