โต๊ะอาหารกลางห้องถูกจัดเต็มด้วยเมนูที่ทั้งอัญญาและคิรินช่วยกันทำ กลิ่นซุปกิมจิหอมร้อนแรงผสมกับกลิ่นไก่ย่างชวนให้น้ำลายสอ ขวดโซจูเปิดวางอยู่ข้าง ๆ พร้อมแก้วเล็กสามใบ
ทั้งสามคนนั่งล้อมวงกันบนโต๊ะเล็ก ๆ บรรยากาศไม่ได้หรูหราแบบดินเนอร์ในโรงแรม แต่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนใกล้ชิด
“นี่…ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าพวกเราทำอาหารเองแล้วมันจะกินได้จริง ๆ” อัญญาพูดพลางหัวเราะ ยกช้อนซุปขึ้นเป่าเบา ๆ
คิรินหัวเราะหึ ๆ “เธอไม่เชื่อฝีมือฉันหรือไง”
“ฉันเชื่อว่าคุณทำครัวรกมากกว่าน่ะสิ” อัญญาแกล้งย้อน ทำเอาธาวินหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้
เสียงหัวเราะค่อย ๆ คลายบรรยากาศตึงเครียด จนกระทั่งอัญญาวางช้อนลง หันมามองทั้งคู่ด้วยแววตาสดใสแต่แฝงความขุ่นเคือง “ว่าแต่…วันนี้ฉันเจอ รามิเนส ที่ห้างนะ”
ทันทีที่ชื่อถูกเอ่ยออกมา ธาวินเองก็เลิกคิ้วขึ้นนิด มองเธอราวกับจะฟังต่อ
อัญญาหัวเราะหึ ๆ พลางหยิบแก้วโซจูขึ้นจิบ “เมื
