รามิเนสก้าวออกจากห้องน้ำด้วยความหงุดหงิด
แววตาเขาแข็งและขุ่นจัดกว่าที่เคย สีหน้าไม่เหลือรอยยิ้มเล่นเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว
เขาเดินตรงไปที่บาร์ สั่งวิสกี้แรง ๆ โดยไม่มองหน้าใคร มือใหญ่หมุนแก้วไปมา น้ำแข็งกระทบขอบแก้วเสียงแหลมในความเงียบ
ภาพสองผู้หญิงเมื่อครู่ยังวนอยู่ในหัว ดารินกับอัญญา สองคนที่กล้าหักหน้าเขาตรง ๆ โดยไม่กระพริบตา
ยิ่งนึกถึงคำพูดนั้น เสียงหัวเราะเย็น ๆ ของพวกเธอ ยิ่งทำให้เลือดในอกเหมือนเดือดช้า ๆ
“อยากเล่นเกมเหรอ...” เขาพึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงแผ่วต่ำแต่ชัดเจน “งั้นมาเล่นให้สุดก็แล้วกัน”
ปลายนิ้วเขาเคาะแก้วไวน์เบา ๆ ก่อนยกขึ้นดื่มรวดเดียว ริมฝีปากยกมุมขึ้นเล็กน้อยเหมือนคนเพิ่งคิดแผนได้
เขามองผ่านกระจกบาร์ไปยังเงาสะท้อน เห็นเงาของพวกเธอสองคนเดินออกมาพร้อมกัน
เธอสองคนดูมั่นใจ สง่า และมีไฟ มันคือเสน่ห์แบบที่เขาแพ้มาตลอด
“ผู้หญิงแบบนี้...ต้องให้จำชื่อฉันไว้ในหัว” เขาพ
