ตอนที่ 13
1346 Words
ธาวินถอนแก่นกายออกเพียงครู่เดียว ก่อนพลิกร่างเธอขึ้นนั่งบนตัก เขาประคองเอวคอดให้ทาบเหนือแท่งร้อนที่ยังแข็งเกร็งเต็มแรง
“ขึ้นมา…ฉันอยากเห็นเธอโยกเอง” เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหู
อัญญาหอบหายใจรัว ริมฝีปากสั่นสะท้าน แต่เธอก็ยอมกดสะโพกลง กลืนแท่งเนื้อเข้าไปจนสุดความยาว
“อ๊าาาา…แน่นไปหมดเลย…!” เธอร้องลั่น ขณะความเสียวแล่นพุ่งขึ้นสันหลัง
ธาวินกัดกรามแน่น มือหนากอบกุมเอวบางแล้วเริ่ม โยกสะโพกเธอขึ้นลงเองอย่างแรงและเร็ว เสียงเนื้อกระทบกันดัง พั่บ พั่บ พั่บ สลับกับเสียงหวานของอัญญาที่ดังสะท้อนห้อง
“อ๊ะ อ๊ะ ธะ…ธาวิน! แรงอีก…อย่าหยุดนะคะ…อ๊าาา!”
เขาจ้องใบหน้าเธอที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียว มุมปากยกขึ้น “ดูสิ…เธอกำลังร้องเรียกชื่อฉันเหมือนขาดใจ”
แรงกระแทกยิ่งถี่ขึ้นจนเธอแทบทรงตัวไม่ไหว หน้าอกกระเพื่อมตามแรงโยก เสียงครวญครางดังขึ้นไม่ขาดสาย
“อ๊ะ…อ๊าาา! ลึก…ลึกเกินไปแล้ว…ฉันเสียวจนทนไม่ไหวแล้ววว!”
ธาวินคำรามต่ำในลำคอ มือรั้งเอวเธอกระแทกลงแรง ๆ จนข้างในตอดรัดแน่น เสียงน้ำชุ่มแฉะยิ่งเพิ่มความร้อนแรง
แรงกระแทกของธาวินดุดันขึ้นทุกวินาที มือหนารั้งสะโพกอัญญากดลงรับแท่งเนื้อจนสุดความยาว ก่อนยกขึ้นแล้วกระแทกซ้ำถี่รัว
เสียง พั่บ พั่บ ก้องสะท้อนทั้งห้อง บวกกับเสียงหวานของอัญญาที่ดังแทบไม่ขาดสาย
“อ๊ะ…อ๊าาาา ธาวิน เสียว…เสียวเกินไปแล้ว!”
ใบหน้าสวยแดงก่ำ ร่างบางสั่นสะท้านไปตามแรงโยก หน้าอกกระเพื่อมตามจังหวะถี่แรงจนเธอแทบหายใจไม่ทัน
ธาวินโน้มใบหน้าลงขบเม้มริมฝีปากเธออีกครั้ง เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาชิดริมฝีปาก “เธอกำลังเคลิ้มไปกับฉันแล้วใช่ไหม…บอกมาสิ อัญญา”
“อ๊าาา…ใช่…ฉัน…ฉันทนไม่ไหวแล้ว…ทุกครั้งที่คุณดันเข้ามา…มันร้อนซ่านไปทั้งตัว…!” เธอร้องสั่นสะท้าน เสียงอ่อนหวานปนละเมอ
ธาวินกัดกรามแน่น จังหวะโยกยิ่งแรงจนเตียงสั่นสะเทือน “ดี…ร้องดัง ๆ ให้ฉันรู้ว่าเธอกำลังเป็นของฉันทั้งคืน”
เสียงครางหวานผสมเสียงคำรามต่ำดังทับซ้อนกัน ร่างบางเคลิ้มหลงในแรงสอดใส่ จนลืมทุกอย่างรอบตัว เหลือเพียงความเร่าร้อนที่เขามอบให้
ธาวินกระชากเอวบางพลิกหันหลังให้ เขากดแผ่นหลังเธอแนบเตียง ส่วนสะโพกกลมกลึงถูกยกสูงอย่างหมดทางหนี ร่างสูงใหญ่ทาบทับด้านหลังทันที
“อ๊ะ…คุณจะทำ” อัญญายังไม่ทันเอ่ยจบ เสียงหวานก็ขาดห้วง เมื่อแท่งเนื้อใหญ่ดันพรวดเข้าไปจนสุดความลึกในจังหวะเดียว
“อ๊าาาาาา!! ลึก…ลึกเกินไปแล้ววว!” เธอร้องลั่น ร่างสะท้านสั่นเร่าทันที
แรงกระแทกหนักหน่วงตามมาไม่หยุด เสียง พั่บ พั่บ ก้องสะท้อนห้อง ความแน่นลึกที่เสียดสีกับทุกผนังภายในทำให้อัญญาดวงตาพร่าเลือน
“แน่นเหลือเกิน…อัญญา” ธาวินครางต่ำ ขณะรั้งเอวเธอกระแทกถี่ยิบ
ร่างบางทนไม่ไหว ความร้อนซ่านปะทุจนถึงขีดสุด กลีบเนื้อภายในตอดรัดแรง น้ำหวานพุ่งแตกทะลัก ไหลล้นร่องออกมาเต็มหว่างขา
“อ๊าาาาา ฉัน…เสร็จแล้วววว!!” เธอร้องลั่น ขาอ่อนสั่นระริกจนแทบทรงตัวไม่อยู่
ธาวินคำราม ร่างเกร็งแน่น ดวงตาคมเต็มไปด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นเธอถึงก่อนเพราะความลึกดุดันที่เขามอบให้
แม้อัญญาจะร้องลั่น ร่างกระตุกแรงพร้อมน้ำหวานที่พุ่งทะลักออกมาเต็มร่องเนื้อ แต่ธาวินกลับไม่ยอมหยุด เขายังรั้งเอวเธอแน่น กระแทกซ้ำถี่ยิบ เสียง พั่บ! พั่บ! ดังก้องไปทั่วห้อง
“อ๊ะ…อ๊าาาาา!! ไม่…ไม่ไหวแล้วววว!” อัญญาครางกระเส่า น้ำเสียงพร่าเต็มไปด้วยความเสียวที่ล้นทะลักจนเกินทน
ธาวินกัดกรามแน่น ดวงตาคมเข้มจ้องเรือนร่างที่สั่นระริกอยู่ใต้ตัว เสียงทุ้มพร่าดังชิดแผ่นหลังเธอ “เธอเสร็จแล้ว…แต่นี่ถึงตาฉันบ้าง”
เขากระแทกแรงสุดท้ายอย่างหนักหน่วง ถี่ยิบและลึกจนสุดลำ ไฟในอกแตกกระจายพร้อมเสียงคำรามต่ำ
“อัญญาาาา!!”
ร่างสูงกระตุกเกร็งปลดปล่อยความร้อนทะลักล้นในถุงยาง จนแน่นเต็มภายใน ขณะที่โพรงนุ่มยังคงตอดรัดไม่หยุด
อัญญากรีดร้องกระเส่า ร่างสั่นสะท้านตามแรงกระตุกนั้นจนแทบหมดแรง ดวงตาปรือพร่าเคลิ้ม หอบหายใจรัวเหมือนถูกดูดวิญญาณ
ธาวินโน้มกายลงกอดแผ่นหลังเธอแน่น จูบซับไหล่เปียกชื้น พลางกระซิบข้างหู “เธอ…คือของฉันแล้วจริง ๆ”
เสียงหอบหายใจยังดังคลออยู่ในห้อง ธาวินทิ้งตัวลงนอนข้างเธอ แขนแข็งแรงดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอก ความร้อนจากผิวกายยังไม่จางหาย
อัญญาหัวเราะเบา ๆ พลางซุกหน้าลงกับอกเขา “เฮ้อ…ฉันนึกว่าจะตายเสียให้ได้”
“ยังหายใจอยู่…แสดงว่าฉันคุมจังหวะไม่แรงเกินไป” ธาวินพูดเสียงเบา แต่รอยยิ้มมุมปากฉายแววพอใจ
อัญญาเงยหน้าขึ้นเลิกคิ้ว “ไม่แรงเกินไปอะไรกัน คุณเล่นจับฉันพลิกไปพลิกมาเหมือนของเล่น…แบบนี้เรียกว่าเบาแล้วเหรอคะ”
เขาหัวเราะในลำคอ มือหนาลูบเส้นผมเธอ “เธอก็ไม่ได้ร้องขอให้หยุดนี่”
อัญญายักไหล่เล็กน้อย ริมฝีปากยกยิ้มอย่างยั่วยวน “ก็…เพราะมันเร้าใจต่างหาก ฉันถึงยอมตามเกมคุณ”
ดวงตาคมของธาวินเป็นประกายวาว เขาก้มลงจูบหน้าผากเธอเบา ๆ “ระวังให้ดีนะอัญญา…พูดแบบนี้ ฉันก็อยากเริ่มรอบใหม่ขึ้นมาแล้วสิ”
เธอหัวเราะพร่า ๆ พลางใช้ปลายนิ้วจิ้มอกเขา “คุณนี่มัน…เอาแต่ใจจริง ๆ”
ธาวินลูบเส้นผมเธอเบา ๆ ก่อนเอ่ยเสียงทุ้มพร่าแต่ชัดเจน “ที่ฉันเอาแต่ใจ…ก็เพราะเป็นเธอ อัญญา”
คำพูดนั้นทำเอาหญิงสาวชะงัก รอยยิ้มที่เคยประดับริมฝีปากหายไป เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าควรตอบกลับด้วยคำพูดแบบไหน ความอบอุ่นในอกกลับตีวนจนยากจะควบคุม
ในห้องเหลือเพียงเสียงลมหายใจสองคนปะปนกัน แสงไฟระยิบระยับของเมืองด้านนอกลอดผ่านผนังกระจก เข้ามาทาบเงาสลัวบนเรือนร่างที่ยังแนบชิดกันอยู่
อัญญาขยับกายเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงเกินกว่าจะเก็บซ่อน แต่เธอเลือกที่จะซุกหน้าลงกับอกเขาแทน ไม่เอ่ยอะไรออกมา
ธาวินเพียงยกแขนโอบรัดร่างบางแน่นขึ้น มุมปากเขายกยิ้มบางๆ
แสงไฟในเมืองใหญ่ยังส่องลอดผ่านกระจกเข้ามาในห้อง เงาร่างเปลือยเปล่าของทั้งคู่ยังแนบชิดกันบนเตียงกว้าง อัญญาหอบหายใจเบา ๆ ก่อนค่อย ๆ เลื่อนมือลงต่ำ
นิ้วเรียวสัมผัสกับแท่งเนื้อที่ยังแข็งตึงไม่ลดละ เธอรูดมันช้า ๆ จากโคนขึ้นสู่ปลาย เสียงลมหายใจธาวินสะดุดทันที ดวงตาคมกริบหรี่ลงจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเธอ
“อัญญา…” เขาครางเสียงสั่น ร่างสูงเกร็งแน่นเมื่อเธอกำแน่นขึ้น
หญิงสาวยิ้มยั่ว ก่อนขยับมืออีกข้างลงไป คลึงพวงไข่ อย่างแผ่วเบา สลับกับแรงกดนวดวนจนเขาสะท้านทั้งร่าง
“อืมม…เสียวใช่ไหมคะ” เธอกระซิบเสียงหวาน ริมฝีปากใกล้หูเขา “แค่สัมผัสตรงนี้…คุณก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว”
ธาวินกัดกรามแน่น มือหนาขยุ้มเอวเธอเหมือนจะบังคับ แต่กลับครางต่ำอย่างห้ามไม่อยู่ “อ๊า…อัญญา…เธอนี่มัน…ยั่วจนฉันทนแทบไม่ไหวแล้ว”
เสียงรูดแท่งเนื้อดัง แจ้ะ…แจ้ะ ไปพร้อมกับน้ำหวานที่ยังคงชุ่มจากตรงนั้นของเธอยังไม่แห้ง บรรยากาศในห้องยิ่งร้อนระอุ ร่างสูงใหญ่กระตุกเล็กน้อยทุกครั้งที่เธอคลึงพวงไข่แรงขึ้น
- Writer
