เสียงแก้วกาแฟกระทบโต๊ะเบา ๆ อัญญานั่งไขว่ห้าง หันเก้าอี้เข้าหาพี่ดารินเต็มตัว แววตาเปล่งประกายราวกับกำลังรอซุบซิบเมนูเด็ด
“เออ…ว่าแต่แฟนพี่น่ะ เป็น เสือสิ้นลาย ยังไงบ้าง เล่าให้ฟังหน่อยสิ” อัญญาโน้มตัวเข้ามา กระซิบกึ่งหัวเราะ “อย่ามาอุบเงียบนะ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าไปทำอีท่าไหน ทำไมเข่าติดหนึบจนคิรินเคยเล่าเองว่ายังแอบตกใจ”
ดารินชะงักไปนิด ก่อนหัวเราะพรืด เสียงดังจนโต๊ะข้าง ๆ ต้องเหลือบตามอง “โอ๊ย! ยัยนี่…ถามได้ไม่อายปากเลยนะ”
“ก็อยากรู้ไงพี่” อัญญาเท้าคาง ยักคิ้วกวน ๆ “ไหนเล่ามาเลยสิ๊…ไม่งั้นฉันจะเขียนคอลัมน์พาดหัวว่า หัวหน้าฝ่ายบรรณาธิการ สยบเสือหนุ่มในคืนเดียว!”
“ยัยบ้า!” ดารินหัวเราะจนท้องแข็ง ก่อนลดเสียงลงเล็กน้อย แววตาแพรวพราว “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก…ก็แค่รู้ว่าต้อง เล่นกับสมองของเขาก่อน ไม่ใช่ร่างกาย”
อัญญาเลิกคิ้ว “หืม?”
“ก็เสือไง…ถ้าไปวิ่งไล่ตามตรง ๆ มันก็วิ่งหนี แต่ถ้าเดินเฉียด ๆ
