เสียงพลิกกระดาษดัง ฟึบ ก่อนที่มันจะหยุดนิ่งตรงหน้า ธาวินก้มมองตัวเลขในรายงานซ้ำไปมา แววตาคมเข้มกระตุกวูบ ขากรรไกรเขาขบแน่นจนสันกรามเด่นชัดขึ้น
“บ้าเอ๊ย…” เขาพึมพำต่ำ กดปากกาลงกับโต๊ะดัง กึก
อัญญาที่เพิ่งจะผละจากไหล่เขา เงยหน้าขึ้นทันที “มีอะไรเหรอคะ?” น้ำเสียงหวานที่เมื่อครู่ยังออดอ้อนพลันสั่นลงด้วยความกังวล
คิรินเดินเข้ามาใกล้ มองเอกสารบนโต๊ะ เห็นเพียงตัวเลขและโพยยาวเหยียด เขาเลิกคิ้วทันที “ผิดพลาดเหรอ?”
“ไม่ใช่พลาด…” ธาวินตอบเสียงต่ำกว่าปกติ ดวงตาวาวลึกเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ “มีคนมันโกง—หลักแสน”
ห้องทั้งห้องเงียบลงกะทันหัน
อัญญาชะงักไป มือที่ถือแก้วน้ำสั่นเล็กน้อย “หลักแสน…?” เธอกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ
“สำหรับฉันไม่เยอะหรอก” ธาวินยกมือขึ้นกดโทรศัพท์ทันที นิ้วกดรวดเร็ว ก่อนต่อสายหาเลขาส่วนตัว “แต่ถ้ามันเริ่มต้นด้วยความโกงแบบนี้…วันนี้แค่แสน พรุ่งนี้อาจกลายเป็นล้าน หรือมากกว่านั้น”
คิ
