ตอนที่ 4
1177 Words
เสียงเนื้อกระแทกถี่ยิบประสานกันจนห้องสวีทสั่นสะท้าน ธาวินดันแท่งเนื้อเข้าไปลึกสุดทุกจังหวะ ขณะที่คิรินก็แทรกผ่านจากด้านหน้า ความคับตึงรัดแน่นทำให้ทั้งสองชายสั่นสะท้านไม่แพ้หญิงสาวที่ถูกครอบครองตรงกลาง
“อัญญา… เธอรัดแน่นเกินไป… อ๊าา!” ธาวินคำรามเสียงพร่า กัดฟันแน่น มือบีบสะโพกเธอจนสั่นสะท้าน
“อ๊า… อัญญา…ตรงนั้นของเธอกำลังบีบผมไว้ทั้งแท่งเลย… โอ๊ยย… เสียวแทบคลั่ง!” คิรินพร่ำคราง ขณะที่ริมฝีปากยังซุกไซ้ยอดอกสลับกับดูดเลีย
อัญญากรีดร้องครางแหลมสูง ร่างสั่นสะท้านไม่หยุด “อ๊ายยย… ทั้งสองคน…อื้อ… ฉันไม่ไหวแล้ว… แน่นไปหมด… อ๊าาา!” เสียงหวานสั่นเครือ น้ำหวานจากร่องกลีบล้นทะลักออกมาไม่หยุด กลีบเนื้อที่ชุ่มฉ่ำรัดแน่นทั้งสองดุ้นจนเกิดเสียงดูดพรืดทุกจังหวะ
สามร่างเคลื่อนไหวสอดประสานราวกับคนคุ้มคลั่ง จังหวะกระแทกถี่รัวจนเธอกระตุกอย่างรุนแรง ขาอ่อนแทบหมดแรง ทว่าแขนทั้งสองชายยังโอบประคองไว้ไม่ให้ทรุด
“อัญญา… ผมจะปล่อยแล้ว…!” ธาวินร้องพร่า ดันแก่นกายเข้าไปจนสุดโคน
“อ๊ากก… ฉันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน!” คิรินครางลั่น สะโพกกระแทกแรงจนสุด
หญิงสาวร้องแหลมสูง “อ๊ายยย… ฉัน… เสียวจนจะขาดใจแล้ว… ปล่อยเข้ามาพร้อมกันเลย… อ๊าาา!”
แล้วทั้งสามก็สั่นสะท้านพร้อมกัน ดุ้นทั้งสองพวยพุ่งทะลักล้นในร่องเดียวกัน น้ำหวานของเธอจนล้นทะลักออกมาไหลเปียกทั่วต้นขา เสียงครางกระเส่าของทั้งสามประสานเป็นหนึ่งเดียว ดังก้องไปทั่วห้องกระจก
อัญญาสะท้านหวิววาบไปทั่วทั้งร่าง ร้อนซ่านไปถึงอก เสียวแล่นขึ้นสันหลังจนดวงตาพร่าเลือน แต่ริมฝีปากยังยิ้มบางพร่า ๆ “อ๊าา… ฟินที่สุด… ทั้งสองคน… ทำให้ฉันละลายไปหมดแล้ว…”
ร่องกลีบของอัญญายังตอดระริกเป็นจังหวะ สั่นสะท้าน ดูดรัดแท่งเนื้อสองแท่งที่ยังคาอยู่ภายโพรงนุ่ม ความแน่นทำให้ทั้งธาวินและคิรินครางต่ำออกมาพร้อมกัน ร่างทั้งสามกระตุกถี่จนหมดแรง ทรุดลงนอนกอดก่ายกันบนเตียงกว้าง
เสียงหอบพร่าดังก้องในความเงียบของห้องสวีท ไฟสีเหลืองนวลสะท้อนร่างเปลือยที่พันเกี่ยวกันเป็นปมเดียว
ธาวินกดหน้าผากแนบซอกคอเธอ เสียงหอบแผ่วพร่า “อัญญา… เธอทำให้ฉันเสียการควบคุม… ไม่เคยมีใครทำได้แบบนี้”
คิรินหัวเราะหึ ๆ เบา ๆ พลางลูบผมเปียกชื้นของเธอ “ไม่ใช่แค่เขาหรอกนะ… เธอทำให้ฉันแทบคลั่งเหมือนกัน”
อัญญายกยิ้มพร่า หายใจถี่รัวแต่ยังกล้าแหย่ “งั้นก็ดี… เพราะฉันต้องการให้ทั้งสองคน… จำฉันไม่มีวันลืม”
ธาวินเลิกคิ้ว มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความครอบครอง “พูดแบบนี้ ระวังนะ… ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหายไปจากชีวิตฉันง่าย ๆ”
คิรินเอื้อมมือมากุมมือเธอแทรกกับของธาวิน ดวงตาวาววับ “ถ้าเธอกล้าที่จะก้าวเข้ามา… ก็เตรียมใจไว้เถอะอัญญา ว่าเราจะไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนทั้งนั้น”
หญิงสาวหัวเราะแผ่วในลำคอ ร่างยังสั่นสะท้านเบา ๆ ที่ตรงนั้นยังสั่นไม่หยุด เธอซุกตัวอยู่ระหว่างอกแกร่งของผู้ชายสองคนที่โอบรัดไว้ทั้งซ้ายและขวา ดวงตาหวานยังส่องประกายไฟ “ก็ดีสิ… เพราะฉันก็ยังอยากได้มากกว่านี้อยู่ดี”
ธาวินยังโอบร่างอัญญาไว้แน่น เสียงหอบเริ่มช้าลง เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เมื่อกี้ฉันเห็นเธอทักกับรณภพ… เธอกับเขา… เคยมีอะไรกันไหม”
อัญญาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ พลางซุกหน้าลงกับอกเขา “ก็เคยเกือบได้นะ… แต่ฉันไม่ชอบสัมผัสจากเขาเท่าไหร่ แค่กอดจูบก็รู้สึกอึดอัด… หรือไม่ก็อาจเพราะไม่ถูกกับกลิ่นน้ำหอมมั้ง”
เธอเงยหน้าขึ้น มุมปากยกยิ้มยั่ว ๆ “แต่ถ้าคราวหน้าจะลองอีกที… ก็ไม่แน่นะคะ”
เสียงหัวเราะเบาของเธอทำให้คิรินข้าง ๆ หัวเราะตาม แต่ดวงตาคมกริบของธาวินกลับแข็งขึ้นทันที เขาจ้องลึกลงในนัยน์ตาของเธอเหมือนอ่านใจ สายตานั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่แผ่วแรงหึงแผ่วไฟลุกอยู่ข้างใน
“อัญญา…” เขาเอ่ยเสียงเข้มกว่าเดิม นิ้วมือที่กอดสะโพกเธอขยับแน่นขึ้นเล็กน้อย “ฉันไม่ชอบให้เธอพูดถึงเขาแบบนั้น”
หญิงสาวเลิกคิ้ว ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “หึงเหรอคะ ธาวิน?”
อัญญายกยิ้มมุมปาก เสียงหัวเราะเบา ๆ หลุดออกมาท่ามกลางความเงียบหลังไฟสวาท “อย่าหึงเลยค่ะ… สนุกแค่ทางกายก็พอ คุณสนุก ฉันสนุก แฟร์ ๆ ไงคะ”
เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายเจ้าเล่ห์ “อีกอย่าง ดิฉันไม่ได้อยากผูกมัดหรือมีแฟนหรอกนะคะ… มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ”
คำพูดตรงไปตรงมาทำให้คิรินหัวเราะหึ ๆ พลางเอื้อมมือมาลูบผมเธอเบา ๆ “นั่นสิ…นี่แหละคืออัญญาที่ผมชอบ ผู้หญิงที่กล้าพูด กล้าทำ และไม่หลอกตัวเอง”
แต่ธาวินกลับไม่หัวเราะ เขานิ่งเงียบ สายตาเย็นขรึมจับจ้องเธอราวกับจะเจาะลึกลงไปให้ถึงข้างใน ความไม่พอใจซ่อนอยู่ในดวงตาคมนั้น ถึงแม้ริมฝีปากไม่ได้เอ่ยห้าม แต่แรงกอดรอบเอวกลับแน่นขึ้นอย่างหวงแหนโดยไม่รู้ตัว
อัญญาเหลือบตามอง แววตายังยั่วเย้าไม่เปลี่ยน “หรือคุณอยากได้มากกว่านั้นคะ…ธาวิน”
ดวงตาคมกริบของธาวินวาวโรจน์ขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “สนุกแค่ทางกายก็พอ… ไม่อยากผูกมัด” มันเหมือนคมมีดกรีดลึกลงในอกชายที่ไม่เคยยอมให้ใครเข้ามาสั่นคลอนความรู้สึก
เขาโน้มตัวลงรวดเร็ว จับท้ายทอยของอัญญาแล้วบดขยี้ริมฝีปากเธออย่างรุนแรง รสจูบหนักหน่วงจนเธอสะท้าน เสียงครางขาดห้วงดังลอดออกมา “อื้อ… ธาวิน…”
มือแกร่งกดไหล่บางแน่น บังคับให้เธอนอนราบกับที่นอน ร่างสูงคร่อมทับเหมือนสัตว์นักล่าที่ถูกท้าทายจนเสียการควบคุม
“เธอคิดว่าฉันจะยอมเป็นแค่ความสนุกงั้นเหรอ อัญญา” เสียงทุ้มพร่ากร้าวลอดจากฟันที่ขบแน่น ดวงตาคมฉายความกรุ่นจัดจนน่าหวาดหวั่น
คิรินที่นอนอยู่ข้าง ๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่งเล็กน้อย ดวงตาคมเต็มไปด้วยความฉงน เขาจ้องมองเพื่อนสนิทที่ปกติสุขุมเย็นชา แต่ตอนนี้กลับแสดงด้านที่เขาไม่คุ้น “ธาวิน… นายทำบ้าอะไร…” เขาพึมพำ รู้สึกเหมือนกำลังเห็นความรู้สึกบางอย่างที่ลึกซ่อนอยู่จริง ๆ
อัญญาหอบหายใจแรง ระหว่างที่ปากยังถูกบดเคล้า เธอเงยตาขึ้นสบตาคมเข้มที่เต็มไปด้วยแรงครอบครอง แล้วหัวเราะเบา ๆ ผ่านลมหายใจหอบ “อืมม์…แบบนี้สิ…ถึงจะเร้าใจฉันจริง ๆ”
- Writer
