คฤหาสน์ชิวเทียน
“นายท่าน” พ่อบ้านโค้งกายคำนับบุรุษที่เพิ่งก้าวผ่านประตูหน้าบ้านเข้ามา
ท่าทางของพ่อบ้านทำให้ต้าเสินรู้สึกถึงความผิดปกติทันที เขายื่นห่อผ้าในมือให้คนรับใช้ที่กำลังกวาดใบไม้อยู่ใกล้ ๆ
“เจ้าไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวข้าตามไป”
“เจ้าค่ะ” สุวิมลรับคำแล้วรีบเดินจากไปพร้อมกับคนรับใช้ที่ช่วยถือของ เธอรู้สึกได้ว่าเขากับพ่อบ้านมีเรื่องที่อยากคุยกันตามลำพัง
ต้าเสินมองส่งหญิงสาวจนลับตาจึงกลับมาสนใจพ่อบ้าน “ว่ามา”
“ท่านเทียนกงมาขอรับ” พ่อบ้านกระซิบตอบ
คิ้วเข้มพาดเฉียงขมวดมุ่นเมื่อรู้ความ แปลกใจที่หัวหน้าขันทีที่รับใช้พระบิดาอย่างใกล้ชิดมาถึงที่นี่
“มานานหรือยัง”
“ตั้งแต่ยามเซินขอรับ”
“เขาอยู่ไหน”
“ที่ห้องโถงรับรองแขกขอรับ”
“คืนนี้เขาคงต้องนอนพักที่นี่ ไปจัดห้องพักเอาไว้ให้พร้อม” พูดจบก็เดินจากไปทันที
“ข้ายังพูดไม่ทันจบเลย..” เขารีบเดินตามอีกฝ่ายให้ทัน “ท่านชายขอรับ”
“ไปจัดการตาม
