อัญญายังซบอกธาวิน สะโพกขยับช้า ๆ เนิบแน่น เสียงครางเล็ดลอดออกมาตามแรงที่ยังเชื่อมกันอยู่ เธอหอบหายใจเบา ๆ แต่สายตาเหลือบมองคิรินที่เพิ่งจูบเมื่อครู่
คิรินเปิดแฟ้มงาน พลางหัวเราะต่ำ “ทำต่อไปเถอะ ฉันไม่กวน…มีงานต้องเคลียร์เอง รีทัชรูปกองนั้นเจ้าของงานเรื่องเยอะชะมัด ต้องบรีฟเองถึงจะจบ”
เสียงแป้นพิมพ์ดังเบา ๆ จากมุมโต๊ะของธาวิน ขณะที่อัญญายังขยับโยกเอวอยู่ เธอเม้มปากคราง “อื้อ…พูดแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันใจสั่นนะคิริน…”
ธาวินแค่วางมือประคองเอวเธอแน่นขึ้นจ้องมองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก อัญญายิ่งครางเบา ๆ ในลำคอ “อืม…แบบนั้นแหละ…ดีเหลือเกิน…”
คิรินพิมพ์งานไป แต่หันมามองทุกจังหวะของเธอบนตักเพื่อนสนิท มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย “ยังไงก็ทำต่อไป…ฉันไม่หายไปไหนหรอก”
อัญญาหลุดหัวเราะปนเสียงคราง “อ๊ะ…อย่ามองแบบนั้นสิ…ฉันเขิน…”
เขาปิดแฟ้มงานชั่วครู่ เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะก้มลงจูบเธอเต็มปาก รสสัมผัสหนักแน่นจนเสียง
