ห้องสวีทเงียบสงบ เหลือเพียงแสงไฟสีเหลืองนวลส่องสะท้อนผ้าม่านโปร่ง อัญญาเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำสีขาว กลิ่นสบู่หอมละมุนยังติดผิว
เธอเช็ดเส้นผมไปพลาง ลูบครีมบำรุงบนแก้มเบา ๆ ก่อนจะแปรงฟัน ล้างหน้า ทุกอย่างเป็นจังหวะคุ้นเคยที่บอกได้ชัดว่า ถึงจะอยู่ในโรงแรม เธอก็ยังอยากเป็นตัวเอง
เมื่อเสร็จธุระ อัญญาทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง ผ้านวมหนานุ่มโอบร่างทันที มือเธอยังถือโทรศัพท์ เปิดหน้าจอเช็กเมลงาน ข้อความจากกองบรรณาธิการที่เพิ่งเข้ามายังไม่ได้ตอบ
ดวงตาคู่สวยกวาดอ่านทีละบรรทัด เสียงลมหายใจเริ่มช้าลง แสงหน้าจอสะท้อนเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ
นิ้วโป้งเธอยังค้างอยู่บนหน้าจอ แต่แล้ว…เปลือกตาก็ค่อย ๆ ปิดลงในที่สุด
มือถือหล่นลงข้างหมอน เสียงแจ้งเตือนเล็ก ๆ ดังขึ้น แต่เจ้าของกลับหลับสนิทไปแล้ว ริมฝีปากยังคลี่ยิ้มบาง ๆ เหมือนกำลังฝันถึงบางสิ่งที่ทำให้หัวใจอุ่นวาบ
เสียงประตูห้องเปิดเบา ๆ สองร
