ทิศใต้ แคว้นต้าหมิง
ณ ริมลำธารข้างๆ โขดหินก้อนใหญ่ ยังมีวิญญาณของสตรีนางหนึ่งกอดเข่าน้ำตาริน ด้วยความแค้นเคืองใจอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานห้าวันแล้ว ไม่ใช่ว่านางอยากจะนั่งอยู่ตรงนี้ แต่เพราะนางไปไหนไม่ถูกต่างหาก นางกำลังหลงทางอยู่กลางป่า ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนสุดท้ายก็กลับมาที่เดิมอีก นางอยากเจอหน้าสามีใจจะขาดอยู่แล้ว แต่ทำไมนางต้องหลงวนเวียนอยู่ในป่าแห่งนี้ด้วย
“ท่านมัจจุราชชชช..” นางตะเบ็งเสียงเรียกหาพญายมราชสุดเสียงด้วยความโกรธสุดขีด “ถ้าท่านไม่ออกมาพบข้า ข้าจะสาปแช่งท่าน ข้าจะฟ้องต่อสวรรค์ว่าท่านทำงานผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีก คนที่ทำงานชุ่ยๆ แบบท่านต้องถูกปลดสถานเดียว ท่านทำ”
“พอได้แล้ววิญญาณรนิดา หยุดต่อว่าต่อขานข้าสักที ครั้งนี้ที่เจ้าต้องกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนไม่ใช่ความผิดของข้านะ เป็นเพราะเจ้าตกใจจนวิญญาณเตลิดออกจากร่างเองต่างหาก ถ้าเจ้าตั้งสติให้ดีเจ้าก็จะกลับเข้าร่างของเจ้าได้” เสียงของพญ
