ธาวินหันมามองเธอผ่านหางตา ลมหายใจเริ่มหนักขึ้นตามจังหวะมือที่ยังลูบไล้อยู่บนต้นขาเขา
“ถ้าทำแบบนี้...” เขาพูดเสียงต่ำ “…จะถึงห้องหรือเปล่า”
อัญญาหัวเราะในลำคอเบา ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“งั้นจอดเถอะค่ะ ฉันไม่ได้อยากถึงห้องเร็วเท่าไหร่คืนนี้”
ธาวินไม่ตอบ แต่เลี้ยวรถเข้าข้างทางอย่างเงียบ ๆ จอดใต้เงาต้นไม้ใหญ่ริมถนนสายเปลี่ยว มีเพียงแสงไฟสลัว ๆ จากไฟหน้ารถสะท้อนเงาของทั้งคู่บนกระจกหน้ารถ
ทันทีที่รถหยุด อัญญาก็ขยับตัวข้ามมานั่งบนตักเขา
กระโปรงผ่าข้างร่นขึ้นตามต้นขาเปลือยเปล่า เนื้อผิวแนบแน่นกับกางเกงสแลคของเขาอย่างตั้งใจ
เธอมองมันในมือ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาธาวิน
“ฉันลูบไปแค่นิดเดียว...คุณก็พร้อมขนาดนี้เลยเหรอคะ?”
ธาวินหายใจแรงขึ้น แต่ยังไม่พูดอะไร
มือหนายังวางบนสะโพกเธอแน่น กดเบา ๆ เหมือนเตือนให้รู้ว่าเขาเริ่มจะทนไม่ไหว
อัญญาหัวเราะเบา ๆ พลางจับแก่นกายรูดขึ้นลงช้าๆ
“ฉันชอบแบบนี
