ได้สายวันนั้น คิรินเพิ่งก้าวเข้ามา ยังไม่ทันถอดแจ็กเก็ต ผู้ช่วยสาวก็รีบก้าวเข้ามา “คุณคิรินคะ…นางแบบที่มีคิวถ่ายวันนี้ ส่งข้อความมาขอยกเลิกค่ะ เธอบอกว่า…ขอเลื่อนไปก่อน”
ชายหนุ่มชะงักไปนิดเดียว ก่อนปรายตามองโทรศัพท์ที่ผู้ช่วยยกขึ้นมาให้ดู หน้าจอแสดงแชตยืนยันการยกเลิกงาน พร้อมกับฟีดข่าวที่ยังคงเล่นซ้ำ คลิปไวรัลในคาเฟ่ จากเมื่อวาน เสียงกดดันและสายตาของคนรอบตัวกำลังถาโถมเข้าใส่ชื่อของเขา
ผู้ช่วยกลืนน้ำลายเบา ๆ เอ่ยเสียงแทบกระซิบ “ฉันเห็นคลิปแล้ว…มันไม่ยุติธรรมเลยนะคะที่ทุกอย่างถูกโยนใส่คุณ”
แต่คิรินกลับเพียงยกมุมปากน้อย ๆ สายตาไร้แววสะทกสะท้าน
“ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมานั่งเสียใจ” เขาตอบเรียบ ๆ ก่อนเดินลึกเข้าไปกลางสตูดิโอ มือใหญ่หยิบกล้องขึ้นมาวางบนขาตั้งอย่างใจเย็น
เขาไม่ได้แสดงความโกรธ ไม่ได้แก้ต่าง แต่ความเย็นชานั้นกลับทำให้ผู้ช่วยรู้สึกสะท้านขึ้นมาอย่างประหลาด คล้ายกับว่า ความเงียบนี้ต
