“ใครว่าดิฉันกลัวละคะ…นำทางสิคะ”
อัญญาเอ่ยเสียงเรียบที่แฝงด้วยความท้าทาย ดวงตาคู่งามกวาดมองผู้ชายทั้งสองอย่างจงใจ
คิรินหัวเราะในลำคอทันที “แบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่าผู้หญิงของจริง” เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ของเธอขึ้นจิบแทน โดยไม่ถามสักคำ แล้วโน้มตัวมากระซิบใกล้หู “คืนนี้…ผมจะจับตาดูทุกการตัดสินใจของคุณ”
ธาวินไม่ได้พูดมาก เพียงยืนขึ้นเต็มความสูง แววตาคมกริบฉายความพอใจปนกับแรงครอบงำ เขายื่นมือออกมาตรงหน้า “งั้นไปกันเถอะ อัญญา”
หญิงสาวเหลือบตามองมือที่ยื่นมา ก่อนจะลุกขึ้นอย่างมั่นใจโดยไม่ลังเล มือเรียวแตะลงบนฝ่ามืออบอุ่นของเขา และเพียงเสี้ยววินาที คิรินก็ลุกขึ้นมายืนอีกฟาก เสมือนขนาบเธอไว้ทั้งสองข้าง
ทั้งสามก้าวไปพร้อมกัน เสียงรองเท้าดังก้องบนพื้นหินอ่อน ทุกสายตาในงานจับจ้อง แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถาม เมื่อเห็นสายตาเย็นเยียบของธาวินกับรอยยิ้มยั่วเย้าของคิริน
ภายในลิฟต์หรู แสงไฟสลัวสะท้อนใบหน้าของทั้งสามชัดเจน ความเงียบอัดแน่นด้วยแรงดึงดูด
“เธอรู้ใช่ไหมว่า ขึ้นไปแล้ว…จะไม่มีใครมาช่วยเธอได้” ธาวินเอ่ยเสียงต่ำ ขณะจ้องลึกในดวงตาเธอ
อัญญายกยิ้มมุมปาก “ฉันไม่ต้องการให้ใครช่วย…แค่ทำให้ฉันประทับใจให้ได้ก็พอค่ะ”
คิรินหัวเราะหึ พลางโน้มตัวมากระซิบข้างหูเธอ “พูดเองแล้วนะคนสวย…คืนนี้อย่าคิดจะถอยก็แล้วกัน”
ประตูลิฟต์เปิดออก สู่โถงหรูส่วนตัวที่มีเพียงประตูห้องหนึ่งตั้งตระหง่านราวกับเชื้อเชิญ
ธาวินก้าวนำหน้าไปผลักบานประตูนั้นเปิดออก เผยให้เห็นห้องสวีทกระจกที่มองเห็นวิวเมืองทั้งคืนเป็นเวทีที่ไฟสวาทกำลังจะลุกโชน
ภายในห้องสวีทหรู กระจกใสรอบด้านเผยให้เห็นวิวเมืองส่องประกายกลางค่ำคืน แสงไฟจากถนนเบื้องล่างระยิบระยับราวกับรองรับฉากลับเฉพาะที่กำลังจะเริ่มขึ้น
ธาวินก้าวเข้ามา ปลดกระดุมสูทชั้นนอกออกช้า ๆ ก่อนวางลงบนพนักเก้าอี้ ดวงตาคมยังไม่ละจากอัญญาที่ก้าวตามเข้ามาเหมือนถูกแรงดึงดูดล่องหน
“ที่นี่…ไม่มีใครมารบกวน” เสียงทุ้มของเขาเอ่ยพลางหมุนตัวกลับมาจ้องเธอตรง ๆ แววตาเข้มลึกจนเธอเผลอกลั้นหายใจ
คิรินเดินเข้ามาข้างหลัง หยุดยืนใกล้จนลมหายใจร้อน ๆ แตะต้นคออัญญา “ฉันรอฟังคำตอบอยู่…คุณอยากได้แค่ความตื่นเต้น หรืออยากมากกว่านั้น?”
หญิงสาวเลิกคิ้ว ยกยิ้มยั่วเย้า ริมฝีปากเอ่ยตอบอย่างมั่นใจ “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ…ฉันไม่กลัว และฉันอยากให้พวกคุณทำให้ฉันประทับใจ”
ประโยคนั้นเหมือนเชื้อไฟ ธาวินก้าวเข้ามาประชิดตรงหน้า คิรินขยับเข้าชิดด้านหลัง ร่างของอัญญาถูกโอบล้อมไว้โดยทั้งสองอย่างจงใจ
หัวใจเธอเต้นแรงในอก แต่แววตายังคงแน่วแน่ เธอคือผู้หญิงที่เลือกจะก้าวเข้ามาเอง และพร้อมเผชิญกับแรงปรารถนาของชายสองคนที่ไม่มีใครยอมถอย
อัญญายกมือเรียวประคองต้นคอแกร่งของธาวินแล้วโน้มลงมาโดยไม่ลังเล ริมฝีปากอิ่มแนบเข้าหาปากเขาอย่างเร่าร้อน รสจูบแรกที่ไม่ได้เขินอาย แต่กลับรุนแรงดั่งพายุที่ซัดเข้าครอบครอง
เสียงหายใจประสานกันดังก้องในความเงียบ ธาวินตั้งใจจะเป็นฝ่ายควบคุม แต่สัมผัสของอัญญากลับรุกไล่อย่างช่ำชอง ลิ้นนุ่มร้อนชอนไช ลากไล้ทุกซอกซอน จนเขาเผลอกัดฟันแน่น ความสุขุมที่เคยมีเหมือนถูกสั่นคลอน
คิรินที่ยืนอยู่ด้านหลังหัวเราะเบา ๆ พลางโน้มตัวมากระซิบข้างหูเธอ “ผู้หญิงแบบนี้สิ…ถึงจะทำให้ธาวินเสียหลักได้”
ธาวินชะงักน้อย ๆ แต่ไม่ผละออก เขากลับยิ่งโอบเอวเธอแน่นกว่าเดิม ราวกับจะตอบโต้ความท้าทายนี้ให้สมกับที่เธอเริ่มก่อน
ริมฝีปากบดเบียด เสียงจูบร้อนผ่าวดังสะท้อนในห้องสวีท กระจกใสเบื้องหลังสะท้อนภาพผู้หญิงที่กำลังจูบชายหนุ่มด้วยความเร่าร้อน ขณะที่อีกชายหนึ่งยืนแนบชิดด้านหลัง พร้อมจะเข้าร่วมทุกเมื่อ
อัญญายังคงบดจูบธาวินด้วยความร้อนแรง ลมหายใจของทั้งคู่สอดประสานเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ มือเรียวของเธอไล้ลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ด เผยผิวอกแกร่งที่ตึงแน่นใต้แสงไฟสลัว
ปลายนิ้วเธอเลื่อนลงไปที่เข็มขัดหนัง ก่อนจะค่อย ๆ ปลดมันออกอย่างเชื่องช้า ราวกับจงใจให้เขารับรู้ถึงทุกสัมผัส ธาวินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อกางเกงถูกรูดลงต่ำแล้วมืออ่อนนุ่มของเธอก็สอดเข้าไปกำแท่งเนื้อที่แข็งตึงเต็มกำลัง
อัญญาขยับรูดขึ้นลงอย่างช้า ๆ ในจังหวะยั่วเย้า ริมฝีปากยังไม่ละจากจูบร้อนแรงที่สอดลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับธาวิน เธอกำลังแสดงให้เห็นว่า เธอไม่ได้เป็นเพียงฝ่ายรับ แต่คือหญิงสาวที่กล้าครอบครองเขาด้วยความช่ำชอง
เสียงครางต่ำ ๆ หลุดจากลำคอธาวินอย่างห้ามไม่อยู่ "อาส์..."นิ้วมือแกร่งของเขาจับเอวเธอแน่นขึ้น ร่างกายที่เคยควบคุมได้ทุกอย่างกลับสั่นสะท้านไปกับสัมผัสที่เธอมอบให้ "ชอบมั้ยคะ...คุณธาวิน"
คิรินที่ยืนมองอยู่ด้านหลังเลิกคิ้วขึ้น แววตาร้อนวาว “เธอรู้จักวิธีทำให้ผู้ชายเสียหลักจริง ๆ …” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ พลางก้าวเข้ามาใกล้ จนไอร้อนจากร่างเขาแผ่ซ่านอยู่ด้านหลังเธอแล้ว
คิรินก้าวเข้ามาแนบชิดด้านหลัง โน้มใบหน้าลงจูบไล้แผ่วเบาตามแนวสันหลังขาวเนียน เสียงจูบดังชื้นแผ่ว ๆ ก่อนที่มือใหญ่ของเขาจะสอดเข้ามาประคองอกนิ่มทั้งสองข้าง กอบกุมและนวดคลึงอย่างจงใจ
“อ่ะ…” อัญญาหลุดเสียงครางในลำคอ แต่กลับดันตัวออกจากอ้อมกอดธาวิน เลื่อนกายลงไปตรงหน้าชายหนุ่มแทน ดวงตาคมกวาดมองเขาอย่างท้าทาย ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะอ้าออกครอบลงบนแท่งเนื้อที่ตึงแน่น
เธอดูดดื่มตรงนั้นอย่างชำนาญ ปากอุ่นๆรูดขึ้นลงอย่างลื่นไหล ขณะที่มืออีกข้างควานต่ำลงไปกอบกุมพวงนิ่มแล้วคลึงบีบเล่นเบา ๆ สลับกับการรูดรั้งจังหวะ
เสียงสูดหายใจพร่าหนักหลุดออกจากปากธาวิน “อัญญา…” น้ำเสียงขาดห้วง ควบคุมไม่อยู่กับความเสียวซ่านที่แล่นวาบขึ้นสันหลัง
คิรินยังคงโอบกอดอยู่ด้านหลัง ปากซุกไซ้ซอกคอขาว มือบีบเคล้นอกอิ่มราวกับจะรีดความเร่าร้อนออกมาให้หมดสิ้น ร่างของอัญญาสั่นสะท้านอยู่กลางวงล้อมของชายสองคน ราวกับถูกพันธนาการด้วยโซ่สวาทที่ไม่มีทางหลุดพ้น