หลังจากที่ร่างกายสงบลง อัญญายังหอบหายใจเบา ๆ ซบอยู่บนอกคิริน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นบนโต๊ะใกล้ ๆ ชื่อที่ปรากฏชัดคือ ธาวิน
หัวใจเธอสั่นวูบขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แต่ยังไม่ทันตัดสินใจ คิรินก็เอื้อมมือมากุมมือเธอไว้แน่น ดวงตาคมสบสายตาเธอแล้วพยักหน้าเบา ๆ
“รับเถอะ” เขากระซิบเสียงสั่นจากการหอบหายใจ “อย่าโกหกเขา…แค่พูดความจริง”
อัญญาสูดลมหายใจยาว กดรับสายทั้งที่หัวใจยังเต้นแรง
“อัญญา”
เสียงทุ้มของธาวินดังมาตามสาย ไม่ได้แข็งหรือกดดัน แต่กลับทำให้เธอรู้สึกเกร็งจนตัวแข็ง
“คะ…คุณธาวิน” เธอตอบเสียงเบา
“ทำอะไรอยู่” น้ำเสียงเขานิ่ง เรียบ แต่ฟังออกถึงความใส่ใจ
อัญญาหลับตาแน่นชั่วขณะ ก่อนจะพูดออกไปตามที่หัวใจบอก
“…ฉันบังเอิญเจอคิรินค่ะ แล้ว…ตอนนี้ก็อยู่ที่คอนโดเขา”
ความเงียบเข้ามาแทนทันที หัวใจเธอเหมือนหยุดเต้นไปหนึ่งจังหวะ
คิรินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กดจูบลงบนขมับเธอเบา ๆ ราวกับบอกว่า เธอทำถูกแล้ว
เสียง
